بندگی خدا در معارف و سیره سجادی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[بندگی خدا]] معنی گسترده‌ای دارد و فقط به [[نماز]] و [[روزه]] و [[حج]] گفته نمی‌شود و به معنی اطاعت کامل از خداست. اکنون می‌گوییم [[امام]]{{ع}} از خدا می‌خواهد تا [[لذت]] بندگی و تلاش در مسیر آن را به وی [[عنایت]] کند، زیرا خدا این [[توفیق]] را به هر که بخواهد می‌دهد: «خدایا! طعم گذشتت را به من بچشان و... تلاش و کوشش در راهی را به من [[عطا]] کن که مرا به تو نزدیک کند و نزد تو قرار دهد؛ و ارمغانی از تحفه‌های پرقیمت خود به من ببخش»<ref>نیایش چهل‌و‌هفتم.</ref>.<ref>بحارالانوار، محمدباقر مجلسی، ج۱۷، دارالتراث العربی، ۱۹۸۵، لبنان، بیروت، اول؛ الدلیل الی موضوعات الصحیفة السجادیة، محمد حسین مظفر، جامعه مدرسین قم، ۱۳۶۲، اول؛ سفینة البحار، عباس قمی، دارالاسوه، تهران، ۱۴۲۲، سوم؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، ۱۳۷۵؛ قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند؛ مجمع البحرین، طریحی فخرالدین، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، تهران، ۱۳۶۷، چاپ دوم؛ نهج البلاغه، ترجمه محمد دشتی، آدینه سبز، تهران، ۱۳۸۷، چاپ چهارم.</ref>.<ref>[[محمد رضا دهدست|دهدست، محمد رضا]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «بندگان خدا»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۱۱۷-۱۲۰.</ref>

== منابع ==