ولید بن یزید: تفاوت میان نسخهها
←شناخت ولید
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== +== پانویس ==)) |
|||
خط ۳: | خط ۳: | ||
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[ولید بن یزید در حدیث]] - [[ولید بن یزید در تاریخ اسلامی]]</div> | <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[ولید بن یزید در حدیث]] - [[ولید بن یزید در تاریخ اسلامی]]</div> | ||
== | ==آشنایی اجمالی== | ||
او ولید بن [[یزید]] بن [[عبدالملک بن مروان]] بن [[حَکَم]]، [[ابوالعباس]] [[اموی]] دمشقی است. ده [[روز]] بعد از [[مرگ]] عمویش [[هشام]]، در دِمَشق با او برای [[خلافت]] [[بیعت]] شد<ref>یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۶.</ref>. ولید [[بیهوده]] پرورش یافت. | او ولید بن [[یزید]] بن [[عبدالملک بن مروان]] بن [[حَکَم]]، [[ابوالعباس]] [[اموی]] دمشقی است. ده [[روز]] بعد از [[مرگ]] عمویش [[هشام]]، در دِمَشق با او برای [[خلافت]] [[بیعت]] شد<ref>یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۶.</ref>. ولید [[بیهوده]] پرورش یافت. | ||
برخی منابع در [[وصف]] [[بدرفتاری]] او [[زیادهروی]] کردهاند، در حالیکه برخی منابع دیگر این توصیفها را رد نموده، او را خلیفهای دانستهاند که درباره او [[اتفاق نظر]] وجود دارد<ref>اصفهانی، ابوالفرج، الاغانی، ج۷، ص۲؛ ابناثیر، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۲۶۹؛ ولید در میان مورخان به ولیدفاسق و ولید زندیق معروف است. اما قاضی عیاض او را از خلفای اثنی عشر شمرده است. ابن ابی الحدید برخی احوال او را در ضمن اخبار حمقای عرب آورده است؛ ابن ابیالحدید، شرح نهج البلاغه؛ ج۱۸، ص۱۶۳. شعر ملحدانه وی و قرآن را هدف تیر قرار دادن حکایتگر بیدینی اوست؛ مسعودی، مروج الذهب...، ج۳، ص۲۱۶. (ج).</ref>. | برخی منابع در [[وصف]] [[بدرفتاری]] او [[زیادهروی]] کردهاند، در حالیکه برخی منابع دیگر این توصیفها را رد نموده، او را خلیفهای دانستهاند که درباره او [[اتفاق نظر]] وجود دارد<ref>اصفهانی، ابوالفرج، الاغانی، ج۷، ص۲؛ ابناثیر، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۲۶۹؛ ولید در میان مورخان به ولیدفاسق و ولید زندیق معروف است. اما قاضی عیاض او را از خلفای اثنی عشر شمرده است. ابن ابی الحدید برخی احوال او را در ضمن اخبار حمقای عرب آورده است؛ ابن ابیالحدید، شرح نهج البلاغه؛ ج۱۸، ص۱۶۳. شعر ملحدانه وی و قرآن را هدف تیر قرار دادن حکایتگر بیدینی اوست؛ مسعودی، مروج الذهب...، ج۳، ص۲۱۶. (ج).</ref>. |