جهاد در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

#'''[[تصفیه]] و [[خالص]] شدن دل‌های [[مؤمنان]]:''' [[جهاد]] و دشواری‌های آن سبب رها شدن جهادگران از علایق [[دنیوی]] و [[گناهان]] می‌گردد و آزمونی برای آنهاست: {{متن قرآن|وَلَا تَهِنُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ}}<ref>«و سستی نورزید و اندوهگین مباشید که اگر مؤمن باشید شما برترید» سوره آل عمران، آیه ۱۳۹.</ref>، {{متن قرآن|وَلِيُمَحِّصَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَيَمْحَقَ الْكَافِرِينَ}}<ref>«و تا خداوند مؤمنان را بپالاید و کافران را از میان بردارد» سوره آل عمران، آیه ۱۴۱.</ref>،  {{متن قرآن|وَلِيُمَحِّصَ مَا فِي قُلُوبِكُمْ }}<ref>« آنچه در دل‌هایتان دارید بپالاید» سوره آل عمران، آیه ۱۵۴.</ref> «[[تمحیص]]» به معنای [[پاکی]] و تصفیه [[دل انسان]] از کدورت‌های [[گناه]] <ref>مفردات، ص۴۶۴؛ التفسیر الکبیر، ج ۹، ص۱۸.</ref> است که در پی [[ابتلا]] به [[گرفتاری‌ها]] حاصل می‌شود. <ref>التبیان، ج ۳، ص۳؛ تفسیر قرطبی، ج ۴، ص۲۱۹ ـ ۲۲۰.</ref>

#'''[[بصیرت]] در [[دین]] و [[هدایت الهی]]:''' [[بصیرت]] در دین از دیگر [[آثار جهاد]] به شمار می‌رود: {{متن قرآن|وَلَوْ أَنَّا كَتَبْنَا عَلَيْهِمْ أَنِ اقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ أَوِ اخْرُجُوا مِنْ دِيَارِكُمْ مَا فَعَلُوهُ إِلَّا قَلِيلٌ مِنْهُمْ وَلَوْ أَنَّهُمْ فَعَلُوا مَا يُوعَظُونَ بِهِ لَكَانَ خَيْرًا لَهُمْ وَأَشَدَّ تَثْبِيتًا}}<ref>«و اگر بر آنان مقرّر می‌داشتیم که یکدیگر را بکشید یا از دیار خویش بیرون روید جز اندکی از ایشان آن را انجام نمی‌دادند و اگر اندرزی که داده شده بود به کار می‌بستند برای آنان بهتر و استوارتر می‌بود» سوره نساء، آیه ۶۶.</ref> «تثبیت» به معنای [[ثبات قدم]] در [[ایمان]] <ref>الکشاف، ج ۱، ص۵۳۹؛ فتح القدیر، ج ۱، ص۴۸۵.</ref> و کنایه از [[بصیرت دینی]] است؛ زیرا بصیرت در دین موجب ثبات قدم در آن می‌شود؛<ref>مجمع البیان، ج ۳، ص۱۲۴ ـ ۱۲۵؛ التحریر و التنویر، ج ۳، ص۱۱۴.</ref> همچنین جهاد مایه [[هدایت شدن]] جهادگران به [[راه خدا]] خوانده شده است: {{متن قرآن|وَالَّذِينَ جَاهَدُوا فِينَا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنَا وَإِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِينَ}}<ref>«و راه‌های خویش را به آنان که در (راه) ما بکوشند می‌نماییم و بی‌گمان خداوند با نیکوکاران است» سوره عنکبوت، آیه ۶۹.</ref> مراد از [[هدایت]] در [[آیه]]، به نظر برخی رهنمون شدن به [[هدایت خاص]] [[الهی]] یعنی رسیدن به [[مقامات]] بالای [[معنوی]] است. <ref>شرح اصول کافی، ج ۹، ص۱۳۴؛ ج ۱۰، ص۳۴۷؛ المیزان، ج ۱، ص۳۵؛ روح المعانی، ج ۱، ص۹۱.</ref> برخی نیز مراد از هدایت را در آیه رساندن فرد به [[ثواب الهی]] و [[بهشت]] دانسته‌اند. <ref>التبیان، ج ۸، ص۲۲۶؛ زبدة البیان، ص۳۵۵.</ref>

== زمینه‌ها و عوامل [[تخلف از جهاد]]==