عقیده زرتشتی‌ها درباره موعود و منجی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها
عقیده زرتشتی‌ها درباره موعود و منجی چیست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۰ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۱۶
، ۲۰ آوریل ۲۰۲۲جایگزینی متن - '</ref> ::::::' به '</ref> '
جز (جایگزینی متن - '</ref> ::::::' به '</ref> ') |
|||
| خط ۱۵۱: | خط ۱۵۱: | ||
در گاتاها این کلمه چندین بار برای شخص [[زرتشت]] به کار رفته و [[پیامبر]] خود را سوشیانت خوانده؛ یعنی کسی که از وجودش سود و نفع برمی خیزد و سودرساننده است. همچنین چندبار دیگر در سرودها این واژه به صورت جمع آمده و [[زرتشت]] خود و یارانش را سودرسانندگان معرفی کرده است<ref>یسنا، ۱۳:۳۴، ۳:۴۶، ۱۲:۴؛ و نیز نک: رساله سوشیانس، گزارش استاد پورداوود، ص۷ - ۱۳؛ فرهنگ نام‌های اوستا، ج۲، ص۷۶۹-۷۷۰. همچنین درباره کلمه سوشیانس و اشتقاق آن و کاربرد مفرد و جمع آن در اوستای گاهانی و جدید نک: نجات بخشی در ادیان، محمدتقی راشد محصل، ص۴ - ۹</ref>. در سایر قسمت‌های [[اوستا]] نیز غالباً سوشیانس‌ها به صورت جمع آمده و منظور از آن‌ها [[پیشوایان]] و [[جانشینان]] [[زرتشت]] است که در [[تبلیغ دین]] کوشا هستند و [[مردم]] را به راه راست [[هدایت]] می‌کنند<ref>نک: یسنا، ۷:۱۲، ۳:۱۳، ۱:۱۴، ۳:۲۰، ۵:۶۱، ۴:۷۰؛ ویسپرد، گزارش استاد پورداوود، ۱:۱۵، ۱۳:۱۱، ۱:۲۲؛ سروش یشت، ۱۷؛ فروردین یشت، ۱۷ و ۳۸. (به نقل از: رساله سوشیانس، ص۱۰ - ۱۱)</ref> در بخشی از یسنا<ref>۱۰:۲۶</ref> که از [[ستایش]] فروَشی نیاکان یاد شده، آمده است: همه فروهرهای [[نیک]] توانای [[مقدس]] [[پاکان]] را می‌ستاییم از آن (فروهر) کیومرث تا سوشیانت پیروزگر<ref>یسنا، ۱: ۲۲۹</ref> | در گاتاها این کلمه چندین بار برای شخص [[زرتشت]] به کار رفته و [[پیامبر]] خود را سوشیانت خوانده؛ یعنی کسی که از وجودش سود و نفع برمی خیزد و سودرساننده است. همچنین چندبار دیگر در سرودها این واژه به صورت جمع آمده و [[زرتشت]] خود و یارانش را سودرسانندگان معرفی کرده است<ref>یسنا، ۱۳:۳۴، ۳:۴۶، ۱۲:۴؛ و نیز نک: رساله سوشیانس، گزارش استاد پورداوود، ص۷ - ۱۳؛ فرهنگ نام‌های اوستا، ج۲، ص۷۶۹-۷۷۰. همچنین درباره کلمه سوشیانس و اشتقاق آن و کاربرد مفرد و جمع آن در اوستای گاهانی و جدید نک: نجات بخشی در ادیان، محمدتقی راشد محصل، ص۴ - ۹</ref>. در سایر قسمت‌های [[اوستا]] نیز غالباً سوشیانس‌ها به صورت جمع آمده و منظور از آن‌ها [[پیشوایان]] و [[جانشینان]] [[زرتشت]] است که در [[تبلیغ دین]] کوشا هستند و [[مردم]] را به راه راست [[هدایت]] می‌کنند<ref>نک: یسنا، ۷:۱۲، ۳:۱۳، ۱:۱۴، ۳:۲۰، ۵:۶۱، ۴:۷۰؛ ویسپرد، گزارش استاد پورداوود، ۱:۱۵، ۱۳:۱۱، ۱:۲۲؛ سروش یشت، ۱۷؛ فروردین یشت، ۱۷ و ۳۸. (به نقل از: رساله سوشیانس، ص۱۰ - ۱۱)</ref> در بخشی از یسنا<ref>۱۰:۲۶</ref> که از [[ستایش]] فروَشی نیاکان یاد شده، آمده است: همه فروهرهای [[نیک]] توانای [[مقدس]] [[پاکان]] را می‌ستاییم از آن (فروهر) کیومرث تا سوشیانت پیروزگر<ref>یسنا، ۱: ۲۲۹</ref> | ||
