مروان بن حکم در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
←مقدمه
جز (جایگزینی متن - 'اقبال' به 'اقبال') |
(←مقدمه) |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
'''[[مروان بن حکم]]''' از [[قبیله]] [[بنی امیه]] و پسر عموی [[عثمان]]، یکی از [[دشمنان]] سرسخت [[اهل بیت]]{{عم}} است که خود و پدرش مورد [[لعن]] [[پیامبر اکرم]]{{صل}} قرار گرفته بودند. او در [[جنگ جمل]] و [[صفین]] بر علیه [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} شرکت داشت و بعدها حضرت را در [[منبر]] مورد [[سبّ]] قرار می‌داد. سرانجام بعد از کینه‌توزی‌های فراوان با اهل بیت{{ع}} در سال ۶۵ هجری به دست زنش کشته شد. | '''[[مروان بن حکم]]''' از [[قبیله]] [[بنی امیه]] و پسر عموی [[عثمان]]، یکی از [[دشمنان]] سرسخت [[اهل بیت]]{{عم}} است که خود و پدرش مورد [[لعن]] [[پیامبر اکرم]]{{صل}} قرار گرفته بودند. او در [[جنگ جمل]] و [[صفین]] بر علیه [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} شرکت داشت و بعدها حضرت را در [[منبر]] مورد [[سبّ]] قرار می‌داد. سرانجام بعد از کینه‌توزی‌های فراوان با اهل بیت{{ع}} در سال ۶۵ هجری به دست زنش کشته شد. | ||
== | ==آشنایی اجمالی== | ||
نام و [[نسب]] او [[مروان بن حکم بن ابی العاص بن امیة بن عبد شمس بن عبدمناف قرشی اموی]] و [[کنیه]] او [[ابو القاسم]] بود که بعدها به ابا عبدالملک [[تغییر]] کرد<ref>انساب الأشراف، بلاذری، ج۶، ص۲۵۶.</ref>، از [[قبیله]] [[بنی امیه]] است؛ قبیله‌ای که با [[قبیله]] [[بنی‌هاشم]] و [[خاندان پیامبر]]{{صل}} [[دشمنی]] و [[کینه‌توزی]] دیرینه داشتند. [[مروان]] را با القابی چون "ابن الطرید" به‌معنای "پسر رانده‌شده"، "چلپاسه" به‌معنای "وزغ" می‌نامیدند<ref>[[ابوالحسن اسماعیلی|اسماعیلی، ابوالحسن]]، [[مروان بن حکم (مقاله)|مقاله «مروان بن حکم»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۷ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۷]]، ج۷، ص ۲۶۲-۲۶۴؛ [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص ۶۸۶-۶۸۷.</ref>. | نام و [[نسب]] او [[مروان بن حکم بن ابی العاص بن امیة بن عبد شمس بن عبدمناف قرشی اموی]] و [[کنیه]] او [[ابو القاسم]] بود که بعدها به ابا عبدالملک [[تغییر]] کرد<ref>انساب الأشراف، بلاذری، ج۶، ص۲۵۶.</ref>، از [[قبیله]] [[بنی امیه]] است؛ قبیله‌ای که با [[قبیله]] [[بنی‌هاشم]] و [[خاندان پیامبر]]{{صل}} [[دشمنی]] و [[کینه‌توزی]] دیرینه داشتند. [[مروان]] را با القابی چون "ابن الطرید" به‌معنای "پسر رانده‌شده"، "چلپاسه" به‌معنای "وزغ" می‌نامیدند<ref>[[ابوالحسن اسماعیلی|اسماعیلی، ابوالحسن]]، [[مروان بن حکم (مقاله)|مقاله «مروان بن حکم»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۷ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۷]]، ج۷، ص ۲۶۲-۲۶۴؛ [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص ۶۸۶-۶۸۷.</ref>. | ||