معاد در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها

*مرحله [[میزان]] و سنجش [[اعمال]]: از جمله مواقف هول‌انگیز [[قیامت]] مرحله [[میزان عمل]] است<ref>{{متن قرآن|وَنَضَعُ الْمَوَازِينَ الْقِسْطَ لِيَوْمِ الْقِيَامَةِ فَلَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئًا وَإِنْ كَانَ مِثْقَالَ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ أَتَيْنَا بِهَا وَكَفَى بِنَا حَاسِبِينَ}} «و روز رستخیز ترازوهای دادگری را می‌نهیم، آنگاه بر هیچ کس ستمی نخواهد رفت و اگر (کرداری) همسنگ دانه خردلی باشد آن را (به شمار) خواهیم آورد و ما حسابرسی را بسنده‌ایم» سوره انبیاء، آیه ۴۷.</ref>.

*مرحله توزیع [[نامه]] اعمالی که کاتبان رقم زده‌اند: [[کتابت]] [[اعمال]] به معنای [[ثبت]] عین عمل است و در [[آخرت]] [[آدمی]] در کارنامه خود عین عمل را [[مشاهده]] می‌کند. [[امام]]{{ع}} از [[خداوند]] می‌خواهد که سرانجام آنچه را که کاتبان [[اعمال]] ما برای ما رقم زده‌اند توبه‌ای پذیرفته شده قرار دهد<ref>نیایش یازدهم.</ref>.

*مرحله گذار از پل [[صراط]]: [[امام]]{{ع}} برای گذر از این پل چنین [[دعا]] می‌کند: «به هنگام گذشتن از پل لرزان [[جهنم]] ما را به [[قرآن]] [[ثبات]] بخش که پاهایمان نلغزد»<ref>نیایش چهل‌و‌دوم.</ref>.

*مرحله ورود به [[بهشت]] یا داخل شدن در [[دوزخ]]: [[امام]]{{ع}} دخول در [[بهشت]] یا [[جهنم]] را بر پایه [[عدالت]] دانسته و چنین توصیف می‌کند: «یا به [[ثواب]] فراوانش بنوازد، یا به ورطه عقابی خوفناکش اندازد، تا بدکاران را به [[کیفر]] عمل خویش برساند و [[نیکوکاران]] را به [[پاداش]] [[کردار نیک]] خویش، و این خود عین [[عدالت]] اوست»<ref>نیایش یکم.</ref>.<ref>[[ام‌البنین خالقیان|خالقیان، ام‌البنین]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «معاد»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۴۱۲.</ref>