جابر بن سمرة بن جناده عامری سوائی: تفاوت میان نسخه‌ها

وی از تیره [[سُواءة بن عامر بن صعصعه]] از قبیله [[قیس عَیلان بن مُضَر]] است<ref>ابن حزم، جمهرة انساب العرب، ص۲۷۳.</ref>. از این رو، او را «عامری» و «سُوائی»<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۴۳.</ref> خوانده‌اند. کنیه‌اش به [[اختلاف]] «ابو عبدالله»<ref>طبرانی، المعجم الکبیر، ج۲، ص۱۹۴.</ref>، «ابوخالد»<ref>ابن ابی حاتم، الجرح و التعدیل، ج۲، ص۴۹۳.</ref> و «ابوسلیمان» <ref>امینی، عبدالحسین، الغدیر، ج۱، ص۲۱.</ref> آمده است. [[مادر]] وی، [[خواهر]] [[سعد بن ابی وقاص]] بود<ref>طبرانی، المعجم الکبیر، ج۲، ص۱۹۴.</ref>، از جابر نقل شده است که گفت: بیش از صد بار با [[رسول خدا]]{{صل}} نشسته‌ام<ref>طبرانی، المعجم الکبیر، ج۲، ص۱۹۴.</ref> و بیش از دو هزار بار با ایشان [[نماز]] خوانده‌ام<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۴۳.</ref>. نیز از وی [[روایت]] شده است که گفت: چندین بار با رسول خدا{{صل}} [[نماز عید]] خواندم که ایشان بدون [[اذان]] و [[اقامه]] نماز عید خواند<ref>طوسی، محمد بن حسن، الخلاف، ج۱، ص۶۵۷ و ۶۵۸.</ref>. جابر در [[کوفه]] سکونت گزید و خانه‌ای در آن بنا کرد<ref>ابن حبان، الثقات، ج۳، ص۵۳؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۴۳.</ref>. وی [[شاهد]] [[خطبه]] [[عمر]] در [[جابیه]] بود<ref>ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۱۱، ص۱۹۹.</ref>. نام جابر در شمار [[راویان حدیث غدیر]] آمده است<ref>امینی، عبدالحسین، الغدیر، ج۱، ص۲۱.</ref>. او دو [[حدیث]] از رسول خدا{{صل}} نقل کرده است<ref>ابن حجر، مقدمه فتح، ص۴۷۵.</ref> اما بنا بر [[نقلی]]، ۱۴۶ حدیث از او نقل کرده‌اند<ref>زرکلی، خیرالدین (م ۱۴۱۰)، الأعلام، ج۲، ص۱۰۴.</ref>. درگذشت او به اختلاف در سال‌های ۶۶ ۷۳، ۷۶<ref>مزی، تهذیب الکمال، ج۴، ص۴۳۹.</ref> و ۷۴ در [[زمان]] [[ولایت [[بشر بن مروان]] بر [[عراق]]<ref>یا کوفه، ر.ک: ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۱۱، ص۲۰۷.</ref> ثبت شده است<ref>ابن حبان، الثقات، ج۳، ص۵۳.</ref> در برخی منابع نیز سال ۷۵ آمده<ref>طوسی، ج۱، ص۶۵۷.</ref>، اما برخی، [[سال]] ۷۴ را ترجیح داده‌اند<ref>ابن حجر، الاصابه، تهذیب، ج۲، ص۳۵.</ref>. پس از [[مرگ]] جابر، [[عمرو بن حریث]] بر او نماز گزارد<ref>ابن حبان، الثقات، ج۳، ص۵۳.</ref>. [[محدث]] [[کوفی]]، [[ابوالسائب سالم بن جناده]] از [[نوادگان]] جابر بود<ref>ابن حزم، ص۲۷۳.</ref>.