نماز در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[روایت]] شده است که هرگاه [[خانواده]] [[پیامبر]]{{صل}} به چیزی [[نیازمند]] می‌شدند، به ایشان می‌فرمود: "به پا خیزید و [[نماز]] بخوانید!" و می‌فرمود: "پروردگارم به من چنین امر کرده است: "و [[خانواده]] خود را به [[نماز]]، [[فرمان]] ده و بر انجام آن [[شکیبا]] باش! از تو روزی نمی‌خواهیم (بلکه ) ما خود به تو روزی می‌دهیم و [[عاقبت]] [[نیک]] برای افراد باتقواست<ref>سوره طه، آیه ۱۳۲. </ref>"<ref>صنعانی، المصنّف، ج ۳، ص ۴۹ و الدر المنثور، ج ۴، ص ۳۱۳.</ref>. [[پیامبر خدا]]{{صل}} حتی در سفرهایش هم از [[اقامه نماز]] مستحبی غافل نبود. [[نقل]] شده است، ایشان از منزلی به منزل دیگر کوچ نمی‌کرد، جز آنکه در آن منزل دو رکعت [[نماز]] می‌گزارد و می‌فرمود: "می‌خواهم این مکان برایم به [[نماز خواندن]] [[گواهی]] دهد"<ref>المعجم الکبیر، ج ۱۸، ص ۳۰۰؛ کنزالعمال، ج ۷، ص ۱۰۰؛ مجمع الزوائد، ج ۲، ص ۲۸۳ و مستدرک الوسائل، ج۸، ص۲۴۵.</ref>.

ایشان بر [[نماز]] اول وقت به شدت [[مراقبت]] داشت تا آن حد که از [[عایشه]] - [[همسر پیامبر اکرم]]{{صل}} - [[نقل]] شده است که می‌گفت: "هیچ گاه ندیدم [[پیامبر خدا]]{{صل}} تا زمان [[مرگ]] [[نماز]] در غیر وقت آن بخواند"<ref>المستدرک، ج ۱، ص ۱۹۰؛ سنن الدارقطنی، ج ۱، ص ۲۵۸ و البیهقی، معرفة السنن والآثار، ج ۱، ص ۴۵۶.</ref>. خوردن [[غذا]] و یا چیز دیگری باعث تأخیر در [[نماز]] اول وقت [[پیامبر اسلام]]{{صل}} او نمی‌شد و هنگامی که وقت نمازش را فرا می‌رسید، ایشان [از شدّت [[اشتیاق]] به آن، به گونه‌ای [[رفتار]] می‌کرد که] گویا [[خانواده]] و [[دوست]] را نمی‌شناخت<ref>السنن الکبری، ج ۳، ص ۷۴ و صالحی دمشقی، سبل الهدی و الرشاد، ج ۸، ص ۷۶. </ref>. [[عایشه]]، [[همسر پیامبر اکرم]]{{صل}} می‌گوید: "[[رسول خدا]]{{صل}} با ما سخن می‌گفت و ما با او سخن می‌گفتیم، اما همین که وقت [[نماز]] می‌رسید، به ایشان حالتی دست می‌داد که گویی نه او ما را می‌شناسد و نه ما او را می‌شناسیم"<ref>عدة الداعی، ص ۱۵۲؛ عوالی اللآلی، ج ۱، ص ۳۲۴ و مستدرک الوسائل، ج ۴، ص ۱۰۰.</ref>.