سعید بن جبیر: تفاوت میان نسخهها
←مقدمه
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←مقدمه) |
||
خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
هنگامی که سعید دستگیر شد و نزد حجاج آورده شد، [[مناظره]] جالبی بین او و حجاج واقع شد. کشّی این مناظره را [[نقل]] کرده و در پایان از قول حجاج نقل کرده که در این [[مناظره]] سخنی از [[سعید]] نشنید که مورد [[رضایت]] و [[تصدیق]] او باشد.<ref>اختیار معرفة الرجال، ۱۱۹.</ref> [[ابن خلکان]] نیز این مناظره را به گونهای مفصلتر و به صورتی دیگر [[نقل]] کرده است.<ref>وفیات الاعیان، ۲/ ۳۷۲ و ۳۷۳.</ref> | هنگامی که سعید دستگیر شد و نزد حجاج آورده شد، [[مناظره]] جالبی بین او و حجاج واقع شد. کشّی این مناظره را [[نقل]] کرده و در پایان از قول حجاج نقل کرده که در این [[مناظره]] سخنی از [[سعید]] نشنید که مورد [[رضایت]] و [[تصدیق]] او باشد.<ref>اختیار معرفة الرجال، ۱۱۹.</ref> [[ابن خلکان]] نیز این مناظره را به گونهای مفصلتر و به صورتی دیگر [[نقل]] کرده است.<ref>وفیات الاعیان، ۲/ ۳۷۲ و ۳۷۳.</ref> | ||
[[ذهبی]] او را فردی بسیار با [[ورع]] معرفی کرده و مینویسد که سعید هر دو شب، یک [[ختم قرآن]] داشت و گریههای مستمر او در [[دل]] شب به گونهای بود که گاه به [[ضعف]] [[بینایی]] او میانجامید.<ref>تذکرة الحفاظ، ۱ / ۷۶.</ref> [[ابونعیم اصفهانی]] نیز او را بکّاء (بسیار [[گریه]] کننده)، <ref>حلیة الاولیاء، ۲ / ۲۷۲.</ref> و ابن معین او را فردی مورد [[اعتماد]] و [[ثقه]] معرفی کرده است.<ref>الجرح و التعدیل، ۴/ ۹.</ref> [[احمد بن حنبل]] گفته است: [[حجاج]]، [[سعید بن جبیر]] را به [[قتل]] رساند، در حالی که بر روی [[زمین]] کسی نبود مگر این که به [[علم]] او نیاز داشت. وی در سال ۹۴ یا ۹۵ هـ در واسط به [[دستور]] حجاج گردن زده و در همان جا به [[خاک]] سپرده شد و مقبرهاش [[زیارتگاه]] است.<ref>وفیات الاعیان، ۲ / ۳۷۳ و ۳۷۴.</ref> [[کشّی]] [[شهادت]] او را به سبب همراهیاش با [[امام سجاد]]{{ع}} و [[استقامت]] وی در [[تشیع]] میداند.<ref>اختیار معرفة الرجال، ۱۱۹.</ref> وی دارای [[تفسیری]] در [[قرآن]] بوده<ref>الذریعه، ۴ / ۲۷۶.</ref> که به گفته [[عادل نویهض]]، مفقود شده است | [[ذهبی]] او را فردی بسیار با [[ورع]] معرفی کرده و مینویسد که سعید هر دو شب، یک [[ختم قرآن]] داشت و گریههای مستمر او در [[دل]] شب به گونهای بود که گاه به [[ضعف]] [[بینایی]] او میانجامید.<ref>تذکرة الحفاظ، ۱ / ۷۶.</ref> [[ابونعیم اصفهانی]] نیز او را بکّاء (بسیار [[گریه]] کننده)، <ref>حلیة الاولیاء، ۲ / ۲۷۲.</ref> و ابن معین او را فردی مورد [[اعتماد]] و [[ثقه]] معرفی کرده است.<ref>الجرح و التعدیل، ۴/ ۹.</ref> [[احمد بن حنبل]] گفته است: [[حجاج]]، [[سعید بن جبیر]] را به [[قتل]] رساند، در حالی که بر روی [[زمین]] کسی نبود مگر این که به [[علم]] او نیاز داشت. وی در سال ۹۴ یا ۹۵ هـ در واسط به [[دستور]] حجاج گردن زده و در همان جا به [[خاک]] سپرده شد و مقبرهاش [[زیارتگاه]] است.<ref>وفیات الاعیان، ۲ / ۳۷۳ و ۳۷۴.</ref> [[کشّی]] [[شهادت]] او را به سبب همراهیاش با [[امام سجاد]]{{ع}} و [[استقامت]] وی در [[تشیع]] میداند.<ref>اختیار معرفة الرجال، ۱۱۹.</ref> وی دارای [[تفسیری]] در [[قرآن]] بوده<ref>الذریعه، ۴ / ۲۷۶.</ref> که به گفته [[عادل نویهض]]، مفقود شده است <ref>مناقب آل ابی طالب{{ع}}، ۴ /۱۹۰.</ref>.<ref> [[فرهنگنامه مؤلفان اسلامی ج۲ (کتاب)|فرهنگنامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱ ص۳۶۸-۳۶۹.</ref>. | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == |