پرش به محتوا

اثبات ولایت خاصه پیامبر خاتم: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - '*[' به '* ['
جز (جایگزینی متن - '</div> <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">' به '</div>')
جز (جایگزینی متن - '*[' به '* [')
خط ۹: خط ۹:
*حق تعالی اطاعت از پیامبر اعظم{{صل}} را در [[حکم]] اطاعت از خود اعتبار فرموده است؛ زیرا می‌فرماید: {{متن قرآن|مَنْ يُطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ أَطَاعَ اللَّهَ وَمَنْ تَوَلَّى فَمَا أَرْسَلْنَاكَ عَلَيْهِمْ حَفِيظًا}}<ref>«هر که از پیامبر فرمانبرداری کند بی‌گمان از خداوند فرمان برده است و هر که رو گرداند (بگو بگرداند) ما تو را مراقب آنان نفرستاده‌ایم» سوره نساء، آیه ۸۰.</ref>. یکسان اعتبار کردن این دو اطاعت نشان می‌دهد پیامبر اعظم{{صل}} دارای ولایت الهیه بوده‌اند.
*حق تعالی اطاعت از پیامبر اعظم{{صل}} را در [[حکم]] اطاعت از خود اعتبار فرموده است؛ زیرا می‌فرماید: {{متن قرآن|مَنْ يُطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ أَطَاعَ اللَّهَ وَمَنْ تَوَلَّى فَمَا أَرْسَلْنَاكَ عَلَيْهِمْ حَفِيظًا}}<ref>«هر که از پیامبر فرمانبرداری کند بی‌گمان از خداوند فرمان برده است و هر که رو گرداند (بگو بگرداند) ما تو را مراقب آنان نفرستاده‌ایم» سوره نساء، آیه ۸۰.</ref>. یکسان اعتبار کردن این دو اطاعت نشان می‌دهد پیامبر اعظم{{صل}} دارای ولایت الهیه بوده‌اند.


*[[خدای متعال]] می‌فرماید: {{متن قرآن|النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ}}<ref>«پیامبر بر مؤمنان از خودشان سزاوارتر است» سوره احزاب، آیه ۶.</ref>. این دقیقاً معنای ولایت است، یعنی سزاوارتر بودن نسبت به دیگری در [[تصمیم‌گیری]] برای او. [[مهدی حایری یزدی]] در [[نقد]] دلالت این آیه بر [[حاکمیت سیاسی]] [[پیامبر اعظم]]{{صل}} می‌نویسد: {{متن قرآن|أَوْلَى}} صیغه افعل [[تفضیل]] است و در صورت [[تزاحم]] میان [[اولویت]] خود [[مردم]] بر صغار و مجانین مسلماً [[پیامبر اکرم]]{{صل}} اولویت دارد. بعلاوه {{متن قرآن|النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ}} نه {{عربی|عَلَى أَنْفُسِهِمْ}} مگر هنگام [[جهاد]]<ref>مهدی حایری یزدی، «نقدی بر سیری در مبانی ولایت فقیه»، مجله حکومت اسلامی، ش۲، ص۲۲۵.</ref>.
* [[خدای متعال]] می‌فرماید: {{متن قرآن|النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ}}<ref>«پیامبر بر مؤمنان از خودشان سزاوارتر است» سوره احزاب، آیه ۶.</ref>. این دقیقاً معنای ولایت است، یعنی سزاوارتر بودن نسبت به دیگری در [[تصمیم‌گیری]] برای او. [[مهدی حایری یزدی]] در [[نقد]] دلالت این آیه بر [[حاکمیت سیاسی]] [[پیامبر اعظم]]{{صل}} می‌نویسد: {{متن قرآن|أَوْلَى}} صیغه افعل [[تفضیل]] است و در صورت [[تزاحم]] میان [[اولویت]] خود [[مردم]] بر صغار و مجانین مسلماً [[پیامبر اکرم]]{{صل}} اولویت دارد. بعلاوه {{متن قرآن|النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ}} نه {{عربی|عَلَى أَنْفُسِهِمْ}} مگر هنگام [[جهاد]]<ref>مهدی حایری یزدی، «نقدی بر سیری در مبانی ولایت فقیه»، مجله حکومت اسلامی، ش۲، ص۲۲۵.</ref>.


