پرش به محتوا

مسئولیت اخلاقی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۸: خط ۱۸:
#{{متن حدیث|مِلَاكُ الْعَمَلِ الْإِخْلَاصُ فِيهِ‌}}<ref>غررالحکم، ح۹۷۲۵،۶۱۱۳،۴۲۴۲، ۸۵۹.</ref>؛ «ملاک [ارزشمندی] عمل، اخلاص ورزیدن در آن است».
#{{متن حدیث|مِلَاكُ الْعَمَلِ الْإِخْلَاصُ فِيهِ‌}}<ref>غررالحکم، ح۹۷۲۵،۶۱۱۳،۴۲۴۲، ۸۵۹.</ref>؛ «ملاک [ارزشمندی] عمل، اخلاص ورزیدن در آن است».
#{{متن حدیث|الْعَمَلُ كُلُّهُ هَبَاءٌ إِلَّا مَا أُخْلِصَ فِيهِ}}<ref>غررالحکم، ح۹۰۰۳،۱۰۷۴۹، ۳۷۸۷، ۱۴۰۰.</ref>؛ «هر عملی بی‌ارزش است مگر عملی که در آن اخلاص باشد».
#{{متن حدیث|الْعَمَلُ كُلُّهُ هَبَاءٌ إِلَّا مَا أُخْلِصَ فِيهِ}}<ref>غررالحکم، ح۹۰۰۳،۱۰۷۴۹، ۳۷۸۷، ۱۴۰۰.</ref>؛ «هر عملی بی‌ارزش است مگر عملی که در آن اخلاص باشد».
#{{متن حدیث|ليست الصلاة قيامك و قعودك إنما الصلاة إخلاصك و أن تريد بها الله وحده}}<ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱، ص۳۲۵. همچنین ر.ک: دیلمی، حسن بن ابی الحسن، اعلام الدین، ص۱۲۲؛ صدوق، التوحید، ص۳۷۱، ح۱۰.</ref>؛ «[[[ارزش]]] [[نماز]] در [[قیام]] و [[قعود]] تو نیست، بلکه در [[اخلاص]] تو است و اینکه آن را تنها برای [[خدا]] به جای آوری».
#{{متن حدیث|ليست الصلاة قيامك و قعودك إنما الصلاة إخلاصك و أن تريد بها الله وحده}}<ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱، ص۳۲۵. همچنین ر.ک: دیلمی، حسن بن ابی الحسن، اعلام الدین، ص۱۲۲؛ صدوق، التوحید، ص۳۷۱، ح۱۰.</ref>؛ «[[ارزش]] [[نماز]] در [[قیام]] و [[قعود]] تو نیست، بلکه در [[اخلاص]] تو است و اینکه آن را تنها برای [[خدا]] به جای آوری».


[[امام]] در وصایای خود به [[کمیل]] می‌فرماید: «مهم این نیست که نماز بخوانی و [[روزه]] بگیری و [[صدقه]] بدهی؛ مهم این است که نماز با [[دل]] [[پاک]] و عمل خداپسندانه و [[خشوع]] [[راستین]] صورت گیرد»<ref>طبری آملی، عمادالدین ابوجعفر، بشارة المصطفی، ص۲۸. نیز ر.ک: بشارة المصطفی، ص۱۵۳؛ بحارالانوار، ج۷۷، ص۲۹۴، ح۲.</ref>. در این کلمات، ملاک [[ارزشمندی]] عمل را اخلاص فاعل آن می‌داند و آشکارا می‌گوید که کالبد فیزیکی عمل بدون برخورداری از جوهره اخلاص، نزد [[خداوند]] ارزشی ندارد. در [[اندیشه]] امام اخلاص حقیقتی مشکک و دارای مراتب است. بر همین اساس در بیانی مشهور می‌فرماید:
[[امام]] در وصایای خود به [[کمیل]] می‌فرماید: «مهم این نیست که نماز بخوانی و [[روزه]] بگیری و [[صدقه]] بدهی؛ مهم این است که نماز با [[دل]] [[پاک]] و عمل خداپسندانه و [[خشوع]] [[راستین]] صورت گیرد»<ref>طبری آملی، عمادالدین ابوجعفر، بشارة المصطفی، ص۲۸. نیز ر.ک: بشارة المصطفی، ص۱۵۳؛ بحارالانوار، ج۷۷، ص۲۹۴، ح۲.</ref>. در این کلمات، ملاک [[ارزشمندی]] عمل را اخلاص فاعل آن می‌داند و آشکارا می‌گوید که کالبد فیزیکی عمل بدون برخورداری از جوهره اخلاص، نزد [[خداوند]] ارزشی ندارد. در [[اندیشه]] امام اخلاص حقیقتی مشکک و دارای مراتب است. بر همین اساس در بیانی مشهور می‌فرماید:
۷۴٬۰۰۸

ویرایش