بنابه مندرجات کتاب پهلوی دادستان دینیک، هنگامی که [[سوشیانس]] در [[آخر الزمان]] [[ظهور]] کند، [[قیامت]] مردگان به مدت ۵۷ سال طول خواهد کشید. در این مدت، [[سوشیانس]] در [[کشور]] مرکزی، یعنی خونیرس،<ref>خونیرَس، نام کشور میانه از هفت کشور زمین است که بنا به اساطیر ایرانی، در هزاره هفتم پدید آمده است. این نام در اوستا به صورت خونیرث (Xvaērөaoa) و در پهلوی خونیرس (Xvanēras) و در نوشته‌های فارسی خنیره یا خونیره (Xvanērah)، خنیرث و خنیرس آمده، وصفتی که برای آن آورده شده، نامی به معنی درخشان است. برای آگاهی بیش تر نک: اساطیر و فرهنگ ایران در نوشته‌های پهلوی، رحیم عفیفی، ص۵۰۵، یشت ها، ج۱، ص۴۳۱ - ۴۳۳؛ زند آکاسیه، ص۹۰ و ۲۵۲؛ و یسپرد، ص۱۰۹ - ۱۱۷؛ فرهنگ نام‌های اوستا، ج۳، ص۱۴۲۸ - ۱۴۴۰</ref> [[فرمان]] روا خواهد بود و شش تن از یارانش در شش [[کشور]] دیگر. اینان در طی مدت [[فرمان]] [[روایی]] شان، که باید به نوعی [[فرمان]] [[روایی]] [[معنوی]] و [[روحانی]] تلقی شود، همواره در حال [[اطاعت]] از [[سوشیانس]] و مجری فرمان‌های وی خواهند بود. | |||
به صورت خلاصه [[زرتشتیان]] معتقدند: پس از [[زرتشت]]، سه پسر [[آینده]] او که موعودهای [[نجات]] بخش [[آخر الزمان]] در [[آیین]] مزدیسنا هستند و با نام عمومی [[سوشیانس]] خوانده می‌شوند، به ترتیب: هوشیدر در آغاز هزاره یازدهم، هوشیدرماه در آغاز هزاره دوازدهم و [[سوشیانس]] در پایان هزاره دوازدهم [[ظهور]] می‌کنند. ایشان می‌آیند تا ادامه دهنده راه [[زرتشت]]، زداینده پیرایه‌ها از [[دین]] او و پالاینده [[جهان]] از [[فساد]] و [[تباهی]] و سرانجام، [[منجیان]] [[مردمان]] و برپاکننده [[رستاخیز]] مردگان باشند<ref>مینوی خرد، ترجمه: احمد تفضلی، پرسش۱، بند۹۵</ref> | به صورت خلاصه [[زرتشتیان]] معتقدند: پس از [[زرتشت]]، سه پسر [[آینده]] او که موعودهای [[نجات]] بخش [[آخر الزمان]] در [[آیین]] مزدیسنا هستند و با نام عمومی [[سوشیانس]] خوانده می‌شوند، به ترتیب: هوشیدر در آغاز هزاره یازدهم، هوشیدرماه در آغاز هزاره دوازدهم و [[سوشیانس]] در پایان هزاره دوازدهم [[ظهور]] می‌کنند. ایشان می‌آیند تا ادامه دهنده راه [[زرتشت]]، زداینده پیرایه‌ها از [[دین]] او و پالاینده [[جهان]] از [[فساد]] و [[تباهی]] و سرانجام، [[منجیان]] [[مردمان]] و برپاکننده [[رستاخیز]] مردگان باشند<ref>مینوی خرد، ترجمه: احمد تفضلی، پرسش۱، بند۹۵</ref> | ||
