پرش به محتوا

آثار دعا و زیارت برای امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - '. ::::::' به '. '
جز (جایگزینی متن - '</ref>. ::::::' به '</ref>. ')
جز (جایگزینی متن - '. ::::::' به '. ')
خط ۳۲: خط ۳۲:
به [[راستی]] وقتی [[امام زمان]] {{ع}} می‌فرماید: "برای نزدیک شدن [[فرج]] بسیار [[دعا]] کنید". آیا می‌توان آن را بی‌خاصیت خواند؟ در تعبیر [[زیبایی]] از [[ناحیه]] [[امام زمان]] {{ع}} که در ذیل [[فرمان]] برای [[تعجیل فرج]] وارد شده، کثرت [[دعا]] به‌خودی‌خود [[فرج]] و [[گشایش]] [[شیعیان]] به شمار آمده است: {{عربی|"وَ أَكْثِرُوا الدُّعَاءَ بِتَعْجِيلِ الْفَرَجِ فَإِنَّ ذَلِكَ فَرَجُكُمْ"}}<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۲، ص ۴۸۵.</ref>.
به [[راستی]] وقتی [[امام زمان]] {{ع}} می‌فرماید: "برای نزدیک شدن [[فرج]] بسیار [[دعا]] کنید". آیا می‌توان آن را بی‌خاصیت خواند؟ در تعبیر [[زیبایی]] از [[ناحیه]] [[امام زمان]] {{ع}} که در ذیل [[فرمان]] برای [[تعجیل فرج]] وارد شده، کثرت [[دعا]] به‌خودی‌خود [[فرج]] و [[گشایش]] [[شیعیان]] به شمار آمده است: {{عربی|"وَ أَكْثِرُوا الدُّعَاءَ بِتَعْجِيلِ الْفَرَجِ فَإِنَّ ذَلِكَ فَرَجُكُمْ"}}<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۲، ص ۴۸۵.</ref>.


این [[فرمان]] نشان می‌دهد که خواسته‌های [[شیعه]] چشم‌انتظار [[فرج]]، در سایه "[[دعا برای فرج]]" قابل دسترسی است. آن‌چه را که او در پی [[ظهور امام زمان]] {{ع}} می‌تواند بیابد، توسط‍‌ دعاهای خویش نیز می‌تواند به دست آورد.
این [[فرمان]] نشان می‌دهد که خواسته‌های [[شیعه]] چشم‌انتظار [[فرج]]، در سایه "[[دعا برای فرج]]" قابل دسترسی است. آن‌چه را که او در پی [[ظهور امام زمان]] {{ع}} می‌تواند بیابد، توسط‍‌ دعاهای خویش نیز می‌تواند به دست آورد.
::::::به عبارت دیگر [[امنیت]] [[ایمان]]، رشد [[اندیشه]]، [[آرامش]] روحی، [[کمالات]] معنوی و بهره‌های بی‌پایان [[دوران پس از ظهور]] را به [[عنایت الهی]] می‌تواند در همین دوره [[غیبت]] با اتکا به "[[دعا]] برای [[ظهور]]" کسب نماید و این امر با توجه به [[قدرت]] و [[مشیت]] [[خداوند]] قابل [[انکار]] نیست، زیرا او خود فرمود: {{متن قرآن|قُلْ مَا يَعْبَأُ بِكُمْ رَبِّي لَوْلا دُعَاؤُكُمْ}}<ref>سوره نمل، ۴۶.</ref>؛ بگو اگر دعای شما نباشد، [[پروردگار]] من به شما عنایتی نمی‌فرماید.
::::::با توجه به دلالت همین [[آیه شریفه]] است که می‌توان گفت: [[عنایت]] و [[رحمت]] و [[فضل]] [[خداوند]] که نامحدود و بی‌انتها نیز می‌تواند باشد، به مدد [[دعا]] و خواستن از او دست‌یافتنی است؛اگرچه [[دوران غیبت]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} باشد.
::::::در برخی [[روایات]]، [[دعا برای فرج]] وسیله‌ای برای [[نجات]] از [[هلاکت]] به شمار آمده است، چنان‌که [[حضرت]] [[امام حسن عسکری]] {{ع}} می‌فرماید: به [[خدا]] فرزندم [[مهدی]] را غیبتی است که در آن هیچ‌کس از [[هلاکت]] [[نجات]] نمی‌یابد، مگر کسی که خدای عزّ و جلّ‌ او را بر [[اعتقاد]] نسبت به امامتش ثابت‌قدم بدارد، و او را نسبت به [[دعا]] برای تعجیل فرجش [[توفیق]] [[عنایت]] فرماید<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۲، ص ۳۸۴.</ref>. بی‌تردید شرایط‍‌ سخت [[دوران غیبت]] به‌گونه‌ای است که جز با [[اعتقاد]] محکم نسبت به [[امامت]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} نمی‌توان بر [[اطاعت]] و [[تبعیت]] او باقی ماند و جز با [[دعا]] برای نزدیکی [[فرج]] نمی‌توان [[روح]] [[امید]] را در [[دل]] زنده نگه داشت و در برابر دشواری‌های [[غیبت]] [[مقاومت]] نمود.


