پرش به محتوا

مشخصات و اوصاف ظاهری امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۲۸: خط ۲۲۸:
«[[معصومان]]{{عم}} پاره‌ای از نشانه‌های ظاهری [[حضرت مهدی]]{{ع}} را چنین معرفی فرموده‌اند:
«[[معصومان]]{{عم}} پاره‌ای از نشانه‌های ظاهری [[حضرت مهدی]]{{ع}} را چنین معرفی فرموده‌اند:
#'''سیمای [[چهل]] ساله و نورانی:''' در [[بحارالانوار]] آمده است: {{عربی|" قال رسول الله{{صل}}، اَلْمَهْدِيُّ {{ع}} مِنْ وُلْدِي اِبْنُ أَرْبَعِينَ سَنَةً كَأَنَّ وَجْهَهُ كَوْكَبٌ دُرِّيٌّ فِي خَدِّهِ اَلْأَيْمَنِ خَالٌ أَسْوَدُ عَلَيْهِ عَبَاءَتَانِ قَطَوَانِيَّتَانِ كَأَنَّهُ مِنْ رِجَالِ بَنِي إِسْرَائِيلَ يَسْتَخْرِجُ اَلْكُنُوزَ وَ يَفْتَحُ مَدَائِنَ اَلشِّرْكِ؛ "}}<ref>[[پیامبر]]{{صل}} فرمود: مهدی{{ع}} از فرزندان من است. هنگامه ظهور سیمایی چهل ساله و پرتوان و شاداب دارد، چونان ستاره ای درخشان. در گونه راستش خالی سیاه است دو جامه "قطوانی" بر تن دارد. هم چون مردان بنی اسرائیل دارای قامتی برافراشته و اپرتوان و موزون است. بیست سال حکومت می‌کند. گنج‌ها را برای ساختن زمین و زمان برون می‌آورد و دروازه‌های کشورها، شهرها و قلمرو مشرکان را می‌گشاید؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۷۸.</ref>.
#'''سیمای [[چهل]] ساله و نورانی:''' در [[بحارالانوار]] آمده است: {{عربی|" قال رسول الله{{صل}}، اَلْمَهْدِيُّ {{ع}} مِنْ وُلْدِي اِبْنُ أَرْبَعِينَ سَنَةً كَأَنَّ وَجْهَهُ كَوْكَبٌ دُرِّيٌّ فِي خَدِّهِ اَلْأَيْمَنِ خَالٌ أَسْوَدُ عَلَيْهِ عَبَاءَتَانِ قَطَوَانِيَّتَانِ كَأَنَّهُ مِنْ رِجَالِ بَنِي إِسْرَائِيلَ يَسْتَخْرِجُ اَلْكُنُوزَ وَ يَفْتَحُ مَدَائِنَ اَلشِّرْكِ؛ "}}<ref>[[پیامبر]]{{صل}} فرمود: مهدی{{ع}} از فرزندان من است. هنگامه ظهور سیمایی چهل ساله و پرتوان و شاداب دارد، چونان ستاره ای درخشان. در گونه راستش خالی سیاه است دو جامه "قطوانی" بر تن دارد. هم چون مردان بنی اسرائیل دارای قامتی برافراشته و اپرتوان و موزون است. بیست سال حکومت می‌کند. گنج‌ها را برای ساختن زمین و زمان برون می‌آورد و دروازه‌های کشورها، شهرها و قلمرو مشرکان را می‌گشاید؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۷۸.</ref>.