بنابر نوشته‌های پهلوی و چنان که [[گذشت]]، در پایان هر هزاره از آخرین دوره از [[عمر]] [[جهان]]، یکی از پسران [[زرتشت]] همچون رهایی بخشی برای [[یاری]] رساندن به [[دین]] بهی و [[شکست]] اهریمن و یارانش پدیدار می‌گردد. اندکی [[پیش از ظهور]] اولین [[منجی]] یعنی هوشیدر، دو [[نجات]] بخش دیگر که بنابر متون زرتشتی از جاودانان و بی‌مرگان هستند، [[قیام]] می‌کنند و زمینه را برای [[ظهور]] و آمدن هوشیدر آماده می‌سازند. این دو یکی [[بهرام]] و رجاوند<ref>نام وی به پهلوی: kaywahrām، و لقبش به پهلوی: warzāwand است. وی یکی از نجات بخشان زرتشتی است</ref> و دیگری پشیوتن یا پشوتن<ref>به پهلوی: pēšōtan و به اوستایی: pešō.tanū است. او پسر گشتاسپ کیانی می‌باشد. کریستن سن در کیانیان، ترجمه: ذبیح الله صفا، ص۸۵، می‌نویسد: پشیوتن پسر و یشتاسپ همان پیشی شی اُثْنَ، pišišyaothna در یشت ۱۳، بند ۱۰۳ ملقب به چهرمینوگ است (به نقل از: نیبرگ Nyberg در Le Monde Oriental, ۱۹۲۹, p.۳۴۵)</ref> است که بنابر متون موجود هریک نقش ویژه و رسالتی خاص برعهده دارند و با سخت کوشی و [[فداکاری]] همه [[آشوب‌ها]] و نابسامانی‌های برهم زننده [[آرامش]] و [[آسایش]] مزدیسنان را فرومی نشانند. | |||
در پایان هزاره دهم و اندکی [[پیش از ظهور]] هوشیدر، پشوتن یا چهرومیان پسر شاه گشتاسب که بنابر [[روایات]]، خود یکی از بی مرگان و [[نجات]] بخشان است، جهت [[ترویج]]، بازسازی و برپا داشتن آیین‌های [[دینی]] [[قیام]] می‌کند و [[رهبری]] [[مؤمنان]] را به دست می‌گیرد. وی به همراه یکصد و پنجاه [[شاگرد]] گزیده‌اش - مردان [[پرهیزکاری]] که [[جامه]] سمور سیاه پوشیده‌اند - از کنگ دژ بیرون می‌آید و تمامی نیروهای اهریمن را [[شکست]] می‌دهد و [[جهان]] را از آلودگی [[پاک]] می‌کند. طبق مستندات زرتشتی [[روز قیام]] پشوتن، روز ششم فروردین [[ماه]] است<ref>ماه فروردین روز خرداد، ابراهیم میرزایی ناظر، ص۶۵ - ۶۷، بند۲۹</ref>. | در پایان هزاره دهم و اندکی [[پیش از ظهور]] هوشیدر، پشوتن یا چهرومیان پسر شاه گشتاسب که بنابر [[روایات]]، خود یکی از بی مرگان و [[نجات]] بخشان است، جهت [[ترویج]]، بازسازی و برپا داشتن آیین‌های [[دینی]] [[قیام]] می‌کند و [[رهبری]] [[مؤمنان]] را به دست می‌گیرد. وی به همراه یکصد و پنجاه [[شاگرد]] گزیده‌اش - مردان [[پرهیزکاری]] که [[جامه]] سمور سیاه پوشیده‌اند - از کنگ دژ بیرون می‌آید و تمامی نیروهای اهریمن را [[شکست]] می‌دهد و [[جهان]] را از آلودگی [[پاک]] می‌کند. طبق مستندات زرتشتی [[روز قیام]] پشوتن، روز ششم فروردین [[ماه]] است<ref>ماه فروردین روز خرداد، ابراهیم میرزایی ناظر، ص۶۵ - ۶۷، بند۲۹</ref>. | ||