تسبیح تربت: تفاوت میان نسخه‌ها

دو [[حدیث]] در [[فضیلت]] [[تسبیح]] [[تربت]]: [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: {{متن حدیث|مَنْ كَانَتْ مَعَهُ سُبْحَةٌ مِنْ طِينِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ{{ع}} كُتِبَ مُسَبِّحاً وَ إِنْ لَمْ يُسَبِّحْ بِهَا}}<ref>بحار الأنوار، ج۸۲، ص۳۴۰.</ref>. هر که تسبیحی از [[تربت]] [[قبر]] [[حسین]]{{ع}} داشته باشد، تسبیح‌گوی نوشته می‌شود، هر چند با آن [[تسبیح]] نگوید. اما کاظم{{ع}} فرمود: {{متن حدیث|لاَ يَسْتَغْنِي شِيعَتُنَا عَنْ أَرْبَعٍ... وَ سُبْحَةٍ مِنْ طِينِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ{{ع}} فِيهَا ثَلاَثٌ وَ ثَلاَثُونَ حَبَّةً}}<ref>بحار الأنوار، ج۸۲، ص۳۴۰. در «المزار»شیخ مفید، ص۱۵۲، عدد سی و چهار دانه آمده است.</ref>. [[شیعه]] ما از چهار چیز [[بی‌نیاز]] نیست:... یکی هم تسبیحی با ۳۳ دانه از [[خاک]] [[قبر امام حسین]]{{ع}}<ref>برای آگاهی از تاریخچه تسبیح و تسبیح تربت و آداب آن ر.ک: «دائرة المعارف تشیع»، ج۴، ص۲۰۵.</ref>. [[تسبیح]] [[تربت]]، قصیده‌ای [[صد]] بیتی است و واژه‌هایش همه [[عاشورایی]]، که دانه‌هایش همراه [[ذاکر]]، ذکر میگوید و [[عطر]] [[شهادت]] را میپراکند. کربلائیان با مضمون این قصیده [[مقدّس]] [[هم‌نوایی]] میکنند و با ترکیبات آنکه {{متن حدیث|اللَّهُ أَكْبَرُ}}، {{متن حدیث|الْحَمْدُ لِلَّهِ}} و {{متن حدیث|سُبْحَانَ اللَّهِ}} است، آشنا و مأنوسند. دانه‌های [[تسبیح]] [[تربت]]، گوهرهایی است که از [[خاک]] کوی [[عشق]] گرفته شده و از آن نوری تا [[ملکوت خدا]] متصاعد می‌شود. دل‌های دریایی، گوهر [[تربت]] را در ساحل [[عشق]]، با "اشک" شستشو میدهند، و از [[زمزم]] دیدگان بر آن میبارند. این است رمز جلوه و جلای همیشگی "تربت حسین"! و همین است [[راز]] [[برتری]] [[تسبیح]] [[تربت]]، بر دانه‌های یاقوت و عقیق و فیروزه و زبرجد و الماس! [[تسبیح]] [[تربت]]، ترکیبی کربلایی دارد و آهنگی زهرایی و مفاهیمش [[هدیه خداوند]] به "فاطمه" است. منظومه‌ای رمزی از [[قداست]] و [[فداکاری]] و [[عشق]] و [[خلوص]] است. چه اکسیر شگفتی در [[خاک]] [[مزار]] [[حسین]]{{ع}} نهفته است، فضیلت‌بخش [[خاک]] بر گوهر!<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۱۲۲.</ref>.

== منابع ==