از دیدگاه [[قرآن]] و [[روایات]] [[دعا]]، پشتوانه‌ای برای زندگی و عاملی برای حرکت و [[پویایی]] در مسیر خواسته‌های الهی، و وسیله‌ای برای هم‌جهت ساختن نیازها و خواسته‌های بشری با [[اراده]] و [[مشیت]] [[خداوند]] است. با چنین نگرشی، [[دعا برای فرج]]، خود نوعی [[تلاش]] در راستای موانع [[ظهور]] به شمار می‌رود و دعاکننده [[منتظر]] با شناختی که از حکمت‌های [[غیبت]] دارد، به نوعی خودش را در مسیر از بین بردن عوامل طولانی شدن آن، به تکاپو وا می‌دارد.  
به عبارت دیگر [[امنیت]] [[ایمان]]، رشد [[اندیشه]]، [[آرامش]] روحی، [[کمالات]] معنوی و بهره‌های بی‌پایان [[دوران پس از ظهور]] را به [[عنایت الهی]] می‌تواند در همین دوره [[غیبت]] با اتکا به "[[دعا]] برای [[ظهور]]" کسب نماید و این امر با توجه به [[قدرت]] و [[مشیت]] [[خداوند]] قابل [[انکار]] نیست، زیرا او خود فرمود: {{متن قرآن|قُلْ مَا يَعْبَأُ بِكُمْ رَبِّي لَوْلا دُعَاؤُكُمْ}}<ref>سوره نمل، ۴۶.</ref>؛ بگو اگر دعای شما نباشد، [[پروردگار]] من به شما عنایتی نمی‌فرماید.
::::::دعاکننده برای [[فرج]] چون می‌داند که یکی از [[عوامل غیبت]] آماده نبودن شرایط‍‌ برای [[حکومت جهانی]] آن بزرگوار است، می‌کوشد تا در حد توان خویش در ایجاد چنین زمینه‌ای مؤثر باشد و زمانی که تحقق آن را از عهده خویش و امثال خویش خارج می‌یابد، به [[رحمت]] واسعه [[خداوند]] امیدوار می‌ماند.  
 
::::::و چنین است عکس العمل او در برابر [[خوف]] [[امام زمان]] {{ع}}، از کشته شدن که به‌عنوان عملی دیگر در پیدایش و استمرار [[غیبت]] به شمار می‌آید. دعاکننده برای [[فرج]] تا آن‌جا که می‌تواند با شناساندن [[امام زمان]] {{ع}}، و ایجاد [[محبوبیت]] نسبت به او و برانگیزاندن [[شوق]] نسبت به [[قیام]] و جلوه‌های [[ظهور]] آن بزرگوار در بین [[مردم]]، می‌کوشد تا به [[میزان]] [[توانایی]] خود این عامل را کم تأثیر سازد؛ چنان‌که نسبت به هرعامل دیگر نیز چنین جهت‌گیری و تلاشی در مورد او [[صادق]] است و این خود والاترین و تعیین‌کننده‌ترین خاصیت برای [[دعا]] [[فرج]] است. تأثیر [[دعا]] در تغییر دادن تقدیرات و [[قضای الهی]] غیرقابل‌انکار است، چنان‌که در [[روایات]] [[پیامبر اکرم]] {{صل}} آمده است: زیاد [[دعا]] کن، زیرا [[دعا]] [[قضای الهی]] را باز می‌گرداند<ref>نهج الفصاحة، ص ۸۴، حدیث ۴۴۶.</ref>. [[دعا]] بلای الهی را برمی‌گرداند<ref>نهج الفصاحة، ص ۳۳۲، حدیث ۱۵۹۰.</ref>. تقدیر الهی را چیزی جز [[دعا]] تغییر نمی‌دهد<ref>نهج الفصاحة، ص ۱۲۴، حدیث ۶۲۴.</ref>.
با توجه به دلالت همین [[آیه شریفه]] است که می‌توان گفت: [[عنایت]] و [[رحمت]] و [[فضل]] [[خداوند]] که نامحدود و بی‌انتها نیز می‌تواند باشد، به مدد [[دعا]] و خواستن از او دست‌یافتنی است؛اگرچه [[دوران غیبت]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} باشد.
 
