ابوصفره عتکی ازدی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[طوسی]]<ref>طوسی، ص۷۰؛ و از وی علامه حلی، ص۱۷۳؛ خویی، ج۱۰، ص۱۸۶.</ref>، ابوصفره، را [[شیعه]] خوانده است. به گفته او، ابوصفره پس از [[جنگ جمل]] نزد [[امام علی]]{{ع}} آمد و به [[خدا]] [[سوگند]] یاد کرد اگر (آن [[زمان]] در [[بصره]]) بودم، هیچ فردی از [[قبیله ازد]] با تو نمی‌جنگید. ابوصفره در بصره درگذشت و امام علی{{ع}} بر وی [[نماز]] گزارد. بر پایه برخی [[روایات]]، ابوصفره این سخن را به زیاد گفته است: [[ابن عباس]] پس از [[شهادت]] [[محمد بن ابی بکر]]، برای [[تسلیت گویی]]، زیاد را [[جانشین]] خود قرار داد و به [[کوفه]] رفت. [[معاویه]]، ابن عامر حضرمی را به بصره فرستاد و جمع بسیاری به وی پیوستند. زیاد به قبیله ازد [[پناه]] برد و از آنان کمک خواست و در نامه‌ای، [[امیرمؤمنان]]{{ع}} را از این حادثه [[آگاه]] کرد و [[امام]] [[مردم بصره]] را به نبردی شدیدتر از [[نبرد جمل]] [[تهدید]] کرد<ref>سید رضی، ج۳، ص۳۶، نامه ۲۶.</ref>. به گزارش [[بلاذری]]<ref>بلاذری، ج۱، ص۴۲۷-۴۳۰.</ref> ابوصفره که خود در جنگ جمل شرکت نداشت، در [[دفاع]] از زیاد و مقابله با ابن حضرمی، [[مردم]] را به [[یاری]] زیاد [[دعوت]] کرد و گفت: گرچه دیروز بر [[ضد]] [[علی]]{{ع}} بودید، امروز وی را یاری کنید. بر [[حق]] [[استوار]] باشید، همان گونه که بر [[باطل]] بردبار بودید. او خطاب به زیاد گفت: اگر (آن زمان در بصره) بودم، ازدیان با امیرمؤمنان{{ع}} [[نبرد]] نمی‌کردند. عده‌ای با نسبت این سخن به غیر ابوصفره گفته‌اند: وی همراه ابن عباس به [[صفین]] رفت و در میان راه درگذشت. به احتمال ابوصبره (= نام نوعی پرنده) در این روایات به [[أبوصفره]]، تصحیف شده باشد<ref>ر.ک: ثقفی، ج۲، ص۳۹۲-۴۱۰، مقایسه کنید با طبری، ج۳، ص۵۱۶-۵۱۵؛ و ج۴، ص۸۴-۸۶ صبرة بن شیبان.</ref>.<ref>[[حسین حسینیان مقدم|حسینیان مقدم، حسین]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابوصفره عتکی ازدی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۳۸۱-۳۸۲.</ref>

== منابع ==

{{منابع}}