امام نور: تفاوت میان نسخه‌ها

==مقدمه==

*در معنای [[امام]]، [[پیشوایی]] یا الگویی نهفته است، چه در راه [[حق]] باشد یا [[باطل]]، در [[طاعت]] باشد یا [[معصیت]]. ازاین‌رو در [[قرآن کریم]]، هم از امامانی یاد شده که [[هدایتگر]] به راه [[حق]] و [[خداوند]]: {{متن قرآن|وَجَعَلْنَا مِنْهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا لَمَّا صَبَرُوا وَكَانُوا بِآيَاتِنَا يُوقِنُونَ}}<ref>سجده، آیه ۲۴</ref>؛ {{متن قرآن|وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا وَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْرَاتِ وَإِقَامَ الصَّلاةِ وَإِيتَاء الزَّكَاةِ وَكَانُوا لَنَا عَابِدِينَ}}<ref>انبیا، آیه ۷۳</ref> امام نور، هم از [[امامان|امامانی]] که دعوت‌کنندۀ به سوی [[آتش]] و "[[امام نار]]"اند: {{متن قرآن|وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَدْعُونَ إِلَى النَّارِ}}.<ref>قصص، آیه ۴۱</ref> هم [[قرآن]] به [[اطاعت]] از اولی الأمری [[فرمان]] می‌دهد که در خطّ [[خدا]] و رسولند و [[امام]] هدایت‌اند، هم [[فرمان]] [[جهاد]] بر ضدّ [[ائمه]] [[کفر]] می‌دهد که [[پیمان]] شکنند: {{متن قرآن|فَقَاتِلُواْ أَئِمَّةَ الْكُفْرِ}}.<ref>توبه، آیه ۱۲</ref> و هرگروهی [[پیشوایی]] دارند و در [[قیامت]] با پیشوای خود [[محشور]] می‌شوند: {{متن قرآن|يَوْمَ نَدْعُو كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ}}<ref>اسرا، آیه ۷۱</ref> (...) [[امام صادق]]{{ع}} به [[نقل]] از نوشتۀ [[پدر]] بزرگوارشان، [[امامان]] را بر دو نوع می‌داند: [[امام]] [[هدایت]] و [[امام گمراهی]] و [[دلیل]] نوری و ناری بودن اینگونه [[پیشوایان]] را مقدم داشتن [[حکم]] و [[فرمان خدا]] بر [[حکم]] و [[فرمان]] خود و به عکس برمی‌شمارد و از ویژگی‌های [[پیشوای گمراهی]]، [[هوی‌پرستی]] و [[مخالفت]] با [[احکام خدا]] در[[قرآن کریم]] برمی‌شمارد: {{عربی|قرأت فی کتاب أبی: الأئمّة فی کتاب اللّه إمامان: إمام هدی و إمام ضلال، فأمّا أئمّة الهدی فیقدّمون أمر اللّه قبل أمرهم و حکم اللّه قبل حکمهم و امّا أئمّة الضّلال فإنّهم یقدّمون أمرهم قبل أمر اللّه و حکمهم قبل حکم اللّه، إتّباعا لأهوائهم و خلافا لما فی الکتاب}}<ref>بحار الأنوار، ج ۲۴ ص ۱۵۶ ح 1۱۴</ref> و در سخن دیگری آن [[حضرت]] از دوگونه [[امام]] یاد می‌کند: [[برّ]] و [[فاجر]] که همان امام نور و نارند.<ref>بحار الأنوار، ج ۲۴ ص ۱۵۷ ح 1۱۴</ref> [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} [[بهترین]] [[بندگان خدا]] را [[امام عدل]] می‌داند: {{عربی|إنّ افضل عباد اللّه إمام عادل...}}<ref>نهج البلاغه، خطبۀ ۱۵۳</ref> و بدترین [[مردم]] را نیز [[امام جائر]] می‌داند که هم خود [[گمراه]] است، هم دیگران را به [[گمراهی]] می‌کشاند: {{عربی|انّ شرّ النّاس عند اللّه إمام جائر ضلّ و ضلّ به}}<ref>نهج البلاغه، خطبۀ ۱۶۴</ref> و از [[ابلیس]] که در برابر [[فرمان خدا]] [[گردن‌کشی]] کرد و حاضر نشد برای [[آدم]] [[سجده]] کند، به عنوان "[[امام المتعصّبین]]" یاد می‌کند<ref>نهج البلاغه، خطبۀ ۱۹۲</ref> و در جای دیگر، [[پیشوای هدایت]] و [[پیشوای گمراهی]] را یکسان نمی‌داند: {{عربی|فإنّه لا سواء إمام الهدی و إمام الرّدی}}.<ref>نهج البلاغه، نامه۲۷</ref> در نگاه [[امام علی|علی]]{{ع}} نیز امام نور و [[امام نار]] هست، خود را [[امام]] [[حق]] می‌داند و [[معاویه]] را [[امام باطل]] و گله‌مندانه از یارانش، می‌فرماید: {{عربی|...بمعصیتکم إمامکم فی الحقّ و طاعتهم إمامهم فی الباطل}}<ref>نهج البلاغه، خطبۀ ۲۵</ref> با این وضع که [[سپاه شام]] در راه [[باطل]] خود متحدند و شما در راه [[حق]] خویش پراکنده، آنان در [[باطل]]، [[امام]] خود را [[پیروی]] می‌کنند و شما [[امام]] خود را در مسیر [[حق]] [[نافرمانی]] می‌کنید، [[بیم]] آن می‌رود که آنان [[غلبه]] کنند و [[قدرت]] را از شما بگیرند. در جای دیگر، [[پیش‌بینی]] می‌کند که با [[عهدشکنی‌ها]] و [[اختلافات]]، برخی از قدرت‌طلبان دورۀ تشکیل [[شورا]]، [[پیشوا]] و [[رهبر گمراهان]] و پیرو [[جاهلان]] باشند: {{عربی|...حتّی یکون بعضکم أئمّة  لأهل الضّلالة و شیعة لأهل الجهالة}}<ref>نهج البلاغه، خطبۀ ۱۳۹</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۹۸.</ref>

== منابع ==