وی همچنین می‌نویسد: بعلاوه {{متن قرآن|النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ}} معنای صریح آن است که [[نبی اکرم]]{{صل}} اولویت بر دیگر [[اولیا]] دارد. چون {{متن قرآن|أَوْلَى}} صیغه افعل التفضیل است و خود معنای اولویت پیامبر اکرم{{صل}} این است که بر دیگر [[مؤمنان]] نیز [[ولایت]] دارند، منتها در هنگام تزاحم بین [[ولایت پیامبر]] و سایرین، نبی اکرم{{صل}} اولی بر دیگران است و جایی که محل تزاحم میان ولایت نبی اکرم{{صل}} و دیگران است، جز ولایت بر صغار و مجانین نیست<ref>مهدی حایری یزدی، «نقدی بر سیری در مبانی ولایت فقیه»، مجله حکومت اسلامی، ش۲، ص۲۳۱.</ref>.
وی همچنین می‌نویسد: بعلاوه {{متن قرآن|النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ}} معنای صریح آن است که [[نبی اکرم]]{{صل}} اولویت بر دیگر [[اولیا]] دارد. چون {{متن قرآن|أَوْلَى}} صیغه افعل التفضیل است و خود معنای اولویت پیامبر اکرم{{صل}} این است که بر دیگر [[مؤمنان]] نیز [[ولایت]] دارند، منتها در هنگام تزاحم بین [[ولایت پیامبر]] و سایرین، نبی اکرم{{صل}} اولی بر دیگران است و جایی که محل تزاحم میان ولایت نبی اکرم{{صل}} و دیگران است، جز ولایت بر صغار و مجانین نیست<ref>مهدی حایری یزدی، «نقدی بر سیری در مبانی ولایت فقیه»، مجله حکومت اسلامی، ش۲، ص۲۳۱.</ref>.
خط ۱۹: خط ۱۹:
#در هنگام تزاحم بین [[ولایت مؤمنان]] [[تکلیف]] چیست؟ امری که [[جامعه بشری]] از آن ناگزیر است؛ زیرا جامعه بشری بر خلاف [[جامعه]] زنبورها و مورچه‌ها از [[نظم]] پیشینی برخوردار نیست و اشخاص با [[حفظ]] [[هویت فردی]] خود [[جامعه انسانی]] را تشکیل می‌دهند و این امر تزاحم و [[تعارض]] ولایت افراد بر [[منافع]] شخصی‌شان را گریزناپذیر می‌گرداند.
#در هنگام تزاحم بین [[ولایت مؤمنان]] [[تکلیف]] چیست؟ امری که [[جامعه بشری]] از آن ناگزیر است؛ زیرا جامعه بشری بر خلاف [[جامعه]] زنبورها و مورچه‌ها از [[نظم]] پیشینی برخوردار نیست و اشخاص با [[حفظ]] [[هویت فردی]] خود [[جامعه انسانی]] را تشکیل می‌دهند و این امر تزاحم و [[تعارض]] ولایت افراد بر [[منافع]] شخصی‌شان را گریزناپذیر می‌گرداند.


*[[آیه ولایت]] بر ولایت پیامبر اعظم{{صل}} دلالت آشکار دارد: {{متن قرآن|إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ}}<ref>«سرور شما تنها خداوند است و پیامبر او و (نیز) آنانند که ایمان آورده‌اند، همان کسان که نماز برپا می‌دارند و در حال رکوع زکات می‌دهند» سوره مائده، آیه ۵۵.</ref>.
* [[آیه ولایت]] بر ولایت پیامبر اعظم{{صل}} دلالت آشکار دارد: {{متن قرآن|إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ}}<ref>«سرور شما تنها خداوند است و پیامبر او و (نیز) آنانند که ایمان آورده‌اند، همان کسان که نماز برپا می‌دارند و در حال رکوع زکات می‌دهند» سوره مائده، آیه ۵۵.</ref>.
این آیه در دلالت بر ولایت پیامبر اعظم{{صل}} روشن است. اما برخی از [[مفسران]] [[غیر شیعه]] و نیز برخی از روشنفکران مانند [[مهدی حایری یزدی]] در دلالت این آیه بر ولایت تردید کرده‌اند. [[حایری]] در این باره می‌نویسد: {{متن قرآن|إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا}} که شامل همه [[مسلمانان]] از اول تا آخر می‌شود، نمی‌تواند به معنای ولایت کشورداری باشد، چون در این صورت، همه بر همه ولایت خواهند داشت و [[اجتماع]] ولی و مولّی‌علیه پیش می‌آید<ref>مهدی حایری یزدی، «نقدی بر سیری در مبانی ولایت فقیه»، مجله حکومت اسلامی، ش۲، ص۲۳۰.</ref> و معنای {{متن قرآن|إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ}} غیر [[دوستی]] چیز دیگری نیست<ref>مهدی حایری یزدی، «نقدی بر سیری در مبانی ولایت فقیه»، مجله حکومت اسلامی، ش۲، ص۲۳۱.</ref>.
این آیه در دلالت بر ولایت پیامبر اعظم{{صل}} روشن است. اما برخی از [[مفسران]] [[غیر شیعه]] و نیز برخی از روشنفکران مانند [[مهدی حایری یزدی]] در دلالت این آیه بر ولایت تردید کرده‌اند. [[حایری]] در این باره می‌نویسد: {{متن قرآن|إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا}} که شامل همه [[مسلمانان]] از اول تا آخر می‌شود، نمی‌تواند به معنای ولایت کشورداری باشد، چون در این صورت، همه بر همه ولایت خواهند داشت و [[اجتماع]] ولی و مولّی‌علیه پیش می‌آید<ref>مهدی حایری یزدی، «نقدی بر سیری در مبانی ولایت فقیه»، مجله حکومت اسلامی، ش۲، ص۲۳۰.</ref> و معنای {{متن قرآن|إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ}} غیر [[دوستی]] چیز دیگری نیست<ref>مهدی حایری یزدی، «نقدی بر سیری در مبانی ولایت فقیه»، مجله حکومت اسلامی، ش۲، ص۲۳۱.</ref>.


۴۱۵٬۰۷۸

ویرایش