علم حادث معصوم چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:173589.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[ابراهیم امینی]]]]

آیت‌الله '''[[ابراهیم امینی]]'''، در مقاله ''«[[ علم امام از دیدگاه احادیث (مقاله)|علم امام از دیدگاه احادیث]]»'' در این‌باره گفته است:

«[[موسى‌ بن جعفر]]{{ع}} در حدیثى‌ [[علم امام]] را در سه بخش خلاصه نموده مى‌‏فرماید: {{متن حدیث|مَبْلَغُ عِلْمِنَا عَلَى ثَلَاثَةِ وُجُوهٍ مَاضٍ وَ غَابِرٍ وَ حَادِثٍ فَأَمَّا الْمَاضِی فَمُفَسَّرٌ وَ أَمَّا الْغَابِرُ فَمَزْبُورٌ وَ أَمَّا الْحَادِثُ فَقَذْفٌ فِی الْقُلُوبِ وَ نَقْرٌ فِی الْأَسْمَاعِ وَ هُوَ أَفْضَلُ عِلْمِنَا وَ لَا نَبِیَّ بَعْدَ نَبِیِّنَا}} <ref>مسند [[امام کاظم|الامام الكاظم]]{{ع}}، ج۱ ص ۳۲۴؛ كافى‌ ج۱، ص۲۶۴؛ بحار ج۲۶، ص۵۹.</ref>. [[موسى‌ بن جعفر]]{{ع}} فرمود: [[طریق وصول علم]] ما سه گونه است: گذشته و [[آینده]] و حادث اما [[علوم گذشته]] براى‌ ما [[تفسیر]] شده و اما [[آینده]] نوشته و در [[اختیار]] ما نهاده شده است و اما [[علم حادث|حادث]] در اثر [[القاء در قلب]] و [[تأثیر در گوش]] حاصل مى‌‏شود. و نوع آخر [[افضل علوم]] ما مى‌‏باشد در صورتی‌كه بعد از [[پیامبر]] ما پیامبرى‌ نخواهد بود. چنانكه ملاحظه مى‌‏فرمایید در این [[حدیث]] سه طریق براى‌ [[علوم ائمه]]{{عم}} ذكر شده است اول [[تفسیر]] و توضیحى‌ كه به‌وسیله [[پیامبر]] یا [[امام]] سابق انجام گرفته دوم نوشته و كتابى‌ كه به‌دستشان رسیده سوم [[القاء]] در [[قلب]] و [[تأثیر در گوش]] كه نوعى‌ است دیگر كه [[افضل علوم]] نامیده شده است<ref>[[علم امام از دیدگاه احادیث (مقاله)|علم امام از دیدگاه احادیث]]، ص؟.</ref>.

==پاسخ‌های دیگر==

«[[امام کاظم]]{{ع}} درباره [[منبع علم]] خودشان فرمود: "دامنه و [[گستره علم]] ما بر سه قسم است. [[علم گذشته|گذشته]]، [[علم آینده|آینده]] و [[علم حال|حال]]. اما گذشته از سنخ [[مفسّر]] است که توسط [[پیامبر]]{{صل}} بر ما [[تفسیر]] شده است، اما [[علم آینده]] از سنخ نگاشته شده است که در [[کتاب جامعه]]، [[جفر]] و [[مصحف فاطمه]] درج شده است، و اما [[علم حاضر]] از نوع [[افکندن در قلب]] یا [[کوبیدن در گوش|کوبیدن در گوش‌هاست]]، و این قسم [[افضل علم]] ماست. [[پیامبری]] بعد از [[پیامبر]] ما [[ظهور]] نخواهد کرد<ref>{{متن حدیث|" مَبْلَغُ‏ عِلْمِنَا ثَلَاثَةُ وُجُوهٍ‏ مَاضٍ‏ وَ غَابِرٌ وَ حَادِثٌ‏ فَأَمَّا الْمَاضِي‏ فَمُفَسَّرٌ وَ أَمَّا الْغَابِرُ فَمَزْبُورٌ وَ أَمَّا الْحَادِثُ‏ فَقَذْفٌ‏ فِي الْقُلُوبِ وَ نَقْرٌ فِي الْأَسْمَاعِ وَ هُوَ أَفْضَلُ عِلْمِنَا وَ لَا نَبِيَّ بَعْدَ نَبِيِّنَا"}}؛ کافی، ج ۱، ص ۲۶۴، باب جهات [[علوم ائمه]]، ج ۸، ص ۱۲۵؛ برای توضیح روایت ر.ک: مرآة العقول، ج ۳، ص ۱۳۶؛ ملاصالح مازندرانی، شرح اصول کافی، ج ۶، ص ۴۹؛ مجمع البحرین، ج ۲، ص ۲۶۴، ذیل کلمه زبر. </ref> در این [[حدیث]] [[حضرت]] [[علم گذشته]] و [[آینده]] را از سنخ [[علم مفسّر]] و [[علم مزبور|مزبور]] توصیف می‌‌‌کند که ظاهر در [[تعلم]] از امثال [[پیامبر]]{{صل}} است. اما [[علم حاضر]] خودشان را از سنخ [[الهام]] و آن را [[بهترین علم]] خودشان نیز معرفی می‌‌‌کند<ref>[[محمد حسن قدردان قراملکی|قدردان قراملکی، محمد حسن]]، [[امامت ۲ (کتاب)|امامت]]، ص۲۰۱ - ۲۱۰.</ref>.

[[رده:پرسش‌]]