علم عادی معصوم چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

#'''[[علم عادی]] از نگاه [[امام علی]]{{ع}}:''' [[امام علی]]{{ع}} دربارۀ [[علوم عادی]]، به منابع [[انسانی]] و عادی اشاره می‌کنند و بعضی از آگاهی‌های خود را ناشی از تجربه، [[تحقیق]] و به‌کارگیری [[فکر]] و [[اندیشه]] می‌دانند. آن [[حضرت]] دراین‌باره در وصیتی که به فرزندانشان دارند، می‌فرمایند: فرزندم! هرچند من به‌اندازۀ همۀ آنان که پیش از من بوده‌اند نزیسته‌ام، اما در کارهایشان نگریسته‌ام و در سرگذشتشان اندیشیده و آنچه از آنان مانده را دیده‌ام تا چون یکی از ایشان گردیده‌ام؛ بلکه با [[آگاهی]] از کارهایشان، به دست آورده‌ام، گویی چنان است که با نخستین تا پسینیان به سر برده‌ام.<ref>{{عربی|أَیْ‏ بُنَیَ‏ إِنِّی‏ وَ إِنْ لَمْ أَکُنْ عُمِّرْتُ عُمُرَ مَنْ کَانَ قَبْلِی فَقَدْ نَظَرْتُ فِی أَعْمَالِهِمْ وَ فَکَّرْتُ فِی أَخْبَارِهِمْ وَ سِرْتُ فِی آثَارِهِمْ حَتَّى عُدْتُ کَأَحَدِهِمْ بَلْ کَأَنِّی بِمَا انْتَهَى إِلَیَّ مِنْ أُمُورِهِمْ قَدْ عُمِّرْتُ مَعَ‏ أَوَّلِهِمْ إِلَى آخِرِهِمْ فَعَرَفْتُ صَفْوَ ذَلِکَ مِنْ کَدَرِهِ وَ نَفْعَهُ مِنْ ضَرَرِه‏...}} (نهج البلاغه، نامۀ ۳۱)</ref> [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]]{{صل}} نیز درجایی به [[قدرت]] [[ذهنی]] و [[خرد]] [[امام علی]]{{ع}} اشاره کرده و می‌فرمایند: [[داناترین]] [[اصحاب]]، [[علی بن ابی‌طالب]] است، به علت داشتن [[علم فراوان]] و دقت نظر در برداشت‌ها.<ref>{{عربی|عالمهم علی بن ابی طالب لمزید علمه و دقایق مستنبطاته}}. (ابن حجر هیتمی، الصواعق المحرقه،۹۰؛ ابن اثیر، علی بن ابی الکرم، اسد الغابه،۴/۱۰)</ref>

#'''[[علم غیرعادی]] [[امام]] از نگاه [[امام علی]]{{ع}}:''' نخست باید توجه داشت که [[فراگیری علم]] به‌صورت غیرعادی از جانب [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]]{{صل}} چند ویژگی دارد: همانند [[علم عادی]]، همگانی و فراگیر نیست؛ کسی می‌تواند از این [[علم]] _که از آن به [[علم]] القایی یاد می‌شود_ بهره‌مند گردد که دارای ظرفیت و [[جایگاه]] خاص باشد. به [[گواهی]] [[تاریخ]]، [[امام علی]]{{ع}} از این ظرفیت و [[جایگاه]] در حد اعلای آن برخوردار بود. این نوع [[آموزش]]، به [[امام علی|امیرالمؤمنین]]{{ع}} اختصاص دارد و دیگر [[اصحاب]] از این نوع [[تعلیم]] بهره نداشتند، یا اگر داشتند، در تراز [[امام علی]]{{ع}} نبود. [[امام علی|حضرت امیر]]{{ع}} در [[خطبۀ قاصعه]] در [[تأیید]] موارد ذکر شده می‌فرمایند: شما از موقعیت و [[جایگاه]] من نسبت به [[رسول خدا]] به سبب [[خویشاوندی]] نزدیک و [[مقام]] مخصوصم آگاهید. در زمان [[کودکی]] مرا در دامن خود می‌نشاند و در آغوشش به گرمی می‌فشرد و کنارش می‌خواباند؛ بدنش را به بدنم می‌چسباند و بوی [[عطر]] [[دل]] انگیزش را به مشامم می‌رساند و لقمه را می‌جوید و در دهانم می‌گذارد. هیچ‌گاه دروغی در گفتارم و خطایی در رفتارم ندید. از آن زمان که [[پیامبر]] را از شیر گرفتند، [[خداوند]] بزرگ‌ترین فرشته‌اش را ملازم وی ساخت تا شبانه‌روز او را در طریق [[کرامت]] و [[اخلاق نیک]] براند. من نیز همانند [[کودکی]] که در پی مادرش گام برمی‌دارد به دنبال او می‌رفتم، هرروز روزنه‌ای از [[اخلاق]] کریمانۀ خود برایم می‌گشود و مرا به [[پیروی]] از خودش [[فرمان]] می‌داد. هرسال به [[غار حرا]] می‌رفت و مجاور آن می‌شد، من می‌دیدمش و جز من کسی نمی‌دیدش. در آن زمان [[اسلام]] در هیچ خانه‌ای نیامد جز خانه‌ای که [[پیامبر|پیامبر خدا]] و [[خدیجه]] در آن بودند و من سومین آنها بودم. [[نور]] [[وحی]] و [[رسالت]] را می‌دیدم و بوی [[پیامبری]] به مشامم می‌رسید. صدای ناله و فغان [[شیطان]] را هنگامی‌که [[وحی]] بر [[پیامبر]] فرود می‌آمد شنیدم، گفتم: ای [[رسول خدا]]! این صدای ناله چیست؟ فرمود: این فریاد فغان [[شیطان]] است که از اینکه پرستیده شود [[ناامید]] گشت. تو می‌شنوی آنچه را من می‌شنوم، و می‌بینی آنچه را من می‌بینم، مگر اینکه [[نبی]] نیستی؛ اما [[وزیر]] و [[یاور]] من هستی و بر [[راه]] خیر می‌روی.<ref>{{عربی|وقد علمتم موضعی من رسول الله بالقرابه القریبه، والمنزله الخصیصه. وضعنی فی حجره وأنا ولید، یضمنی إلی صدره، ویکنفنی فی فراشه، ویمسنی جسده، ویشمنی عرفه. وکان یمضغ الشیء ثم یلقمنیه، وما وجد لی کذبه فی قول، ولا خطله فی فعل، ولقد قرن الله به من لدن أن کان فطیما أعظم ملک من ملائکته، یسلک به طریق المکارم، ومحاسن أخلاق العالم، لیله ونهاره، ولقدکنت أتبعه إتباع الفصیل أثر أمه، یرفع لی فی کل یوم من أخلاقه علما، ویأمرنی بالإقتداء به، ولقد کان یجاور فی کل سنه بحراء، فأراه ولا یراه غیری. ولم یجمع بیت واحد یومئذ فی الإسلام غیر رسول الله وخدیجه وأنا ثالثها، أری نور الوحی والرساله وأشم ریح النبوه. ولقد سمعت رنه الشیطان حین نزل الوحی علیه فقلت: یا رسول الله ما هذه الرنه؟ فقال: هذا الشیطان قد أیس من عبادته. أنک تسمع ما أسمع. وتری ما أری، ألا إنک لست بنبی، ولکنک لوزیر، وأنک لعلی خیر}}</ref>

}}

{{پاسخ پرسش