تفسیر عصر غیبت صغری: تفاوت میان نسخه‌ها

باتوجه به ویژگی عصر غیبت صغرا، پی می‌بریم که [[دانش]] تفسیر در آن عصر ویژگی‌ها و تحولاتی داشته است که در اینجا با اختصار به آنها اشاره می‌نماییم:

#یکی از ویژگی‌ها و تحولات اساسی دانش تفسیر در آن عصر که در اثر [[غیبت]] صغرای [[امام]] [[معصوم]] پدید آمد، دسترسی مستقیم و بی‌واسطه نداشتن [[انسان‌ها]] به [[مفسر]] برگزیدۀ [[خدا]] و [[مصون از خطا]] و [[آگاه]] به همۀ [[معانی قرآن]] است. در دوران‌های پیش از آن عصر، چه در [[عصر رسالت]] و چه در [[عصر حضور]] [[امامان معصوم]]، همواره مفسری [[برگزیده]] از جانب خدا و مصون از خطا و آگاه به همۀ معانی قرآن در میان انسان‌ها حضور داشت و افرادی که طالب آگاه شدن به معانی عمیق و پنهان [[قرآن کریم]] بودند، می‌توانستند با [[تشرف]] به محضر آن مفسر برگزیدۀ خدا و طرح [[پرسش‌ها]] و [[مشکلات]] [[علمی]] و [[تفسیری]] به مقدار [[استعداد]] خویش به معانی [[واقعی]] [[قرآن]] [[آگاهی]] یافته و از [[معارف]] گسترده و ژرف آن بهره‌مند شوند و در آن عصر هرچند به صورت مکاتبه و به‌واسطۀ [[نایب خاص امام]] معصوم تا حدودی این امکان فراهم بود، ولی مانند دوران‌های پیشین افراد نمی‌توانستند به صورت مستقیم و بدون واسطه با مفسر برگزیدۀ خدا ارتباط‍ داشته باشند و از دانش تفسیری ایشان بهره‌مند گردند. در عصر رسالت، [[اصحاب]] به مقدار استعداد، امکانات و علاقۀ خود به [[معارف قرآن]] [[کریم]]: از تبیین و تعلیمات تفسیری [[رسول خدا]]{{صل}} بهره‌مند می‌شدند، در عصر حضور امامان معصوم نیز هرچند بسیاری از [[مسلمانان]] در اثر [[تبلیغات]] نادرست [[مخالفان]] طالب [[حکومت]] از [[جایگاه الهی]] و علمی آن بزرگواران بی‌خبر بودند، ولی [[شیعیان]] و افرادی که آنان را شناخته و به [[مقام علمی]] آنان تا حدودی آگاه بودند، از آموزه‌های تفسیری آنان به مقدار استعداد و علاقۀ خود بهره می‌بردند. اما در عصر [[غیبت صغرا]] با از بین رفتن این امکان، [[دست]] [[بشر]] - حتی [[شیعیان]] و [[عارفان]] به [[مقام امامت]] و [[جایگاه الهی]] و [[علمی]] [[اوصیای پیامبر]]{{عم}} - از بخش عظیمی از [[معارف]] عمیق [[قرآن کریم]] که در [[فهم]] آن به تبیین و [[تعلیم]] [[مفسران]] برگزیدۀ [[خدا]] نیاز است، کوتاه گردید و بهرۀ [[انسان‌ها]] از دریای بیکران [[معارف قرآن]] [[کریم]] به آنچه از ظاهر [[آیات]] با [[تدبر]] و [[اجتهاد]] ([[کوشش]] و تلاش علمی) مناسب فهمیده می‌شود و آنچه در [[روایات تفسیری]] نقل شده از [[پیامبر]] و [[امامان معصوم]]{{عم}} وجود دارد، محدود شد.

#تفسیرنویسی نیز در آن عصر رایج بوده است؛ زیرا اکثر [[قریب]] به [[اتفاق]] [[مفسران]] آن عصر کتاب [[تفسیری]] داشته‌اند و حتی شماری از آنان دارای [[تفسیرها]] و تألیفات [[قرآنی]] متعدد بوده‌اند و ظاهراً فاقد کتاب تفسیری بوده‌اند، ولی این رقم نسبت به کل مفسران آن عصر (۸۴ نفر) رقم بزرگی نیست.

#از بیشتر [[آثار تفسیری]] آن عصر اطلاعی در دست نیست، ولی آثار تفسیری به جامانده و منتشرشدۀ آن عصر نسبت به دوره‌های پیشین افزایش نسبی دارد (۱۷ [[تفسیر]] در ۶۹ سال) و این را می‌توان یکی از تحولات یا ویژگی‌های آثار تفسیری آن عصر دانست.