در برخی [[روایات]]، [[دعا برای فرج]] وسیله‌ای برای [[نجات]] از [[هلاکت]] به شمار آمده است، چنان‌که [[حضرت]] [[امام حسن عسکری]] {{ع}} می‌فرماید: به [[خدا]] فرزندم [[مهدی]] را غیبتی است که در آن هیچ‌کس از [[هلاکت]] [[نجات]] نمی‌یابد، مگر کسی که خدای عزّ و جلّ‌ او را بر [[اعتقاد]] نسبت به امامتش ثابت‌قدم بدارد، و او را نسبت به [[دعا]] برای تعجیل فرجش [[توفیق]] [[عنایت]] فرماید<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۲، ص ۳۸۴.</ref>. بی‌تردید شرایط‍‌ سخت [[دوران غیبت]] به‌گونه‌ای است که جز با [[اعتقاد]] محکم نسبت به [[امامت]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} نمی‌توان بر [[اطاعت]] و [[تبعیت]] او باقی ماند و جز با [[دعا]] برای نزدیکی [[فرج]] نمی‌توان [[روح]] [[امید]] را در [[دل]] زنده نگه داشت و در برابر دشواری‌های [[غیبت]] [[مقاومت]] نمود.
 
از دیدگاه [[قرآن]] و [[روایات]] [[دعا]]، پشتوانه‌ای برای زندگی و عاملی برای حرکت و [[پویایی]] در مسیر خواسته‌های الهی، و وسیله‌ای برای هم‌جهت ساختن نیازها و خواسته‌های بشری با [[اراده]] و [[مشیت]] [[خداوند]] است. با چنین نگرشی، [[دعا برای فرج]]، خود نوعی [[تلاش]] در راستای موانع [[ظهور]] به شمار می‌رود و دعاکننده [[منتظر]] با شناختی که از حکمت‌های [[غیبت]] دارد، به نوعی خودش را در مسیر از بین بردن عوامل طولانی شدن آن، به تکاپو وا می‌دارد.
 
دعاکننده برای [[فرج]] چون می‌داند که یکی از [[عوامل غیبت]] آماده نبودن شرایط‍‌ برای [[حکومت جهانی]] آن بزرگوار است، می‌کوشد تا در حد توان خویش در ایجاد چنین زمینه‌ای مؤثر باشد و زمانی که تحقق آن را از عهده خویش و امثال خویش خارج می‌یابد، به [[رحمت]] واسعه [[خداوند]] امیدوار می‌ماند.
 
و چنین است عکس العمل او در برابر [[خوف]] [[امام زمان]] {{ع}}، از کشته شدن که به‌عنوان عملی دیگر در پیدایش و استمرار [[غیبت]] به شمار می‌آید. دعاکننده برای [[فرج]] تا آن‌جا که می‌تواند با شناساندن [[امام زمان]] {{ع}}، و ایجاد [[محبوبیت]] نسبت به او و برانگیزاندن [[شوق]] نسبت به [[قیام]] و جلوه‌های [[ظهور]] آن بزرگوار در بین [[مردم]]، می‌کوشد تا به [[میزان]] [[توانایی]] خود این عامل را کم تأثیر سازد؛ چنان‌که نسبت به هرعامل دیگر نیز چنین جهت‌گیری و تلاشی در مورد او [[صادق]] است و این خود والاترین و تعیین‌کننده‌ترین خاصیت برای [[دعا]] [[فرج]] است. تأثیر [[دعا]] در تغییر دادن تقدیرات و [[قضای الهی]] غیرقابل‌انکار است، چنان‌که در [[روایات]] [[پیامبر اکرم]] {{صل}} آمده است: زیاد [[دعا]] کن، زیرا [[دعا]] [[قضای الهی]] را باز می‌گرداند<ref>نهج الفصاحة، ص ۸۴، حدیث ۴۴۶.</ref>. [[دعا]] بلای الهی را برمی‌گرداند<ref>نهج الفصاحة، ص ۳۳۲، حدیث ۱۵۹۰.</ref>. تقدیر الهی را چیزی جز [[دعا]] تغییر نمی‌دهد<ref>نهج الفصاحة، ص ۱۲۴، حدیث ۶۲۴.</ref>.


با توجه به چنین روایاتی، [[شیعه]] [[منتظر]] در عین [[تسلیم]] به خواست [[خدا]]، با دعای خویش نسبت به [[تعجیل فرج]]، از [[آفریدگار]] خویش می‌خواهد که در تقدیر و قضای خویش نسبت به [[ظهور]] آن [[عدالت]] [[موعود]] تغییری ایجاد فرماید و به [[لطف]] و [[عنایت]] خود بلای [[غیبت]] [[امام زمان]] {{ع}}، را مرتفع گرداند<ref>نشریه موعود، شماره ۱۴، ص ۵۸.</ref>.
با توجه به چنین روایاتی، [[شیعه]] [[منتظر]] در عین [[تسلیم]] به خواست [[خدا]]، با دعای خویش نسبت به [[تعجیل فرج]]، از [[آفریدگار]] خویش می‌خواهد که در تقدیر و قضای خویش نسبت به [[ظهور]] آن [[عدالت]] [[موعود]] تغییری ایجاد فرماید و به [[لطف]] و [[عنایت]] خود بلای [[غیبت]] [[امام زمان]] {{ع}}، را مرتفع گرداند<ref>نشریه موعود، شماره ۱۴، ص ۵۸.</ref>.
۴۱۵٬۰۷۸

ویرایش