ظلم‌ستیزی در معارف و سیره سجادی: تفاوت میان نسخه‌ها

* [[مفهوم‌شناسی حق]]  

* گونه‌شناسی [[حقوق اجتماعی]] در آموزه‌های [[امام سجاد]]{{ع}}

** [[حق رهبر سیاسی]]  

** [[حق رهبر علمی]]  

** [[حق مالک]]  

** [[حقوق زیردستان]]  

** [[حق جاهل بر عالم]]  

** [[حق همسران]]  

** [[حق والدین]]  

** [[حق فرزند]]

** [[حق همنشین]]  

** [[حق همسایه]]   

** [[حق شاکی]]

** [[حق نادان بد رفتار]]  

* [[غفلت]]

* [[کاستی‌های انسانی]]

* [[خودبزرگ‌بینی]]  

* [[جهل و نادانی]]

* [[دنیاطلبی]]  

* [[تمکن مالی]]  

* [[کوچک‌پنداری گناهان]]   

* [[حسدورزی]]  

* [[ریاکاری و نفاق]]  

* [[طغیانگری]]  

* [[حسد]]

* [[کینه]]

* [[ناسپاسی]]  

* [[حیله‌گری]]   

* [[افشاگری عیوب دیگران]]

* [[سرزنشگری]]

* سیاه شدن چهره [[ظالم]] در [[قیامت]]

* مواجهه سلبی   

** [[انتقاد از مردم کوفه]]   

** [[انتقاد از حاکم کوفه]] ([[عبیدالله بن زیاد]]): [[اهل بیت]] [[حسینی]]{{عم}} اگر چه [[اسیر]] شدند، اما هیچ‌گاه [[ذلیل]] نشدند. آنان با [[عزت]] [[ایمانی]] و [[شهامت]] [[علوی]]، از [[خون]] [[شهیدان]] به خوبی [[پاسداری]] کردند و به رغم [[خفقان]] [[حاکم]] بر [[جامعه]]، دفاعیه [[الهی]] و دشمن‌شکن خود را، حتی در درون کاخ‌های [[ستمگران]]، قرائت نمودند. زمانی که [[امام]] [[زین العابدین]]{{ع}} وارد [[کوفه]] شد، خطبه‌ای [[بلیغ]] ایراد کرد، به گونه‌ای که [[پشیمانی]] سراپای وجود [[کوفیان]] را فراگرفت<ref>طبرسی، احتجاج، ص۱۵۷؛ نقل از بحارالانوار، ج۴۵، ص۱۱۳.</ref>. آنگاه که در کاخ، عبیدالله زیاد، رویاروی او قرار گرفت با [[منطق]] رسا بطلان سخنان او را آشکار ساخت. عبیدالله در آغاز نام [[امام]] را پرسید. گفته شد که او "[[علی بن الحسین]]" است. عبیدالله گفت: مگر [[خدا]] [[علی بن الحسین]] را نکشت؟ برخلاف [[انتظار]] و توقع او [[امام]] [[زین العابدین]]{{ع}} فرمود: او [[برادر]] من بود که [[مردم]] او را کشتند. پس از اینکه عبیدالله گفت: بلکه [[خدا]] او را کشت، [[حضرت]] این [[آیه]] را قرائت کرد: {{متن قرآن|اللَّهُ يَتَوَفَّى الْأَنْفُسَ حِينَ مَوْتِهَا وَالَّتِي لَمْ تَمُتْ فِي مَنَامِهَا}}<ref>«خداوند، جان‌ها را هنگام مرگشان و آن (جان) را که نمرده است هنگام خوابیدن آن می‌گیرد» سوره زمر، آیه ۴۲.</ref>. به این موضوع اشاره کرد که همه امور از [[قدرت الهی]] سرچشمه می‌گیرد. اما تو و [[سپاهیان]] [[یزید]] به [[گناه]] و [[ظلم]] او را به [[شهادت]] رساندید. عبیدالله با شنیدن این جواب [[خشمگین]] شد و [[تصمیم]] به کشتن [[امام]] گرفت؛ [[حضرت زینب]]{{س}} به [[دفاع]] برخاست. و آنگاه که [[امام]] [[زین العابدین]]{{ع}} از عمه‌اش خواست تا آرام بگیرد، رو به عبیدالله زیاد کرد و فرمود: مرا به کشتن [[تهدید]] میکنی، {{متن حدیث|أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ الْقَتْلَ لَنَا عَادَةٌ وَ كَرَامَتَنَا الشَّهَادَةُ}}، مگر نمی‌دانی کشته شدن در [[راه خدا]] [[سیره]] و [[شعار]] ما و [[شهادت]] مایه [[کرامت]] و ارجمندی ما است؟<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۴۵، ص۱۱۸.</ref><ref>[[عباس کوثری|کوثری، عباس]]، [[پرتوی از مبارزات امام سجاد (مقاله)|پرتوی از مبارزات امام سجاد]]</ref>.

** [[انتقاد از مردم]] [[شام]]  

** [[انتقاد از حاکم]] [[شام]] و [[خلیفه]] وقت ([[یزید بن معاویه]])  

 

** [[انتقاد]] از اندیشه‌های ظلم‌پرور   

** [[مبارزه علیه جبرگرایی]]  

** [[مبارزه علیه صوفیگری]]   

* مواجهه ایجابی

** [[حفظ و گسترش نهضت عاشورا]]

** [[تربیت نیرو]] ([[کادرسازی]])  

** [[مواجهه نیکو]]

* [[مبارزه با تعصب]] و [[نژادپرستی]]

* [[مبارزه علیه فقر]]

* [[خداجویی]]   

* [[غفلت‌زدایی]]  

* [[پناه بردن به خدا]]  

* [[یاری‌طلبیدن از خدا]]: "خدایا! بر [[محمد و آل او]][[ درود]] فرست و در مقابل کسی که بر من [[ستم]] روا دارد، دستی (برای جلوگیری از [[ستم]]) و در مقابل کسی که با من [[ستیزه]] جوید، زبانی (برای روشن ساختن [[حق]]) و بر آنکه با من [[دشمنی]] کند،[[ پیروزی]] [[عنایت]] فرما و در مقابل آنکه درباره من [[حیله]] پیشه کند، [[راه]] چاره و در برابر آنکه بر من [[آزار]] رساند، [[توانایی]] عطا کن و بر آنکه به من [[ناسزا]] گوید یا از من [[عیب‌جویی]] کند، [[قدرت]] [[تکذیب]] و در برابر آن کس که مرا [[تهدید]] کند،[[ امنیت]] [[عنایت]] فرما"<ref>صحیفه سجادیه، دعای ۲۰ (مکارم الاخلاق).</ref><ref>[[عباس کوثری|کوثری، عباس]]، [[پرتوی از مبارزات امام سجاد (مقاله)|پرتوی از مبارزات امام سجاد]]</ref>.

* [[اندیشه‌ورزی]]

* [[توکل]]

* [[توبه]] و [[اعتذار]]   

* [[عینیت‌بخشی به آموزه‌ها]]

{{پایان}}

{{پایان}}