اکثریت در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

{{نبوت}}

==مقدمه==

منظور از اکثریت آن چیزی است که در [[قرآن]] از آن بارها سخن می‌گوید. این واژه و مشتقات آن ۱۶۷ بار بکار رفته و دربرابر [[اقلیت]] و ریشه آن «قلل» ۷۶ مرتبه در [[قرآن]] (جمعا ۲۴۳ بار در ۲۳۶ [[آیه]] و ۸۴ سوره) در موضوعات مختلفی بکار رفته است که می‌توان آنها را به دو گروه مذموم و ممدوح تقسیم بندی کرد. دسته اول آیاتی هستند که این صفت یا صفات، در حوزه [[اعتقادات]] می‌باشند. نمونه آن [[آیه شریفه]] زیر می‌باشد: {{متن قرآن|َ…إِنَّ كَثِيرًا مِنَ النَّاسِ بِلِقَاءِ رَبِّهِمْ لَكَافِرُونَ…}}<ref>«آیا با خویش نیندیشیده‌اند که خداوند آسمان‌ها و زمین و آنچه را که در میان آن دو، است جز راستین و با سرآمدی معین نیافریده است؟ و بی‌گمان بسیاری از مردم منکر لقای پروردگار خویشند» سوره روم، آیه ۸.</ref> دسته دوم، آیاتی هستند که صفت نسبت داده شده، و ناظر به رفتارهای [[دینی]] و [[اخلاقی]] ناشایسته آنان است که توصیفی از رفتارهای [[اجتماعی]] یا [[اعتقادی]] می‌باشد. مانند: «{{متن قرآن|إِنَّ كَثِيرًا مِنَ الْأَحْبَارِ وَالرُّهْبَانِ لَيَأْكُلُونَ أَمْوَالَ النَّاسِ بِالْبَاطِلِ وَيَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ}}<ref>«ای مؤمنان! بسیاری از دانشوران دینی (اهل کتاب) و راهبان، دارایی‌های مردم را به نادرستی می‌خورند و (مردم را) از راه خداوند باز می‌دارند؛ (ایشان) و آنان را که زر و سیم را می‌انبارند و آن را در راه خداوند نمی‌بخشند به عذابی دردناک نوید ده!» سوره توبه، آیه ۳۴.</ref>. اما دسته سوم آیاتی را شامل می‌شود که صفت یا صفات نسبت داده شده در آنها دارای هر دو جنبه [[اعتقادی]] و [[رفتاری]] در همان [[آیه]] یا در سایر [[آیات]] اکثریت می‌باشند. مانند: {{متن قرآن|قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لَا تَغْلُوا فِي دِينِكُمْ غَيْرَ الْحَقِّ وَلَا تَتَّبِعُوا أَهْوَاءَ قَوْمٍ قَدْ ضَلُّوا مِنْ قَبْلُ وَأَضَلُّوا كَثِيرًا وَضَلُّوا عَنْ سَوَاءِ السَّبِيلِ}}<ref>«بگو ای اهل کتاب! در دین خود ناحق غلو نورزید و از هوس‌های گروهی که از پیش گمراه بودند، و بسیاری را گمراه کردند و از راه میانه به بیراه افتادند پیروی نکنید» سوره مائده، آیه ۷۷.</ref>. اما مهم‌ترین محور بیان [[قرآن]] در خطاب به [[پیامبر]] در حوزه [[اعتقادی]] بیان این نکته است که اکثریت [[حقانیت]] نمی‌آورد و آنچه [[حق]] بودن را ثابت می‌کند، مبرهن و مستدل و مطابق با [[حق]] بودن آن است. به عبارت دیگر همیشه اکثریت و [[حقانیت]] ملازم همدیگر نیستند و نمی‌توان [[عقاید]] اکثریت را [[حق]] دانست و در مقابل باورهای [[اقلیت]] را مخالف آن منظور نمود. اگرچه [[جایگاه]] هر [[عقیده]] حقی با افزایش [[پیروان]] و طرفداران مستحکم‌تر خواهد شد. لذا خطاب به پیامبرکفر و [[نفاق]] را مبنای [[اطاعت]] نکردن می‌داند و در جایی می‌فرماید: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْرًا كَثِيرًا}}<ref>«ای مؤمنان! خداوند را بسیار یاد کنید» سوره احزاب، آیه ۴۱.</ref> * {{متن قرآن|وَلَا تُطِعِ الْكَافِرِينَ وَالْمُنَافِقِينَ وَدَعْ أَذَاهُمْ وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ وَكَفَى بِاللَّهِ وَكِيلًا}}<ref>«و از کافران و منافقان فرمان نبر و به آزارشان بها مده و بر خداوند توکل کن و خداوند (تو را) کارساز، بس» سوره احزاب، آیه ۴۸.</ref>