سیره اخلاقی امام حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>

<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[سیره اخلاقی امام حسین در حدیث]] - [[سیره اخلاقی امام حسین در تاریخ اسلامی]] - [[سیره اخلاقی امام حسین در معارف و سیره حسینی]]</div>

[[سیره اخلاقی امام حسین|سیره اخلاقی]] و [[سیره رفتاری امام حسین|رفتاری سید الشهدا]]{{ع}} نشان دهندۀ [[روح]] بلند او و [[تربیت در دامان پیامبر]] و [[علی]]{{ع}} و تجسّم [[قرآن کریم]] در عمل و [[اخلاق]] اوست. او [[مهمان نواز]] و [[بخشنده]] بود، به [[خویشاوندان]] رسیدگی می‌کرد، سائلان را [[محروم]] نمی‌گذاشت، به [[فقیران]] می‌رسید، برهنگان را پوشانده و گرسنگان را [[سیر]] می‌کرد، بدهی بدهکاران را می‌داد، بر [[یتیمان]] [[شفقت]] و [[مهربانی]] داشت، [[ضعیفان]] را کمک و [[یاری]] می‌کرد، صدقاتش فراوان بود و [[مالی]] که به دستش می‌رسید میان تهیدستان تقسیم می‌کرد. بسیار [[عبادت خدا]] می‌کرد و [[روزه]] می‌گرفت، بیست و پنج بار پیاده به [[سفر]] [[حج]] رفت، شجاعتش زبانزد همگان بود، در میدان [[نبرد]] [[استوار]] و بی باک بود، [[اراده]] ای نیرومند و روحیّه‎ای والا داشت، هرگز [[ذلّت]] و [[حقارت]] را نمی‌پذیرفت، [[مرگ]] را بر [[زندگی]] ذلیلانه ترجیح می‌داد، [[غیرتمند]] بود، صراحت لهجه و [[صلابت]] در [[بیان حق]] داشت، [[حلم]] و [[بردباری]] و تحمّلش بسیار بود، [[کریم]] و بزرگوار بود و با کم‌ترین بهانه ای [[غلامان]] و [[کنیزان]] خویش را [[آزاد]] می‌کرد، شبها انبان [[غذا]] به در خانۀ محرومان می‌برد، متواضعانه با [[فقیران]] و [[مساکین]] همنشین و هم [[غذا]] می‌شد. [[امر به معروف و نهی از منکر]] را [[دوست]] داشت و از خلاف‌ها و جنایت‌های [[ظالمان]] بشدّت [[انتقاد]] می‌کرد، [[جوانمرد]] و با [[فتوّت]] و [[اهل]] گذشت بود، کینۀ [[بدی]] کننده را به [[دل]] نمی‌گرفت، [[اهل]] [[عفو]] بود، بزرگی [[روح]] و [[کرم]] او همه را شیفتۀ رفتارش می‌ساخت، خانه‌اش [[پناهگاه]] و مرکز [[امید]] درماندگان بود، [[اهل]] [[شب زنده داری]] بود، در [[شب]] و روز هزار رکعت [[نماز]] می‌خواند، در [[ماه رمضان]] [[ختم قرآن]] می‌کرد، پول‌ها و بخشش‌هایی را که [[معاویه]] می‌فرستاد می‌گرفت و میان [[فقرا]] تقسیم می‌کرد، سالی یک بار نصف همۀ [[دارایی]] خود را در [[راه خدا]] به [[نیازمندان]] [[صدقه]] می‌داد، [[ثروت]] را [[ذخیره]] نمی‌کرد، [[محاسن]] خویش را [[خضاب]] می‌کرد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۲۵۴.</ref>.