#'''پیشانی بلند و گشاده و بینی زیبا:''' در [[روایات]] آمده: [[پیامبر]]{{صل}} فرمود: [[[[امام]] مهدی|مهدی{{ع}} از من است. او پیشانی بلند و گشاده و بینی‌ای زیبا دارد.<ref> لطف الله صافی گلپایگانی، منتخب الأثر في الامام الثاني عشر {{ع}}، ص ۲۴۱</ref>
#'''پیشانی بلند و گشاده و بینی زیبا:''' در [[روایات]] آمده: [[پیامبر]]{{صل}} فرمود: [[امام]] مهدی|مهدی{{ع}} از من است. او پیشانی بلند و گشاده و بینی‌ای زیبا دارد.<ref> لطف الله صافی گلپایگانی، منتخب الأثر في الامام الثاني عشر {{ع}}، ص ۲۴۱</ref>
#'''پیراهن [[حضرت ابراهیم|ابراهیم]]، جامه [[حضرت اسماعیل|اسماعیل]] و کفش [[حضرت شیث|شیث]]{{عم}}''' [[پیامبر]]{{صل}} فرمود: [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} از [[فرزندان]] من است. از میان [[رکن و مقام]] در [[خانه خدا]] [[ظهور]] می‌کند پیراهن [[حضرت ابرهیم|ابراهيم خليل]]{{ع}} و جامه خاص [[حضرت اسماعیل|اسماعيل]]{{ع}} را بر تن و کفش ویژه [[حضرت شیث|شیث]]{{ع}} برپا دارد.<ref> شیخ حر عاملی، اثبات الهداة ج ۷، ص ۴۵ </ref>
#'''پیراهن [[حضرت ابراهیم|ابراهیم]]، جامه [[حضرت اسماعیل|اسماعیل]] و کفش [[حضرت شیث|شیث]]{{عم}}''' [[پیامبر]]{{صل}} فرمود: [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} از [[فرزندان]] من است. از میان [[رکن و مقام]] در [[خانه خدا]] [[ظهور]] می‌کند پیراهن [[حضرت ابرهیم|ابراهيم خليل]]{{ع}} و جامه خاص [[حضرت اسماعیل|اسماعيل]]{{ع}} را بر تن و کفش ویژه [[حضرت شیث|شیث]]{{ع}} برپا دارد.<ref> شیخ حر عاملی، اثبات الهداة ج ۷، ص ۴۵ </ref>
#'''سیمای [[جوان]]:''' [[اباصلت هروی]] از [[امام رضا]]{{ع}} پرسید: علامت‌های [[امام مهدی]]{{ع}} [[هنگام ظهور]] [[حضرت]] چگونه است؟ [[امام]]{{ع}} از چنین پاسخ داد: نشان [[حضرت]] [[امام مهدی]]{{ع}} این است که از نظر سن و سال واقعی کهن سال است، اما در چهره ظاهری چون [[جوان]] [خوش منظر می‌نماید؛ به گونه‌ای که هر کس بر چهره‌اش می‌نگرد، گمان می‌کند [[چهل]] سال یا کمتر از آن است. از نشانه‌های او این است که با گذشت شب و روز پیر نمی‌شود، تا فرجام [[عمر]] شریفش فرا رسد.<ref> [[شیخ صدوق]] ، کمال الدین و تمام النعمه، ص ۶۵۲ و بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۵۸</ref>»<ref>[[مهدی علی‌پور|علی‌پور، مهدی]]، [[ظهور (مقاله)|ظهور]]، ص ۲۴۶-۲۴۷.</ref>.
#'''سیمای [[جوان]]:''' [[اباصلت هروی]] از [[امام رضا]]{{ع}} پرسید: علامت‌های [[امام مهدی]]{{ع}} [[هنگام ظهور]] [[حضرت]] چگونه است؟ [[امام]]{{ع}} از چنین پاسخ داد: نشان [[حضرت]] [[امام مهدی]]{{ع}} این است که از نظر سن و سال واقعی کهن سال است، اما در چهره ظاهری چون [[جوان]] [خوش منظر می‌نماید؛ به گونه‌ای که هر کس بر چهره‌اش می‌نگرد، گمان می‌کند [[چهل]] سال یا کمتر از آن است. از نشانه‌های او این است که با گذشت شب و روز پیر نمی‌شود، تا فرجام [[عمر]] شریفش فرا رسد.<ref> [[شیخ صدوق]] ، کمال الدین و تمام النعمه، ص ۶۵۲ و بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۵۸</ref>»<ref>[[مهدی علی‌پور|علی‌پور، مهدی]]، [[ظهور (مقاله)|ظهور]]، ص ۲۴۶-۲۴۷.</ref>.