خانه‌داری حضرت فاطمه: تفاوت میان نسخه‌ها

خانه‌داری حضرت فاطمه (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۰ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۳۵

۴ بایت حذف‌شده ، ‏۱۰ مارس ۲۰۲۲

جز

جایگزینی متن - 'آیه شریف' به 'آیه شریف'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۸۵۱

ویرایش

@@ خط ۲۸: / خط ۲۸: @@
 روزی رسول خدا{{صل}} بر علی{{ع}} وارد شد، ملاحظه کرد او و فاطمه با دستاس سنگی آرد تهیه می‌کنند، پیامبر به آنان فرمود: کدام یک خسته شده‌اید؟ علی{{ع}} عرضه داشت: فاطمه خسته‌تر است. رسول خدا{{صل}} به فاطمه{{س}} فرمود: دخترم به‌پا خیز. فاطمه به‌پا خاست و پیامبر جای او نشست و در گرداندن [[آسیا]] و آرد کردن گندم با علی{{ع}} [[همکاری]] نمود<ref>بحار الانوار، ج۴۳، ص۵۰.</ref>.
-از [[جابر بن عبد الله انصاری]] روایت شده گفت: رسول خدا{{صل}} دید فاطمه ردایی از جلّ‌های شتر پوشیده و با دستان خود آسیا می‌گرداند و فرزندانش را شیر می‌دهد، از دیدن این منظره [[اشک]] در چشمان مبارکش حلقه زد و فرمود: دخترم! تلخ کامی‌های [[دنیا]] را برای دست‌یابی به شیرینی [[آخرت]]، بگذران. [[فاطمه]] در پاسخ پدر عرض کرد: [[خدا]] را بر [[نعمت]] و کرامت‌هایش [[شکر]] و [[سپاس]] می‌گویم و [[خداوند]] این [[آیه]] [[شریف]] را نازل فرمود: {{متن قرآن|وَلَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَى}}<ref>«و زودا که پروردگارت به تو (اختیار میانجیگری) ببخشد و تو خرسند گردی» سوره ضحی، آیه ۵.</ref><ref>بحار الانوار، ج۳، ص۸۶.</ref>‌.
+از [[جابر بن عبد الله انصاری]] روایت شده گفت: رسول خدا{{صل}} دید فاطمه ردایی از جلّ‌های شتر پوشیده و با دستان خود آسیا می‌گرداند و فرزندانش را شیر می‌دهد، از دیدن این منظره [[اشک]] در چشمان مبارکش حلقه زد و فرمود: دخترم! تلخ کامی‌های [[دنیا]] را برای دست‌یابی به شیرینی [[آخرت]]، بگذران. [[فاطمه]] در پاسخ پدر عرض کرد: [[خدا]] را بر [[نعمت]] و کرامت‌هایش [[شکر]] و [[سپاس]] می‌گویم و [[خداوند]] این [[آیه شریف]] را نازل فرمود: {{متن قرآن|وَلَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَى}}<ref>«و زودا که پروردگارت به تو (اختیار میانجیگری) ببخشد و تو خرسند گردی» سوره ضحی، آیه ۵.</ref><ref>بحار الانوار، ج۳، ص۸۶.</ref>‌.
 از [[امام صادق]]{{ع}} [[روایت]] شده که فرمود: [[امیر مؤمنان]]{{ع}} همواره برای [[خانه]] هیزم تهیه می‌کرد و آب بر دوش می‌کشید و خانه را جاروب می‌کرد و فاطمه{{س}} آرد تهیه می‌کرد و خمیر می‌نمود و نان می‌پخت<ref>بحار الانوار، ج۴۳، ص۱۵۱.</ref>.