استجابت دعا: تفاوت میان نسخه‌ها

#[[دعا]] باید واقعی باشد؛ به این معنا که [[دعا کننده]] در دعای خود از اسباب مادی قطع [[امید]] کرده باشد<ref>المیزان، ج ۱۵، ص ۳۸۱؛ ج ۲، ص ۳۵.</ref>: {{متن قرآن| أَمَّن يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَيَكْشِفُ السُّوءَ وَيَجْعَلُكُمْ خُلَفَاء الأَرْضِ أَإِلَهٌ مَّعَ اللَّهِ قَلِيلا مَّا تَذَكَّرُونَ }}<ref> یا آن کسی که به درمانده، چون وی را بخواند، پاسخ می‌دهد و بلا را (از او) می‌گرداند؟ و شما را جانشینان زمین می‌گرداند؛ آیا با خداوند، خدایی (دیگر) هست؟ اندک پند می‌پذیرید؛ سوره نمل، آیه: ۶۲.</ref>. برخی در سبب عدم [[استجابت]] برخی از [[دعاها]] گفته‌اند: یا خواسته واقعی نیست و امر بر دعاکننده مشتبه شده؛ مانند کسی که خبر ندارد که این خواسته نشدنی است و از روی [[جهل]] آن را می‌خواهد، یا خواسته واقعی است [[ولی خدا]] را حقیقتاً نمی‌خواند و فقط با زبان از [[خدا]] آن را می‌طلبد و در [[دل]] همه امیدش به اسباب عادی است و دعایش [[خالص]] برای [[خدای سبحان]] نیست.<ref>المیزان، ج ۲، ص ۳۳.</ref> در روایتی نیز سبب عدم [[استجابت دعا]]، نشناختن [[خدا]] دانسته شده است.<ref>بحارالانوار، ج۹۰، ص۳۶۸.</ref>.