تفسیر شاه نعمت‌الله ولی (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'افراط و تفریط' به 'افراط و تفریط'
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==درباره کتاب== +== دربارهٔ کتاب ==)) |
جز (جایگزینی متن - 'افراط و تفریط' به 'افراط و تفریط') |
||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
آثار شاه نعمت الله ولی را باید جزو کتب [[علمی]] [[صوفیه]] به شمار آورد؛ زیرا بیشتر مطالب آن مستدل و مستند به [[براهین]] منطقی و مبتنی بر اصول و مبادی [[حکمت]] و [[فلسفه]] و آمیخته با آیات و [[احادیث]] و شواهد گوناگون از اشعار و اقوال [[پیشوایان]] [[عرفان]] و [[تصوف]] [[اسلامی]] تحریر یافته است. | آثار شاه نعمت الله ولی را باید جزو کتب [[علمی]] [[صوفیه]] به شمار آورد؛ زیرا بیشتر مطالب آن مستدل و مستند به [[براهین]] منطقی و مبتنی بر اصول و مبادی [[حکمت]] و [[فلسفه]] و آمیخته با آیات و [[احادیث]] و شواهد گوناگون از اشعار و اقوال [[پیشوایان]] [[عرفان]] و [[تصوف]] [[اسلامی]] تحریر یافته است. | ||
شاه نعمت الله ولی از طرفداران [[مکتب عرفانی]] [[ابن عربی]] بود و از شارحان بنام [[افکار]] و آثار وی محسوب می‌شود. او در تفسیر و تبیین طریقه [[وحدت وجود]] ابن عربی، از آیات و [[روایات]] بهره برد و منظومه‌ای [[قرآنی]] از [[معارف اسلامی]] را فراهم آورد. بنابراین می‌‌توان گفت که از مهم‌ترین امتیازات تفسیر شاه نعمت الله ولی، این است که نمونه‌ای عالی از [[تفاسیر عرفانی]] است که هم ریشه در تأویلات صوفیانه دارد و هم مستند به براهین منطقی و علمی است. باید دانست با وجود بعضی [[دلایل]] و قراین مبتنی بر نوعی انحصارطلبی و خودمنشی و [[تعصب]] در آثار شاه ولی و همچنین شطحیات و طامات فراوان در [[دیوان]] اشعار و رسایل، وی در مقایسه با برخی از مشاهیر [[صوفیه]]، از جمله عرفای [[معتدل]] و میانه‌رو به شمار می‌آید که با توجه تام به [[اصول مذهب]] و [[شریعت]] به بیان مبانی شش [[طریقت]] پرداخته و حتی الامکان از [[افراط و تفریط]] و افشای [[اسرار]] [[خاصه]] نزد نامحرمان خودداری کرده است. | شاه نعمت الله ولی از طرفداران [[مکتب عرفانی]] [[ابن عربی]] بود و از شارحان بنام [[افکار]] و آثار وی محسوب می‌شود. او در تفسیر و تبیین طریقه [[وحدت وجود]] ابن عربی، از آیات و [[روایات]] بهره برد و منظومه‌ای [[قرآنی]] از [[معارف اسلامی]] را فراهم آورد. بنابراین می‌‌توان گفت که از مهم‌ترین امتیازات تفسیر شاه نعمت الله ولی، این است که نمونه‌ای عالی از [[تفاسیر عرفانی]] است که هم ریشه در تأویلات صوفیانه دارد و هم مستند به براهین منطقی و علمی است. باید دانست با وجود بعضی [[دلایل]] و قراین مبتنی بر نوعی انحصارطلبی و خودمنشی و [[تعصب]] در آثار شاه ولی و همچنین شطحیات و طامات فراوان در [[دیوان]] اشعار و رسایل، وی در مقایسه با برخی از مشاهیر [[صوفیه]]، از جمله عرفای [[معتدل]] و میانه‌رو به شمار می‌آید که با توجه تام به [[اصول مذهب]] و [[شریعت]] به بیان مبانی شش [[طریقت]] پرداخته و حتی الامکان از [[افراط]] و [[تفریط]] و افشای [[اسرار]] [[خاصه]] نزد نامحرمان خودداری کرده است. | ||
از [[نقد]] و تحلیل آثار منظوم و منثور وی چنین برمی آید که مرکز و محور بیشتر آراء و [[افکار]] [[عرفانی]] وی، [[مقام]] رفیع و [[منزلت]] [[منیع]] [[خلیفه]] اللّهی [[انسان]] بوده و بسیاری از اشعار و رسائل او در شرح و بیان همین نکته [[قرآنی]] ساخته و پرداخته شده است. شاه نعمت الله ولی با استناد به [[آیات قرآن]] و [[روایات]] [[ائمه]]، [[آدمی]] را [[مظهر]] کمال و [[جمال]] مطلق و جلوه گاه خاص [[انوار]] [[الوهیت]] و [[خلیفه الله]] و [[مقرب]] درگاه الله می‌دانسته است. وی در آثار خود همواره یا از [[مقام قرب]] و وصل حق با [[شور]] و وجد فراوان یاد کرده یا از [[استعداد]] ذاتی و کمال نوعی انسان که قابل تجلیات [[فیض]] [[اقدس]] و [[مقدس]] و مظهر [[اسماء و صفات]] [[حق تعالی]] و [[تقدس]] است، [[سخن]] گفته است<ref>رضوان المعارف الالهیه، شاه نعمت الله ولی، تهران، کتابفروشی فردوسی، ۱۳۳۰ش.</ref> .<ref>[[سید رضا باقریان موحد|باقریان موحد، سید رضا]]، [[ تفسیر شاه نعمت‌الله ولی (مقاله)|مقاله تفسیر شاه نعمت‌الله ولی»]]، [[دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)|دانشنامه معاصر قرآن کریم]].</ref> | از [[نقد]] و تحلیل آثار منظوم و منثور وی چنین برمی آید که مرکز و محور بیشتر آراء و [[افکار]] [[عرفانی]] وی، [[مقام]] رفیع و [[منزلت]] [[منیع]] [[خلیفه]] اللّهی [[انسان]] بوده و بسیاری از اشعار و رسائل او در شرح و بیان همین نکته [[قرآنی]] ساخته و پرداخته شده است. شاه نعمت الله ولی با استناد به [[آیات قرآن]] و [[روایات]] [[ائمه]]، [[آدمی]] را [[مظهر]] کمال و [[جمال]] مطلق و جلوه گاه خاص [[انوار]] [[الوهیت]] و [[خلیفه الله]] و [[مقرب]] درگاه الله می‌دانسته است. وی در آثار خود همواره یا از [[مقام قرب]] و وصل حق با [[شور]] و وجد فراوان یاد کرده یا از [[استعداد]] ذاتی و کمال نوعی انسان که قابل تجلیات [[فیض]] [[اقدس]] و [[مقدس]] و مظهر [[اسماء و صفات]] [[حق تعالی]] و [[تقدس]] است، [[سخن]] گفته است<ref>رضوان المعارف الالهیه، شاه نعمت الله ولی، تهران، کتابفروشی فردوسی، ۱۳۳۰ش.</ref> .<ref>[[سید رضا باقریان موحد|باقریان موحد، سید رضا]]، [[ تفسیر شاه نعمت‌الله ولی (مقاله)|مقاله تفسیر شاه نعمت‌الله ولی»]]، [[دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)|دانشنامه معاصر قرآن کریم]].</ref> | ||