فضل بن روزبهان خنجی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
(←مقدمه) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = | | موضوع مرتبط = | ||
| عنوان مدخل = فضل بن روزبهان خنجی | | عنوان مدخل = فضل بن روزبهان خنجی | ||
| مداخل مرتبط = [[فضل بن روزبهان خنجی در تاریخ اسلامی]] - [[فضل بن روزبهان خنجی در معارف و سیره رضوی]] | | مداخل مرتبط = [[فضل بن روزبهان خنجی در تاریخ اسلامی]] - [[فضل بن روزبهان خنجی در معارف و سیره رضوی]] | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
فضل الله بن روزبهان بن فضل الله الامین ابوالخیر ابن قاضی باصفهان امین الدین الخنجی الاصل شیرازی، مشهور به خواجه ملا، از [[عالمان]] و دانشوران [[قرن نهم]] و دهم [[هجری]] است که خود را اصفهانی میداند<ref>وسیلة الخادم الی المخدوم، ص۲۲۹.</ref>. محل [[تولد]] او خنج [[شیراز]]، بین سالهای ۸۵۰ [[هجری قمری]] تا ۸۶۲ هجری قمری، ذکر شده است<ref>فرهنگ ایران زمین، ج۴، ص۱۷۴؛ مقدمه مهماننامه بخارا، ص۲۲.</ref>. بعد از تحصیل مقدمات [[علوم]]، در سن هفده سالگی اولین [[سفر حج]] و در سن بیست و پنج سالگی، دومین [[حج]] خود را به جای آورد<ref>الضوع الامع، ج۶، ص۱۷۱.</ref>. فضل الله، در کتاب «وسیلة الخادم الی المخدوم» در شرح [[صلوات]] [[چهارده معصوم]]{{عم}} به مثابه یک [[شیعه]] تمام عیار، منقبتها و [[فضایل]] چهارده معصوم{{عم}} را ذکر کرده و آن را وسیله [[توسل]] برای رفع [[سختیها]] و [[بلایا]] معرفی نموده است. او در این کتاب، که یک نسخه از آن را [[وقف]] [[حرم]] [[رضوی]] کرده، ابتدا در مورد [[واجب]] و [[مستحب]] بودن صلوات فرستادن برای [[پیامبران]] صلوات الله علیهم اجمعین بحث میکند؛ و بعد از آن به ذکر [[فضائل]] و منقبت چهارده معصوم{{عم}} میپردازد و برای هر کدام، توضیحی از شرح [[زندگی]] آنها نیز به دست میدهد. وی در ذکر فضایل [[حضرت امام رضا]]{{ع}} نویسد: «[[امام علی بن موسی الرضا]]{{ع}} بعد از [[پدر]] خود، [[امام]] [[موسی کاظم]]{{ع}}، امام به [[حق]] هستند، بیخلاف... کلمات و [[مناقب]] و فضایل آن [[حضرت]] بسیار ظاهر و مشهود است و آثار [[امامت]] و [[وراثت]] [[نبوت]] و [[وصایت]] در آن حضرت ظاهر بود. نیکویی، ذات ایشان است. [[لشکر]] [[اولیاء]] را [[سلطان]] و [[پادشاه]] هستند. صاحب [[جود]] و [[مروت]] هستند»<ref>وسیله الخادم الی المخدوم، ص۲۲۹.</ref>. | فضل الله بن روزبهان بن فضل الله الامین ابوالخیر ابن قاضی باصفهان امین الدین الخنجی الاصل شیرازی، مشهور به خواجه ملا، از [[عالمان]] و دانشوران [[قرن نهم]] و دهم [[هجری]] است که خود را اصفهانی میداند<ref>وسیلة الخادم الی المخدوم، ص۲۲۹.</ref>. محل [[تولد]] او خنج [[شیراز]]، بین سالهای ۸۵۰ [[هجری قمری]] تا ۸۶۲ هجری قمری، ذکر شده است<ref>فرهنگ ایران زمین، ج۴، ص۱۷۴؛ مقدمه مهماننامه بخارا، ص۲۲.</ref>. بعد از تحصیل مقدمات [[علوم]]، در سن هفده سالگی اولین [[سفر حج]] و در سن بیست و پنج سالگی، دومین [[حج]] خود را به جای آورد<ref>الضوع الامع، ج۶، ص۱۷۱.</ref>. فضل الله، در کتاب «وسیلة الخادم الی المخدوم» در شرح [[صلوات]] [[چهارده معصوم]]{{عم}} به مثابه یک [[شیعه]] تمام عیار، منقبتها و [[فضایل]] چهارده معصوم{{عم}} را ذکر کرده و آن را وسیله [[توسل]] برای رفع [[سختیها]] و [[بلایا]] معرفی نموده است. او در این کتاب، که یک نسخه از آن را [[وقف]] [[حرم]] [[رضوی]] کرده، ابتدا در مورد [[واجب]] و [[مستحب]] بودن صلوات فرستادن برای [[پیامبران]] صلوات الله علیهم اجمعین بحث میکند؛ و بعد از آن به ذکر [[فضائل]] و منقبت چهارده معصوم{{عم}} میپردازد و برای هر کدام، توضیحی از شرح [[زندگی]] آنها نیز به دست میدهد. وی در ذکر فضایل [[حضرت امام رضا]]{{ع}} نویسد: «[[امام علی بن موسی الرضا]]{{ع}} بعد از [[پدر]] خود، [[امام]] [[موسی کاظم]]{{ع}}، امام به [[حق]] هستند، بیخلاف... کلمات و [[مناقب]] و فضایل آن [[حضرت]] بسیار ظاهر و مشهود است و آثار [[امامت]] و [[وراثت]] [[نبوت]] و [[وصایت]] در آن حضرت ظاهر بود. نیکویی، ذات ایشان است. [[لشکر]] [[اولیاء]] را [[سلطان]] و [[پادشاه]] هستند. صاحب [[جود]] و [[مروت]] هستند»<ref>وسیله الخادم الی المخدوم، ص۲۲۹.</ref>. |