احترام و تکریم بزرگسالان و سالمندان: تفاوت میان نسخه‌ها

احترام و تکریم بزرگسالان و سالمندان (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۶ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۳۶

۱٬۲۲۳ بایت حذف‌شده ، ‏۶ فوریهٔ ۲۰۲۲

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۱۲۲

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-{{امامت}}
+{{سیره معصوم}}
 <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
 <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[احترام و تکریم بزرگسالان و سالمندان در حدیث]] - [[احترام و تکریم بزرگسالان و سالمندان در معارف و سیره نبوی]]</div>
-==[[پاسداشت کهن‌سالان]]==
+'''احترام به سالمندان''' در معارف دینی و روایات معصومین {{ع}} مورد سفارش واقع شده است، [[پیامبر اسلام]] {{صل}} در این زمینه می‌فرمود: "[[احترام]] به پیرمرد [و پیرزن] [[مسلمان]]، بزرگداشت [[خداوند]] است" و می‌فرمود: "[[کهن‌سال]] در میان خاندانش بسان پیامبر در میان امتش است".
-[[پیامبر اسلام]] می‌فرمود: «[[احترام]] به پیرمرد [و پیرزن] [[مسلمان]]، [[بزرگداشت]] [[خداوند]] است»<ref>اصول کافی، ج۲، ص۱۶۵.</ref>. [[جوانان]] را به احترام نهادن به کهن سالان [[تشویق]] می‌کرد و می‌فرمود:
-هیچ [[جوانی]]، [[کهن‌سالی]] را به خاطر پیری‌اش گرامی نمی‌دارد، جز آنکه هنگام [[پیری]] خودش، خداوند کسی را برایش فراهم می‌کند که احترامش گذارد<ref>مشکاة الانوار، ص۲۹۳.</ref>.
-[[امام صادق]]{{ع}} فرمود: «روزی دو مرد نزد [[حضرت]] آمدند. یکی پیر و دیگری [[جوان]]. مرد جوان پیش از همراه کهن‌سالش لب به سخن گشود. [[پیامبر]] فرمود: (ابتدا) بزرگ(تر) و بزرگ(تر)» <ref>مستدرک الوسائل، ج۸، ص۳۹۳.</ref>.
+==مقدمه==
+[[پیامبر خاتم]] {{صل}} می‌فرمود: "[[احترام]] به پیرمرد [و پیرزن] [[مسلمان]]، [[بزرگداشت]] [[خداوند]] است"<ref>{{متن حدیث|مِنْ إِجْلَالِ اللَّهِ إِجْلَالُ ذِي الشَّيْبَةِ الْمُسْلِمِ}}؛ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۲، ص۱۶۵.</ref>. آن حضرت [[جوانان]] را به احترام نهادن به [[کهن‌سالان]] [[تشویق]] می‌کرد و می‌فرمود: "هیچ [[جوانی]]، [[کهن‌سالی]] را به خاطر پیری‌اش گرامی نمی‌دارد، جز آنکه هنگام [[پیری]] خودش، خداوند کسی را برایش فراهم می‌کند که احترامش گذارد<ref>{{متن حدیث|مَا أَكْرَمَ شَابٌّ شَيْخاً لِسِنِّهِ- إِلَّا قَيَّضَ اللَّهُ لَهُ عِنْدَ كِبَرِ سِنِّهِ مَنْ يُكْرِمُه}}؛ ‏مشکاة الانوار، ص۱۶۸.</ref>.
-[[رسول]] [[رحمت]] همگان را به احترام [[پیران]] فرا می‌خواند و می‌فرمود:
+[[امام صادق]]{{ع}} فرمود: «روزی دو مرد نزد حضرت آمدند. یکی پیر و دیگری [[جوان]]. مرد جوان پیش از همراه کهن‌سالش لب به سخن گشود. [[پیامبر]] فرمود: (ابتدا) بزرگ(تر) و بزرگ(تر)»<ref>{{متن حدیث|جَاءَ رَجُلَانِ إِلَى النَّبِيِّ ص شَيْخٌ وَ شَابٌّ فَتَكَلَّمَ الشَّابُّ قَبْلَ الشَّيْخِ فَقَالَ النَّبِيُّ ص الْكَبِيرَ الْكَبِير}}؛ مستدرک الوسائل، ج۸، ص۳۹۳.</ref>.
