منظور از انتظار به معنای خاص چیست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۵ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۴۰
، ۲۵ ژانویهٔ ۲۰۲۲جایگزینی متن - '. ::::::' به '. '
جز (جایگزینی متن - '</ref>. ::::::' به '</ref>. ') |
جز (جایگزینی متن - '. ::::::' به '. ') |
||
خط ۷۹: | خط ۷۹: | ||
| پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین '''[[خدامراد سلیمیان]]'''، در مقاله ''«[[مؤلفههای انتظار توانمند از نگاه روایات معصومین (مقاله)|مؤلفههای انتظار توانمند از نگاه روایات معصومین]]»'' در اینباره گفته است: | | پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین '''[[خدامراد سلیمیان]]'''، در مقاله ''«[[مؤلفههای انتظار توانمند از نگاه روایات معصومین (مقاله)|مؤلفههای انتظار توانمند از نگاه روایات معصومین]]»'' در اینباره گفته است: | ||
«در این معنا، [[انتظار]] به معنای [[چشم به راه]] بودن آیندهای با تمام ویژگیهای یک [[جامعه]] مورد [[رضایت]] خداوندی است، که فقط مصداق آن، دوران [[حاکمیت]] آخرین [[ذخیره الهی]]، وجود [[مقدس]] [[حضرت ولیعصر]]{{ع}} است. | «در این معنا، [[انتظار]] به معنای [[چشم به راه]] بودن آیندهای با تمام ویژگیهای یک [[جامعه]] مورد [[رضایت]] خداوندی است، که فقط مصداق آن، دوران [[حاکمیت]] آخرین [[ذخیره الهی]]، وجود [[مقدس]] [[حضرت ولیعصر]]{{ع}} است. | ||
[[امام باقر]]{{ع}} آنگاه که [[دین]] مورد [[رضایت خداوند]] را تعریف میکند، پس از شمردن اموری میفرماید: "... و [[تسلیم]] به امر ما، و [[پرهیزکاری]] و [[فروتنی]]، و [[انتظار قائم]] ما..."<ref>{{متن حدیث|وَ التَّسْلِيمُ لِأَمْرِنَا وَ الْوَرَعُ وَ التَّوَاضُعُ وَ انْتِظَارُ قَائِمِنَا...}}؛ الکافی، ج ۲، ص ۲۳، ح ۱۳.</ref>. | |||
[[امام صادق]]{{ع}} نیز فرمود: "بر شما [[باد]] به [[تسلیم]] و بازگرداندن امور به ما و [[انتظار]] امر ما و امر خودتان و [[فرج]] ما و [[فرج]] شما"<ref>{{متن حدیث|عَلَيْكُمْ بِالتَّسْلِيمِ وَ الرَّدِّ إِلَيْنَا وَ انْتِظَارِ أَمْرِنَا وَ أَمْرِكُمْ وَ فَرَجِنَا وَ فَرَجِكُمْ}}؛ محمد بن عمر کشی، رجال کشی، ص ۱۳۸.</ref>. | [[امام صادق]]{{ع}} نیز فرمود: "بر شما [[باد]] به [[تسلیم]] و بازگرداندن امور به ما و [[انتظار]] امر ما و امر خودتان و [[فرج]] ما و [[فرج]] شما"<ref>{{متن حدیث|عَلَيْكُمْ بِالتَّسْلِيمِ وَ الرَّدِّ إِلَيْنَا وَ انْتِظَارِ أَمْرِنَا وَ أَمْرِكُمْ وَ فَرَجِنَا وَ فَرَجِكُمْ}}؛ محمد بن عمر کشی، رجال کشی، ص ۱۳۸.</ref>. |