آیا دعا برای ظهور امام مهدی با نهی از عجله در ظهور منافات دارد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

«عجله نکردن و [[تسلیم]] بودن از [[تکالیف]] عصر [[غیبت]] است. [[راوی]] به [[امام صادق]] {{ع}} عرضه داشت: مرا از این امری که منتظرش هستم خبر ده که کی خواهد بود؟ [[حضرت]] فرمود: "وقت گذاران [[دروغ]] می‌گویند و [[عجله‌کنندگان]] هلاک می‌گردند و تسلیم‌شدگان [[نجات]] می‌یابند"<ref>اصول کافی، ج ۱، ص ۳۶۸.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} درباره [[آیه]] {{متن قرآن|أَتَى أَمْرُ اللَّهِ فَلاَ تَسْتَعْجِلُوهُ}} فرمود: آن امر ماست. خدای عز و جل امر فرموده که در آن تعجیل نشود تا این‌که سه لشگر آن را تایید کنند: [[فرشتگان]]، [[مؤمنان]] و [[رعب]]<ref>غیبة نعمانی، ص ۱۰۴.</ref>. در روایتی از [[امیر المؤمنین]] {{ع}} آمده است که: "درباره امری پیش از رسیدن وقتش شتاب مکنید که پشیمان خواهید شد و مدت را طولانی مشمارید که دل‌هایتان را قساوت می‌گیرد".  

::::::گاهی عجله کردن در این امر، و از دست دادن [[صبر]] و [[تحمل]] سبب می‌شود که شخص از افراد [[گمراه‌کننده]] و ملحدی [[پیروی]] کند، که ادعای [[ظهور]] می‌نمایند. و چه‌بسا می‌شود که شتاب کردن در امری، سبب مأیوس شدن از وقوع آن می‌گردد که نتیجه چنین عجله‌ای، [[تکذیب]] کردن [[پیغمبر]] و [[امامان]] {{عم}} خواهد بود که [[اخبار]] [[متواتر]] و [[روایات]] بسیاری از آنان رسیده، مبنی بر این‌که آن [[حکومت الهی]] واقع خواهد شد. احیانا [[شتابزدگی]] در این امر، مایه [[انکار]] کردن [[حضرت صاحب الزمان]] {{ع}} شده و یا حداقل [[آدمی]] را به [[شک]] و [[تردید]] می‌اندازد. حاصل این‌که عجله‌ای که از آن مذمت شده، ضد [[صبر]] و [[تسلیم]] است. [[شتابزدگی]] به‌معنای رها کردن [[تسلیم]] و زود خواستن چیزی، پیش از رسیدن وقتش است که این مایه پشیمانی است، ولی درخواست [[تعجیل فرج]] از [[خداوند]]، اقرار به [[بندگی]] و اعتراف به [[قدرت]] و [[اراده الهی]] و باور به عجز و [[ناتوانی]] خود و نداشتن چاره است<ref>مکیال المکارم، ج ۲، ص ۲۷۲ (ترجمه سید مهدی حائری قزوینی).</ref>»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۴۸۳.</ref>.

مرحوم [[شیخ عباس قمی]] در [[مفاتیح الجنان]]، در [[اعمال]] [[شب جمعه]] روایتی [[نقل]] می‌کند، که در شب [[مستحب]] است که هزار بار بگویند: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ وَ أَهْلِكْ عَدُوَّهُمْ مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ مِنَ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ}}.در [[اعمال]] [[روز جمعه]] نیز [[حدیثی]] [[نقل]] فرموده: هر کس که بعد از [[نماز صبح]] و [[نماز ظهر]] بگوید {{متن حدیث|اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ}}، از [[دنیا]] نخواهد رفت تا اینکه [[حضرت قائم]]{{ع}} را ببیند.و صد بار [[صلوات]] با {{متن حدیث| عَجِّلْ فَرَجَهُمْ }} از [[اعمال]] [[مستحب]] در [[عصر جمعه]] است.  

::::::این عجله‌خواهی، چون درخواستی است از مدبرالامور و [[صاحب]] همه تقدیرات، بنابراین از سوی [[بندگان]] هیچ [[نارضایتی]] و عدم تسیلم و [[ناامیدی]] دیده نمی‌شود، بلکه حکایت از [[شوق]] و [[ایمان]] مضاعف نسبت به [[ظهور]] [[حضرت]] می‌نماید. در دعاهای وارد شده درباره [[حضرت مهدی]]{{ع}} به عجله منفی نیز اشاره شده است.  

::::::مرحوم [[شیخ عباس قمی]] در کتاب [[شریف]] [[مفاتیح الجنان]] دعایی را برای [[عصر غیبت]] [[روایت]] می‌کند. این [[دعا]] از سوی یکی از [[نواب اربعه]] [[امام عصر]]{{ع}} [[نقل]] شده است و شاید بتوان گفت [[برترین]] [[اعمال]] [[روز جمعه]] محسوب می‌شود. در این [[دعا]] درباره [[عجله‌کنندگان]] در [[ظهور]] می‌خوانیم: خداوندا! مرا بر [[دین]] خود [[استوار]] بدار و مرا در [[پیروی]] از تو کوشا کن، دلم را برای ([[اطاعت]] از) ولی خودت ([[حضرت مهدی]]{{ع}}) نرم و فرمانبردار قرار ده و مرا از آزمایش‌هایی که [[مردم]] را بدان می‌آزمایی معاف بدار و سربلند گردان، و مرا بر [[پیروی]] از [[ولی امر]] خودت [[ثابت قدم]] بدار، ولی امری که از میان [[خلقت]] پنهانش ساختی و به [[دستور]] تو از میان مخلوقات غایب گشته است و پیوسته [[منتظر]] [[فرمان]] توست (که [[ظهور]] نماید). همانا تو بدون اینکه یاددهنده‌ای داشته باشی، به [[زمان ظهور]] او [[دانایی]]، همان زمانی که امر ([[غیبت]]) ولی تو در آن به پایان می‌رسد و اجازه [[ظهور]] و [[قیام]] را به وی خواهد داد و او را از پرده (ی [[غیبت]]) برون‌خواهی آورد. پس (ای خدای من) مرا بر این (دوری و [[غیبت امام]] [[معصوم]]) [[بردباری]] [[عنایت]] فرما، تا در آنچه تو تأخیرش را [[دوست]] داری، [[شتابزدگی]] ننمایم و در آنچه تو [[دوست]] داری زودتر اتفاق بیفتد، تأخیر و [[سستی]] نکنم، و آنچه را که پوشیده ساختی آشکار نکنم، و آنچه را [[راز]] نهانی قرار دادی به لب نیاورم و در [[تدابیر]] (حکیمانه‌ی) تو چون و چرا نکنم، و نگویم: "[[دنیا]] پر از [[ظلم و ستم]] شده است پس چه شده که ولی أمر ([[حضرت مهدی]]{{ع}}) [[ظهور]] نمی‌نماید؟! چرا؟! برای چه؟!" بلکه یکسره امورم را به تو بسپارم.... .در این [[دعا]] از [[انتظار]] و عجله منفی یاد شده است. در این [[دعا]] و نظایر آن، چنین شتاب و انتظاری را ایجادکننده [[گمراهی‌ها]] و کج‌رفتاری‌ها دانسته، و [[تسلیم]] در برابر [[مقدرات الهی]] و قبول [[دستورات الهی]] را [[ایمان]] و [[ثبات]] قدم می‌داند»<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص۴۱۲</ref>.