پرش به محتوا

حسن بن علی بن فضال کوفی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴: خط ۴:


==مقدمه==
==مقدمه==
ابومحمد]] (ابوعلی) [[حسن بن علی بن فضّال بن ربیعة کوفی تیمی]] (تیملی)، معروف به [[ابن فضال]] [[اهل کوفه]] و از [[موالی]] [[تیم الله بن ثعلبه]] و فردی [[عابد]] و [[زاهد]] بود که گویا مدتی در کوهستانی در اطراف [[بغداد]] به [[عبادت]] مشغول بوده و [[فضل بن شاذان]] در [[کودکی]] که به همراه پدرش برای تحصیل به بغداد رفته بود، در محله «قطیعة الربیع» او را دیده است. در [[کوفه]] هم جایگاه [[نماز]] و عبادت او در [[مسجد جامع]] و در کنار ستون [[حضرت ابراهیم]] (ستون هفتم) بوده است و ابن فضال با [[ابومحمد حجّال]] و [[علی بن اسباط]] در این [[مسجد]] مجالس بحث و [[مناظره]] ترتیب می‌‌دادند.
ابومحمد (ابوعلی) [[حسن بن علی بن فضّال بن ربیعة کوفی تیمی]] (تیملی)، معروف به [[ابن فضال]] [[اهل کوفه]] و از [[موالی]] [[تیم الله بن ثعلبه]] و فردی [[عابد]] و [[زاهد]] بود که گویا مدتی در کوهستانی در اطراف [[بغداد]] به [[عبادت]] مشغول بوده و [[فضل بن شاذان]] در [[کودکی]] که به همراه پدرش برای تحصیل به بغداد رفته بود، در محله «قطیعة الربیع» او را دیده است. در [[کوفه]] هم جایگاه [[نماز]] و عبادت او در [[مسجد جامع]] و در کنار ستون [[حضرت ابراهیم]] (ستون هفتم) بوده است و ابن فضال با [[ابومحمد حجّال]] و [[علی بن اسباط]] در این [[مسجد]] مجالس بحث و [[مناظره]] ترتیب می‌‌دادند.


فضل بن شاذان که گزارشگر این [[اخبار]] است، بعدها در کوفه نزد ابن فضال کتاب ابن بکیر و [[احادیث]] و [[روایات]] دیگری را فرا گرفته، آن‌گونه که ابن فضال شخصاً به حجره [[ابن شاذان]] رفته و او را [[تعلیم]] می‌‌داده است. به گفته ابن شاذان، زمانی داماد [[طاهر بن حسین]] عازم [[حج]] بود و از حسن بن فضال خواست او را در این [[سفر]] [[همراهی]] کند، اما به رغم توصیه اطرافیان و [[پرهیز]] دادن از ردّ آن، ابن فضال درخواست این فرد [[حکومتی]] را نپذیرفت. ابن شاذان از واقعه پی برد که آمدن او به حجره‌اش از روی [[تواضع]] و [[فروتنی]] بوده است.<ref>رجال النجاشی ۱/۱۲۷ ـ ۱۳۲.</ref>
فضل بن شاذان که گزارشگر این [[اخبار]] است، بعدها در کوفه نزد ابن فضال کتاب ابن بکیر و [[احادیث]] و [[روایات]] دیگری را فرا گرفته، آن‌گونه که ابن فضال شخصاً به حجره [[ابن شاذان]] رفته و او را [[تعلیم]] می‌‌داده است. به گفته ابن شاذان، زمانی داماد [[طاهر بن حسین]] عازم [[حج]] بود و از حسن بن فضال خواست او را در این [[سفر]] [[همراهی]] کند، اما به رغم توصیه اطرافیان و [[پرهیز]] دادن از ردّ آن، ابن فضال درخواست این فرد [[حکومتی]] را نپذیرفت. ابن شاذان از واقعه پی برد که آمدن او به حجره‌اش از روی [[تواضع]] و [[فروتنی]] بوده است.<ref>رجال النجاشی ۱/۱۲۷ ـ ۱۳۲.</ref>
۱۱۵٬۱۷۷

ویرایش