-[[کهن‌سال]] در میان خاندانش بسان پیامبر در میان امتش است<ref>جامع الصغیر، ج۲، ص۹۰.</ref>. از ما نیست کسی که کهن‌سالان ما را احترام نکند<ref>اصول کافی، ج۲، ص۱۶۵.</ref>؛ (زیرا) [[برکت]] با بزرگان شماست<ref>بحارالانوار، ج۷۲، ص۱۳۷؛ برگرفته از: هم‌نام گل‌های بهاری، ص۲۱۸.</ref>.<ref>[[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[نگین رسالت (کتاب)|نگین رسالت]] ص ۹۴.</ref>
-==[[احترام به سالمندان]]==
+[[رسول]] [[رحمت]] همواره [[خانواده‌ها]] را به احترام [[پیران]] فرا می‌خواند و می‌فرمود: "[[کهن‌سال]] در میان خاندانش بسان پیامبر در میان امتش است"<ref>{{متن حدیث|الشَّيْخُ فِي أَهْلِهِ كَالنَّبِيِّ فِي أُمَّتِه‏}}؛ جامع الاخبار، ص۹۲.</ref>. "از ما نیست کسی که کهن‌سالان ما را احترام نکند"<ref>{{متن حدیث|لَيْسَ مِنَّا مَنْ لَمْ يُوَقِّرْ كَبِيرَنَا}}؛ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی،، ج۲، ص۱۶۵.</ref>؛ (زیرا) [[برکت]] با بزرگان شماست<ref>بحار الانوار، ج۷۲، ص۱۳۷؛ برگرفته از: همنام گل‌های بهاری، ص۲۱۸.</ref>.<ref>[[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[کانون محبت (کتاب)|کانون محبت]] ص۵۴.</ref>
-در [[جامعه اسلامی]]، تمام افراد، [[شایسته]] [[تکریم]] و [[احترام]] هستند. در این میان، گروهی وجود دارند که نسبت به احترام و [[بزرگداشت]] آنان سفارش بیشتری شده است. [[پیران]] و سالخوردگان در شمار این گروهند. در [[حقیقت]]، [[تجلیل]] و احترام افراد پیر و سالخورده، احترام به [[خداوند متعال]] است. اینان کسانی هستند که عمری از [[فرزندان]] خویش نگه داری کرده‌اند؛ در حد توان [[بهترین]] [[خوردنی‌ها]] و پوشیدنی‌ها را برایشان فراهم ساخته و خود را به خاطر آنان به رنج‌های فراوان انداخته‌اند. آیا رواست [[آدمی]] با کسانی که به او [[محبت]] کرده‌اند، نامهربان باشد و به آنان [[بی‌اعتنایی]] کند؟
-در قاموس هیچ [[دینی]] نیامده است که سالمندانی را که به [[عشق]] زیستن با نوه‌هایشان زنده‌اند، از آغوش گرم [[خانواده]] جدا سازند و آنان را در کنج [[تنهایی]] آسایشگاه‌ها به حال خود واگذارند. اگر در آسایشگاه‌ها، بهترین خوردنی‌ها و پوشیدنی‌ها را در [[اختیار]] سالمندان قرار دهند، با یک [[ساعت]] دور [[هم‌نشینی]] در خانواده برابر نخواهد بود. پیران گنجینه‌های تجربه‌اند. چرا با جدا کردن آنان از خانواده، راه انتقال تجربه‌ها را بر فرزندانمان ببندیم. پس بیاییم و به سفارش [[رسول]] [[رحمت]]، درباره [[بزرگ‌داشت]] [[مقام]] بزرگ‌سالان توجه کنیم. [[پیامبر اکرم]]{{صل}}می فرماید: {{متن حدیث|إِنَّ مِنْ إِجْلَالِي تَوْقِيرَ الشَّيْخِ مِنْ أُمَّتِي}}؛ «احترام به سالخورده [[امت]] من، احترام نهادن به من است»<ref>کنز العمال، ح۶۰۱۳.</ref>..<ref>[[اقبال حسینی‌نیا|حسینی‌نیا، اقبال]]، [[زمزم هدایت (کتاب)|زمزم هدایت]]، ص ۴۶.</ref>
 == جستارهای وابسته ==
@@ خط ۲۱: / خط ۱۶: @@
 == منابع ==
 {{منابع}}
-# [[پرونده:1379752.jpg|22px]] [[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[نگین رسالت (کتاب)|'''نگین رسالت''']]
+# [[پرونده:1379753.jpg|22px]] [[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[کانون محبت (کتاب)|'''کانون محبت''']]
-#[[پرونده:1379757.jpg|22px]] [[اقبال حسینی‌نیا|حسینی‌نیا، اقبال]]، [[زمزم هدایت (کتاب)|'''زمزم هدایت''']]
 {{پایان منابع}}