فقه القرآن فی شرح آیات الأحکام (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
فقه القرآن فی شرح آیات الأحکام (کتاب) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۵ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۵۴
، ۱۵ آوریل ۲۰۲۲←دربارهٔ کتاب
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
راوندی می‌گوید: «دو وقت بر تاجران و معامله‌گران بسیار سخت است: یکی بامداد و دیگری شبانگاه؟!» سپس این آیه را ذکر می‌کند: {{متن قرآن|قُلْ إِنَّ صَلَاتِي وَنُسُكِي وَمَحْيَايَ وَمَمَاتِي لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ}}<ref>«بگو: بی‌گمان نمازم و نیایشم و زندگیم و مرگم از آن خداوند پروردگار جهانیان است» سوره انعام، آیه ۱۶۲.</ref>، {{متن قرآن|لَا شَرِيكَ لَهُ وَبِذَلِكَ أُمِرْتُ وَأَنَا أَوَّلُ الْمُسْلِمِينَ}}<ref>«که او را شریکی نیست و به این فرمان یافته‌ام و من نخستین مسلمانم» سوره انعام، آیه ۱۶۳.</ref> | راوندی می‌گوید: «دو وقت بر تاجران و معامله‌گران بسیار سخت است: یکی بامداد و دیگری شبانگاه؟!» سپس این آیه را ذکر می‌کند: {{متن قرآن|قُلْ إِنَّ صَلَاتِي وَنُسُكِي وَمَحْيَايَ وَمَمَاتِي لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ}}<ref>«بگو: بی‌گمان نمازم و نیایشم و زندگیم و مرگم از آن خداوند پروردگار جهانیان است» سوره انعام، آیه ۱۶۲.</ref>، {{متن قرآن|لَا شَرِيكَ لَهُ وَبِذَلِكَ أُمِرْتُ وَأَنَا أَوَّلُ الْمُسْلِمِينَ}}<ref>«که او را شریکی نیست و به این فرمان یافته‌ام و من نخستین مسلمانم» سوره انعام، آیه ۱۶۳.</ref> | ||
او می‌گوید: «خداوند نماز را به [[واجبات]] مانند [[توحید]] و [[عدل]] اضافه کرده است؛ چون در آن (در هنگام [[تکبیر]]) خداوند به [[عظمت]] یاد می‌شود و در آن، قرآن - که [[انسان]] را به همه [[نیکی‌ها]] می‌خواند - خوانده می‌شود. همچنین [[رکوع]] و [[سجود]] که نهایت [[خضوع]] و [[فروتنی]] در برابر خداست در آن است. علاوه بر آن، در [[نماز]]، [[تسبیح]] وجود دارد که در آن، [[خداوند]] به [[پاکی]] و منزّه بودن یاد می‌شود. خداوند در این [[آیه]]، نماز و [[حیات]] را که یکی فعل [[بنده]] است و دیگری فعل خداست با هم آورده است؛ زیرا که هر دوی آنها به [[تدبیر]] و [[اراده]] خداست. چگونگی [[اعمال]] [[واجب]] در اول هر رکعت هیجده است و در بین علمای ما عده‌ای افزون بر این عدد گفته‌اند؛ هر چند [[واجبات]] در هر دو قول، به یک حالت و یک شکل آمده است»<ref>راوندی، فقه القرآن، ج ۱، ص۱۱۱.</ref>.<ref>[[محمد هادی معرفت|معرفت، محمد هادی]]، [[تفسیر و مفسران | او می‌گوید: «خداوند نماز را به [[واجبات]] مانند [[توحید]] و [[عدل]] اضافه کرده است؛ چون در آن (در هنگام [[تکبیر]]) خداوند به [[عظمت]] یاد می‌شود و در آن، قرآن - که [[انسان]] را به همه [[نیکی‌ها]] می‌خواند - خوانده می‌شود. همچنین [[رکوع]] و [[سجود]] که نهایت [[خضوع]] و [[فروتنی]] در برابر خداست در آن است. علاوه بر آن، در [[نماز]]، [[تسبیح]] وجود دارد که در آن، [[خداوند]] به [[پاکی]] و منزّه بودن یاد می‌شود. خداوند در این [[آیه]]، نماز و [[حیات]] را که یکی فعل [[بنده]] است و دیگری فعل خداست با هم آورده است؛ زیرا که هر دوی آنها به [[تدبیر]] و [[اراده]] خداست. چگونگی [[اعمال]] [[واجب]] در اول هر رکعت هیجده است و در بین علمای ما عده‌ای افزون بر این عدد گفته‌اند؛ هر چند [[واجبات]] در هر دو قول، به یک حالت و یک شکل آمده است»<ref>راوندی، فقه القرآن، ج ۱، ص۱۱۱.</ref>.<ref>[[محمد هادی معرفت|معرفت، محمد هادی]]، [[تفسیر و مفسران ج۲ (کتاب)|تفسیر و مفسران]]، ج۲، ص ۲۴۲ - ۲۴۳.</ref> | ||
== فهرست کتاب == | == فهرست کتاب == | ||