ابو علی فارسی: تفاوت میان نسخه‌ها

==مقدمه==

[[ابوعلی حسن بن احمد بن عبدالغفار فارسی فسوی]] در فسا از توابع [[شیراز]] به [[دنیا]] آمد؛ اما در [[بغداد]] سکونت گزید و [[علم]] نحو را نزد [[اسحاق زجاج]]، [[ابی‌بکر مبرمان]] و [[ابی‌بکر خیاط]] آموخت. برای [[فراگیری علوم]]، بیشتر به [[شام]]، طرابلس و [[حلب]] [[مسافرت]] کرد تا به درجات عالیه‌ای رسید. <ref>معجم الادبا ۷ / ۲۳۳.</ref> ابوعلی نزد [[علی بن حسین بن معدان]] و دیگران [[حدیث]] را آموخت ولی [[موفقیت]] اصلیش در علم نحو بود و از [[پیشوایان]] بزرگ آن علم شد؛ به گونه‌ای که شاگردانش او را از مبرّد نحوی، عالم‌تر دانسته‌اند و حتی نزد [[عضدالدوله دیلمی]] به قدری [[منزلت]] یافت که عضدالدوله می‌‌گفت: من [[غلام]] ابوعلی در علم نحو هستم. کسانی چون ازهری، جوهری و تنوخی از او [[روایت]] کرده‌اند. <ref>تاریخ بغداد ۷ / ۲۷۵.</ref> وی پس از نود سال [[عمر]]، سرانجام در [[ربیع الاول]] [[سال ۳۷۷ هجری]] از دنیا رفت و در [[قبرستان]] شونیزیه بغداد به [[خاک]] سپرده شد. <ref>سیر اعلام النبلاء ۱۶ / ۳۷۹.</ref> آثار ابوعلی فارسی عبارت‌اند از: الحجه، التذکره، الایضاح فی النحو، أبیات الاعراب، شرح أبیات الایضاح، مختصر عوامل الاعراب، المسائل المصلحه، مسائل البغدادیّات، مسائل الحلبیّات، مسائل الشیرازیّات<ref>الفهرست (الندیم) ۶۹.</ref> و المقصور والممدود <ref>تاریخ بغداد ۷ / ۲۷۵.</ref>.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱ ص۱۷۶.</ref>

== منابع ==