توفیق در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ابن عربی]] در تقسیمی دیگر، توفیقی را که [[خداوند]] در انسان پدید می‌‌آورد، در دو بخش توفیق با واسطه خود انسان و توفیق با واسطه شخص دیگر، شناسانده است. توفیق با واسطه خود انسان در جایی است که خود انسان به [[توفیق الهی]] بر [[شناسایی]] کاستی‌های خود و زدودن آنها موفق شود <ref>رحمة من الرحمن، ج ۲،، ص ۳۴۹.</ref> و توفیق با واسطه دیگری مانند آنکه با [[موعظه]] دیگران توفیق بر انجام کاری [[نیک]] برای انسان پدید آید. <ref>رحمة من الرحمن، ج ۲،، ص ۳۴۹.</ref> [[انسان‌ها]] را در بهره‌گیری از توفیق دو دسته دانسته‌اند: برخی به کمال آن دست می‌‌یابند و بهره عده ای به اندازه ای است که خداوند علیم [[حکیم]] مقدر کرده است. [[عارفان]] رویگردانی از [[گناهان]] و غیر [[حق]] و روآوری به حق را نشانه توفیق دانسته‌اند<ref>مصباح الانس، ص ۱۸.</ref>.<ref>[[پرویز آزادی|آزادی، پرویز]]؛ [[توفیق (مقاله)|مقاله «توفیق"]]؛ [[ دائرة المعارف قرآن کریم ج۹ (کتاب)| دائرة المعارف قرآن کریم]] ج۹.</ref>

== منابع ==