نام سفیانی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - '</ref>. ::::::' به '</ref>. '
جز (جایگزینی متن - 'حجت الاسلام و المسلمین' به 'حجت الاسلام و المسلمین') |
جز (جایگزینی متن - '</ref>. ::::::' به '</ref>. ') |
||
خط ۱۰۷: | خط ۱۰۷: | ||
[[سند]] این [[روایت]] موثق است. مراد از ابن فضال، [[حسن]] بن [[علی]] بن فضال است که فطحی ولی ثقه بوده است و ابوجمیله، [[مفضل]] بن [[صالح]] است که امامی و بنابر تحقیق ثقه است<ref>ر.ک: محمد بن اسماعیل المازندرانی، منتهی المقال فی أحوال الرجال، ج ۶، ص ۳۰۹؛ میرزا حسین النوری، خاتمة المستدرک، ج ۴، ص ۳۰۹.</ref>. | [[سند]] این [[روایت]] موثق است. مراد از ابن فضال، [[حسن]] بن [[علی]] بن فضال است که فطحی ولی ثقه بوده است و ابوجمیله، [[مفضل]] بن [[صالح]] است که امامی و بنابر تحقیق ثقه است<ref>ر.ک: محمد بن اسماعیل المازندرانی، منتهی المقال فی أحوال الرجال، ج ۶، ص ۳۰۹؛ میرزا حسین النوری، خاتمة المستدرک، ج ۴، ص ۳۰۹.</ref>. | ||
در این [[حدیث]]، در مقابل [[ندای آسمانی]] که بر [[حقانیت]] [[امیرالمؤمنین علی]] {{ع}} و شیعیانش تأکید میکند، ندای دیگری برای ایجاد [[شبهه]] و [[انحراف]]، فریاد میزند که [[حق]] با [[عثمان]] و [[شیعیان]] او است. [[روایت]] دیگر کافی نیز مشابه این محتوا را [[نقل]] کرده است<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج ۱۵، ص ۴۸۱.</ref>. مشابه [[روایت]] یاد شده را [[شیخ طوسی]] با [[سند صحیح]] [[نقل]] کرده است: [[ابوحمزه ثمالی]] میگوید: به ابوعبدالله ([[امام صادق]] {{ع}}) عرض کردم: [[ابوجعفر]] ([[امام باقر]] {{ع}}) میفرمود: [[خروج سفیانی]] حتمی است؛ نداء (آسمانی) حتمی است؛ [[طلوع خورشید از مغرب]] از امور حتمی است و امور دیگری را نیز حتمی معرفی میکرد. ابوعبدالله ([[امام صادق]] {{ع}}) فرمود: و [[اختلاف بنی فلان]] حتمی است؛ [[قتل نفس زکیه]] حتمی است؛ [[قیام قائم]] حتمی است. گفتم: نداء چگونه است: فرمود: ندا دهندهای از آسمان در آغاز روز فریاد میزند که [[حق]] با [[علی]] و [[شیعه]] او است؛ به طوری که همه اقوام آن را با زبان خود میشنوند. سپس [[ابلیس]] در آخر روز از [[زمین]] صدا میزند که [[حق]] با [[عثمان]] و [[شیعه]] او است. در آن هنگام، کسانی که اهل [[باطل]] هستند، دچار تردید میشوند<ref>محمد بن حسن الطوسی، الغیبة، ص ۴۳۵.</ref>. | در این [[حدیث]]، در مقابل [[ندای آسمانی]] که بر [[حقانیت]] [[امیرالمؤمنین علی]] {{ع}} و شیعیانش تأکید میکند، ندای دیگری برای ایجاد [[شبهه]] و [[انحراف]]، فریاد میزند که [[حق]] با [[عثمان]] و [[شیعیان]] او است. [[روایت]] دیگر کافی نیز مشابه این محتوا را [[نقل]] کرده است<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج ۱۵، ص ۴۸۱.</ref>. مشابه [[روایت]] یاد شده را [[شیخ طوسی]] با [[سند صحیح]] [[نقل]] کرده است: [[ابوحمزه ثمالی]] میگوید: به ابوعبدالله ([[امام صادق]] {{ع}}) عرض کردم: [[ابوجعفر]] ([[امام باقر]] {{ع}}) میفرمود: [[خروج سفیانی]] حتمی است؛ نداء (آسمانی) حتمی است؛ [[طلوع خورشید از مغرب]] از امور حتمی است و امور دیگری را نیز حتمی معرفی میکرد. ابوعبدالله ([[امام صادق]] {{ع}}) فرمود: و [[اختلاف بنی فلان]] حتمی است؛ [[قتل نفس زکیه]] حتمی است؛ [[قیام قائم]] حتمی است. گفتم: نداء چگونه است: فرمود: ندا دهندهای از آسمان در آغاز روز فریاد میزند که [[حق]] با [[علی]] و [[شیعه]] او است؛ به طوری که همه اقوام آن را با زبان خود میشنوند. سپس [[ابلیس]] در آخر روز از [[زمین]] صدا میزند که [[حق]] با [[عثمان]] و [[شیعه]] او است. در آن هنگام، کسانی که اهل [[باطل]] هستند، دچار تردید میشوند<ref>محمد بن حسن الطوسی، الغیبة، ص ۴۳۵.</ref>. | ||
