عایشه در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ابن عباس]] می‌گوید: وقتی [[اسامه]] که از [[بنی‌هاشم]] به حساب می‌آمد و حضرت او را بسیار [[دوست]] می‌داشت همراه ما وارد شد، [[پیامبر]]{{صل}} به همسرانش فرمود: از حضور من برخیزید و مرا با [[اهل]] بیتم تنها بگذارید. همه آنان به جز [[عایشه]] و [[حفصه]] برخاستند! [[حضرت]] نگاهی به آن دو کرد و فرمود: مرا با اهل بیتم تنها بگذارید. عایشه در حالی که دست حفصه را گرفته بود برخاست و از [[غضب]] به خود می‌پیچید و می‌گفت: تو را با آنان تنها گذاشتیم! بعد وارد خانه‌ای چوبی شدند<ref>اسرار آل محمد{{صل}}، ص۶۱۰.</ref>.<ref>[[علی راجی|راجی، علی]]، [[مظلومیت پیامبر (کتاب)|مظلومیت پیامبر]] ص ۱۸۰.</ref>.

[[خدیجه کبری]] نادره زن‌های عالم است که [[فضایل]] منحصر به فردی را در خود جمع کرده است. او [[باور]] [[نبوت]] بود و رمز بقای [[امامت]]. خدیجه زنی است که در تاریک‌ترین شب‌های [[عصر رسالت]] [[نبوی]] با همه وجودش رسول خدا را [[حمایت]] کرد.

خدیجه زنی است که با همه [[ثروت]] و [[مکنت]] خود بدون کمترین تعلق و [[وابستگی]] دور شمع وجود پیامبر{{صل}} از همه چیزش گذشت و [[ایثار]] و [[از خودگذشتگی]] را معنی کرد.