امام حسین در کربلا: تفاوت میان نسخه‌ها

از کتاب [[الفتوح (کتاب)|الفتوح]] نقل شده: [[حر بن یزید]]، با هزار سوار آمد و رو به روی [[حسین]]{{ع}}، فرود آمد. سپس به عبید اللّه بن زیاد، خبر فرود آمدن حسین{{ع}} را به [[سرزمین کربلا]] نوشت. عبید اللّه بن زیاد نیز به حسین{{ع}} چنین نوشت: «امّا بعد، ای حسین! خبر فرود آمدنت به کربلا، به من رسیده و [[امیرمؤمنان]] [[یزید بن معاویه]]، به من نوشته است که بستر نگُسترم و نانِ [[سیر]] نخورم تا آنکه تو را به خدای دانای لطیف، ملحق کنم یا به حکم من و یزید بن معاویه، گردن بنهی. والسّلام!». هنگامی که نامه رسید، حسین{{ع}} آن را خواند. سپس آن را پرتاب کرد و فرمود: «قومی که رضایتِ خودشان را بر [[رضایت]] آفریدگارشان مقدّم بدارند، [[رستگار]] نمی‌شوند». پیک به حسین{{ع}} گفت: ابا [[عبد]] اللّه! پاسخ نامه؟ حسین{{ع}} فرمود: «من به او پاسخی نمی‌دهم؛ چراکه [[عذاب الهی]] بر او حتمی شده است». پیک، این را به ابن زیاد گفت و او به شدّت، [[خشمگین]] شد<ref>{{متن حدیث|أقبَلَ الحُرُّ بْنُ يَزِيدَ حَتّى نَزَلَ حِذَاءَ الحُسَينِ{{ع}} فِي ألْفِ فَارِسٍ، ثُمَّ كَتَبَ إلى عُبَيْدِ اللّهِ بْنِ زِيادٍ يُخْبِرُهُ أنَّ الحُسَيْنَ نَزَلَ بِأَرضِ كَربَلاءَ، قَالَ: فَكَتَبَ عُبَيدُ اللّهِ بنُ زِيادٍ إلَى الحُسَينِ{{ع}}: أمّا بَعْدُ يا حُسَيْنُ، فَقَدْ بَلَغَنِي نُزولُكَ بِكَرْبَلاءَ، وَ قَدْ كَتَبَ إلَيَّ أميرُ المُؤمِنِينَ يَزِيدُ بْنُ مُعَاوِيَةَ أنْ لَا أتَوَسَّدَ الوَثِيرَ وَ لَا أشْبَعَ مِنَ الخُبْزِ أوْ اُلْحِقَكَ بَاللَّطِيفِ الخَبِيرِ، أوْ تَرْجِعَ إلى حُكْمِي وَ حُكْمِ يَزِيدَ بْنِ مُعَاوِيَةَ، وَالسَّلامُ. فَلَمّا وَرَدَ الكِتَابُ قَرَأَهُ الحُسَينُ{{ع}}، ثُمَّ رَمى بِهِ، ثُمَّ قَالَ: لَا أفْلَحَ قَوْمٌ آثَرُوا مَرْضَاةَ أنْفُسِهِم عَلى مَرْضَاةِ الخَالِقِ. فَقَالَ لَهُ الرَّسُولُ: أبا عَبدِ اللّهِ، جَوابُ الكِتابِ؟ قالَ: مَا لَهُ عِنْدي جَوابٌ؛ لِأَنَّهُ قَدْ حَقَّتْ عَلَيْهِ كَلِمَةُ العَذَابِ. فَقَالَ الرَّسُولُ لِابْنِ زِيادٍ ذلِكَ، فَغَضِبَ مِنْ ذلِكَ أشَدَّ الغَضَبِ}} (الفتوح، ج۵، ص۸۴).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۴۶۹.</ref>