[[علی بن محمد]] بن قتیبه نیشابوری امامی و بنابر تحقیق ثقه است<ref>او شاگرد فضل بن شاذان بوده است، نجاشی نقل کرده است که مرحوم کشی در رجالش به او اعتماد کرده است. (احمد بن علی النجاشی، رجال النجاشی، ص ۲۵۹). شیخ طوسی او را با تعبیر «فاضل» ستوده است. (محمد بن حسن الطوسی، رجال الطوسی، ص ۴۲۹). ابن داود و علامه سخنان این دو بزرگوار را تأیید و تکرار کردهاند (حسن بن علی بن داود حلی، الرجال، ص ۲۵۰؛ حسن بن یوسف حلی، خلاصة الأقوال فی معرفة أحوال الرجال (رجال العلامة الحلی)، ص ۹۴). بنابراین از اعتماد کشی و تأیید ابن داود و علامه میتوان دریافت که علی بن محمد بن قتیبه امامی و بنابر تحقیق ثقه است.</ref>. بنابراین [[سند]] این [[روایت]]، صحیح است. [[شیخ طوسی]] این محتوا را با [[سند]] دیگر و تفاوتهایی در عبارت در کتاب خود تکرار کرده است<ref>محمد بن حسن الطوسی، الغیبة، ص ۴۵۴.</ref>. | |||
به نام "[[عثمان]]" در این [[روایات]] توجه کنید. احتمال دارد که مراد از [[عثمان]]، در این نقلهای معتبر، "[[عثمان بن عنبسه]]" یعنی همان [[سفیانی]] باشد. این احتمال با [[نقل]] دیگر این [[روایت]] که با [[سند صحیح]] توسط مرحوم [[صدوق]] [[نقل]] شده است، تأیید میشود: [[ابوحمزه ثمالی]] میگوید: به ابوعبدالله عرض کردم که [[ابوجعفر]] {{ع}} میفرمود: [[خروج سفیانی]] از امور حتمی است. به من فرمود: بله و [[اختلاف]] [[بنی عباس]]، کشته شدن [[انسان]] [[پاک]] ([[نفس زکیه]]) و [[قیام قائم]] {{ع}} از امور حتمی است. گفتم: آن ندا چگونه خواهد بود؟ فرمود: ندا دهندهای از آسمان در آغاز روز فریاد میزند که [[حق]] با [[علی]] و [[شیعیان]] او است؛ سپس [[ابلیس]] -که [[خدا]] او را لعنت کند- در پایان روز فریاد میزند که [[حق]] با [[سفیانی]] و [[شیعیان]] او است. در این هنگام اهل [[باطل]] گرفتار تردید میشوند<ref>محمد بن علی الصدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۶۵۲.</ref>. | به نام "[[عثمان]]" در این [[روایات]] توجه کنید. احتمال دارد که مراد از [[عثمان]]، در این نقلهای معتبر، "[[عثمان بن عنبسه]]" یعنی همان [[سفیانی]] باشد. این احتمال با [[نقل]] دیگر این [[روایت]] که با [[سند صحیح]] توسط مرحوم [[صدوق]] [[نقل]] شده است، تأیید میشود: [[ابوحمزه ثمالی]] میگوید: به ابوعبدالله عرض کردم که [[ابوجعفر]] {{ع}} میفرمود: [[خروج سفیانی]] از امور حتمی است. به من فرمود: بله و [[اختلاف]] [[بنی عباس]]، کشته شدن [[انسان]] [[پاک]] ([[نفس زکیه]]) و [[قیام قائم]] {{ع}} از امور حتمی است. گفتم: آن ندا چگونه خواهد بود؟ فرمود: ندا دهندهای از آسمان در آغاز روز فریاد میزند که [[حق]] با [[علی]] و [[شیعیان]] او است؛ سپس [[ابلیس]] -که [[خدا]] او را لعنت کند- در پایان روز فریاد میزند که [[حق]] با [[سفیانی]] و [[شیعیان]] او است. در این هنگام اهل [[باطل]] گرفتار تردید میشوند<ref>محمد بن علی الصدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۶۵۲.</ref>. |