ضروری دین در فقه اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

شکی در وجوب [[تصدیق]] و اعتراف به ضروری دین؛ اعم از اصول و فروع نیست. چنان که شکی در تحقق [[کفر]] با [[انکار]] ضروری دین فی الجمله نمی‌باشد؛ لیکن [[اختلاف]] در این است که آیا انکار ضروری دین سببی مستقل برای تحقق کفر است، آن سان که انکار [[ربوبیت خدا]] و [[رسالت پیامبر]]{{صل}} چنین است، یا اینکه انکار ضروری سببی مستقل نیست، بلکه به جهت بازگشت آن به [[انکار رسالت]] [[رسول خدا]]{{صل}} و [[تکذیب]] آن [[حضرت]] موجب کفر می‌گردد؟ بنابر قول نخست، انکار ضروری مطلقاً موجب کفر است؛ انکار کننده عالم باشد یا [[جاهل]]. جاهل نیز قاصر باشد یا مقصّر، مگر آنکه احتمال برود انکار کننده به لحاظ تازه [[مسلمان]] بودن یا سکونت و نشو و نما در بلاد کفر، به ضروری بودن [[حکم]] جاهل بوده است، که در این صورت به گفته بسیاری، انکار ضروری موجب کفر نمی‌شود.<ref>تذکرة الفقهاء، ج۲، ص:۳۹۱ ـ ۳۹۲؛ ذکری الشیعة، ج۲، ص:۴۰۷؛ المهذب البارع، ج۱، ص:۵۰۱؛ کشف اللثام، ج۱۰، ص:۵۶۷؛ مدارک الاحکام، ج۵، ص:۷؛ مصابیح الظلام، ج۴، ص:۵۲۶؛ جواهر الکلام، ج۶، ص:۴۸ ـ ۴۹.</ref>