گستره علم امام: تفاوت میان نسخهها
←نفی علم غیب در روایات
(←پانویس) |
|||
خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
[[علامه طباطبایی]] میگوید: [[امام]] با اجازه [[خداوند تعالی]] به حقایق عالم- آن گونه که هست- [[آگاهی]] دارد فرق نمیکند محسوس باشد یا نامحسوس مانند موجودات آسمانی و حوادث گذشته و [[آینده]] و [[روایات]] [[متواتر]] که در [[کافی]] و بصائرالدرجات و بحارالأنوار و غیر این کتاب هاست، بر این مطلب دلالت درد<ref>بحثی کوتاه درباره علم، ص ۳۴.</ref>. | [[علامه طباطبایی]] میگوید: [[امام]] با اجازه [[خداوند تعالی]] به حقایق عالم- آن گونه که هست- [[آگاهی]] دارد فرق نمیکند محسوس باشد یا نامحسوس مانند موجودات آسمانی و حوادث گذشته و [[آینده]] و [[روایات]] [[متواتر]] که در [[کافی]] و بصائرالدرجات و بحارالأنوار و غیر این کتاب هاست، بر این مطلب دلالت درد<ref>بحثی کوتاه درباره علم، ص ۳۴.</ref>. | ||
== | ==نفی علم غیب در [[روایات]]== | ||
بعد از اثبات [[علوم]] غیرعادی برای [[پیشوایان الهی]]، ممکن است این پرسش مطرح شود که چرا در مواردی [[امامان]]{{عم}} [[دانش]] فرابشری و [[علم]] نامحدود و [[علم غیب]] را از خود سلب کرده و آن را مختص و منحصر به [[خداوند]] دانسته و از چنین سخنانی [[برائت]] جستهاند<ref>امام باقر{{ع}} میفرماید: {{متن حدیث|وَ اللَّهِ لَا أَعْلَمُ أَنَا وَ لَا أَحَدٌ مِنْ آبَائِي الْغَيْبَ وَ لَا يَعْلَمُ الْغَيْبَ {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ عِنْدَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَيُنَزِّلُ الْغَيْثَ وَيَعْلَمُ مَا فِي الْأَرْحَامِ وَمَا تَدْرِي نَفْسٌ مَاذَا تَكْسِبُ غَدًا وَمَا تَدْرِي نَفْسٌ بِأَيِّ أَرْضٍ تَمُوتُ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ}}}} و طبرسی در احتجاج مینویسد: {{عربی|وَ مِمَّا خَرَجَ عَنْ صَاحِبِ الزَّمَانِ رَدّاً عَلَى الْغُلَاةِ مِنَ التَّوْقِيعِ جَوَاباً لِكِتَابٍ كُتِبَ إِلَيْهِ عَلَى يَدَيْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ هِلَالٍ الْكَرْخِيِ يَا مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيٍّ تَعَالَى اللَّهُ وَ جَلَ عَمَّا يَصِفُونَ سُبْحَانَهُ وَ بِحَمْدِهِ لَيْسَ نَحْنُ شُرَكَاؤُهُ فِي عِلْمِهِ وَ لَا فِي قُدْرَتِهِ بَلْ لَا يَعْلَمُ الْغَيْبَ غَيْرُهُ كَمَا قَالَ فِي مُحْكَمِ كِتَابِهِ تَبَارَكَتْ أَسْمَاؤُهُ}} {{متن قرآن|قُلْ لَا يَعْلَمُ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ الْغَيْبَ إِلَّا اللَّهُ}}؛ الاحتجاج، ج۲، ص ۴۳۷.</ref> | بعد از اثبات [[علوم]] غیرعادی برای [[پیشوایان الهی]]، ممکن است این پرسش مطرح شود که چرا در مواردی [[امامان]]{{عم}} [[دانش]] فرابشری و [[علم]] نامحدود و [[علم غیب]] را از خود سلب کرده و آن را مختص و منحصر به [[خداوند]] دانسته و از چنین سخنانی [[برائت]] جستهاند<ref>امام باقر{{ع}} میفرماید: {{متن حدیث|وَ اللَّهِ لَا أَعْلَمُ أَنَا وَ لَا أَحَدٌ مِنْ آبَائِي الْغَيْبَ وَ لَا يَعْلَمُ الْغَيْبَ {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ عِنْدَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَيُنَزِّلُ الْغَيْثَ وَيَعْلَمُ مَا فِي الْأَرْحَامِ وَمَا تَدْرِي نَفْسٌ مَاذَا تَكْسِبُ غَدًا وَمَا تَدْرِي نَفْسٌ بِأَيِّ أَرْضٍ تَمُوتُ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ}}}} و طبرسی در احتجاج مینویسد: {{عربی|وَ مِمَّا خَرَجَ عَنْ صَاحِبِ الزَّمَانِ رَدّاً عَلَى الْغُلَاةِ مِنَ التَّوْقِيعِ جَوَاباً لِكِتَابٍ كُتِبَ إِلَيْهِ عَلَى يَدَيْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ هِلَالٍ الْكَرْخِيِ يَا مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيٍّ تَعَالَى اللَّهُ وَ جَلَ عَمَّا يَصِفُونَ سُبْحَانَهُ وَ بِحَمْدِهِ لَيْسَ نَحْنُ شُرَكَاؤُهُ فِي عِلْمِهِ وَ لَا فِي قُدْرَتِهِ بَلْ لَا يَعْلَمُ الْغَيْبَ غَيْرُهُ كَمَا قَالَ فِي مُحْكَمِ كِتَابِهِ تَبَارَكَتْ أَسْمَاؤُهُ}} {{متن قرآن|قُلْ لَا يَعْلَمُ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ الْغَيْبَ إِلَّا اللَّهُ}}؛ الاحتجاج، ج۲، ص ۴۳۷.</ref> | ||