ارکان زمین: تفاوت میان نسخه‌ها

ارکان زمین (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۸ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۴۵

۴٬۹۵۹ بایت اضافه‌شده ، ‏۸ مارس ۲۰۲۲

←‏مقدمه

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۷٬۴۹۱

ویرایش

@@ خط ۸: / خط ۸: @@
 {{متن حدیث|أَرْكَان الْأَرْضِ}} {{متن حدیث|أَرْكَان الْبِلَادِ}} ضمن آن‌که به نظر می‌رسد این مفهوم برای اولین بار در دوران [[امام باقر]]{{ع}} به کار رفته است، این [[روایات]] را در ضمن بیان ویژگی‌های {{متن حدیث|أَرْكَان الْأَرْضِ}} [[نقل]] خواهیم کرد<ref>[[محمد حسین فاریاب|فاریاب، محمد حسین]]، [[معنا و چیستی امامت در قرآن سنت و آثار متکلمان (کتاب)|معنا و چیستی امامت در قرآن سنت و آثار متکلمان]]، ص ۳۷۸.</ref>.
+==ویژگی‌های ارکان زمین==
+ویژگی‌هایی که می‌توان برای صاحبان تعبیر {{متن حدیث|أَرْكَان الْأَرْضِ}} یا {{متن حدیث|أَرْكَان الْبِلَادِ}} برشمرد، عبارت‌اند از:
+===[[وساطت فیض]]===
+چنان‌که بارها بیان شد، [[وساطت فیض]] بدین معناست که [[خداوند متعال]] که [[فیاض]] مطلق است، [[فیض]] خود را از طریق [[بندگان]] [[برگزیده]] خود به [[عالم هستی]] ارزانی می‌دارد. قوام و [[پایداری]] این عالم که خود جلوه [[فیض]] [[خداوند]] است، با حضور آن [[بندگان]] [[برگزیده]] دوام خواهد داشت و با خالی شدن هستی از وجود ایشان، بساط این [[دنیا]] نیز برچیده خواهد شد. با توجه به آنچه در [[تبیین]] معنای لغوی رکن گفته شد، ویژگی [[وساطت فیض]] برای صاحبان مفهوم {{متن حدیث|أَرْكَان الْأَرْضِ}} تداعی می‌شود.
+در روایتی صحیح از [[امام صادق]]{{ع}} [[نقل]] شده است که ایشان راجع به ائمه‌{{عم}}، به [[مفضل بن عمر]] فرمودند:"[[خداوند]] آنها را ارکان [[زمین]] قرار داد که [[اهل]] آن را در خود فرو [[نبرد]]"<ref>{{متن حدیث|جَعَلَهُمُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَرْكَانَ الْأَرْضِ أَنْ تَمِيدَ بِأَهْلِهَا}}. محمد بن حسن صفار، بصائر الدرجات، ص۲۰۰-۲۰۱؛ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۱۹۶.</ref>. ایشان خطاب به سعید الاعرج و [[سلیمان]] بن خالد نیز همین سخن را تکرار کرده‌اند<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۱۹۷.</ref>.
+[[امام باقر]]{{ع}} نیز در روایتی همان تعبیر را به کار برده‌اند و بر ائمّه اطهار{{عم}} اطلاق کرده‌اند<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۱۹۷-۱۹۸؛ محمد بن حسن صفار، بصائر الدرجات، ص۱۹۹؛ محمد بن حسن طوسی، الامالی، ص۲۰۵.</ref>.
+با توجه به آنچه [[گذشت]]، می‌توان نتیجه گرفت که [[امام]]{{ع}} [[واسطه فیض]] [[خداوند]] است که بدون وجود او، [[نظام هستی]] برچیده خواهد شد<ref>[[محمد حسین فاریاب|فاریاب، محمد حسین]]، [[معنا و چیستی امامت در قرآن سنت و آثار متکلمان (کتاب)|معنا و چیستی امامت در قرآن سنت و آثار متکلمان]]، ص ۳۷۸.</ref>.
+===[[منصوب بودن به نصب الهی]]===
+[[مردم]] نمی‌توانند کسی را برگزینند که [[واسطه فیض]] [[خداوند]] است و بدون وجود او [[نظام هستی]] در هم فرو می‌ریزد. اساساً [[تصور]] اینکه [[مردم]] [[حق]] داشته باشند برای [[خداوند متعال]] چنین کسی را [[تعیین]] کنند، مشکل است. [[روایات]] پیش گفته نیز بر [[منصوص بودن]] صاحبان تعبیر {{متن حدیث|أَرْكَان الْأَرْضِ}}، تأکید می‌کردند؛ چنان‌که در روایتی صحیح از [[امام صادق]]{{ع}} [[نقل]] شده است که فرمودند: "[[خداوند]] آنها را ارکان [[زمین]] قرار داد..."<ref>{{متن حدیث|جَعَلَهُمُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَرْكَانَ الْأَرْضِ}}. محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۱۹۶.</ref><ref>[[محمد حسین فاریاب|فاریاب، محمد حسین]]، [[معنا و چیستی امامت در قرآن سنت و آثار متکلمان (کتاب)|معنا و چیستی امامت در قرآن سنت و آثار متکلمان]]، ص ۳۷۹.</ref>.
+==نتیجه‌گیری==
+بر اساس آنچه بیان شد، روشن می‌شود که [[امامان]]{{عم}} {{متن حدیث|أَرْكَان الْأَرْض}} و {{متن حدیث|أَرْكَان الْبِلَاد}}‌اند؛ بدین معنا که [[واسطه فیض]] خداوندند و با وجود آنها [[نظام هستی]] [[حفظ]] خواهند شد؛ ضمن آن‌که ایشان از جانب [[خداوند متعال]] [[منصوب]] شده‌اند<ref>[[محمد حسین فاریاب|فاریاب، محمد حسین]]، [[معنا و چیستی امامت در قرآن سنت و آثار متکلمان (کتاب)|معنا و چیستی امامت در قرآن سنت و آثار متکلمان]]، ص ۳۷۹.</ref>.
 == منابع ==