خطبه ۱۸۱ نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - '== پرسش‌های وابسته == ==' به '=='
جز (جایگزینی متن - '{{امامت}} ==مقدمه==' به '{{امامت}} ==مقدمه==')
جز (جایگزینی متن - '== پرسش‌های وابسته == ==' به '==')
خط ۱۷: خط ۱۷:
==فرازی از [[خطبه]]==
==فرازی از [[خطبه]]==
*ای [[بندگان خدا]]، شمایان را به [[تقوای الهی]] سفارش کنم، خدایی که [[لباس]] زیبای انسانی را بر شما پوشانده و روزی‌تان را فراوان ساخت. پس اگر کسی بخواهد نمونه [[جاودانگی]] و [[زندگی]] بی‌مرگ را تماشا کند [[سلیمان]] بن [[داوود]] {{ع}} را بیند؛ همو که [[سلطنت]] [[حکومت]] بر جنّ و انس داشت و در عین حال [[پیامبر خدا]] بود و مقامش به آستان [[قدس]] ربوبی بسیار نزدیک. پس آن‌گاه که پیمانه‌اش لبریز شد و زمانش به پایان رسید، کمان بی‌رحم فنا او را [[هدف]] تیرهای [[مرگ]] قرار داد و [[کشور]] [[جان]] از وجود او تهی و خانه‌ها خالی و دیگران میراث‌بران او شدند. این است که شما را از [[تاریخ]] گذشتگان عبرتی باید. اهالی شهرهای "رسّ" چه شدند، آن‌ها که پیامبرانشان را کشتند و [[سنّت]] [[رسولان]] را زیر پا نهادند و راه [[ستمگران]] پیش گرفتند، کجا رفتند؛ آن‌ها که با همراهان بسیار حرکت می‌کردند، هزاران نفر را [[شکست]] می‌دادند، [[لشکریان]] را به [[خدمت]] می‌گرفتند و [[شهرها]] می‌ساختند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 354-355.</ref>.
*ای [[بندگان خدا]]، شمایان را به [[تقوای الهی]] سفارش کنم، خدایی که [[لباس]] زیبای انسانی را بر شما پوشانده و روزی‌تان را فراوان ساخت. پس اگر کسی بخواهد نمونه [[جاودانگی]] و [[زندگی]] بی‌مرگ را تماشا کند [[سلیمان]] بن [[داوود]] {{ع}} را بیند؛ همو که [[سلطنت]] [[حکومت]] بر جنّ و انس داشت و در عین حال [[پیامبر خدا]] بود و مقامش به آستان [[قدس]] ربوبی بسیار نزدیک. پس آن‌گاه که پیمانه‌اش لبریز شد و زمانش به پایان رسید، کمان بی‌رحم فنا او را [[هدف]] تیرهای [[مرگ]] قرار داد و [[کشور]] [[جان]] از وجود او تهی و خانه‌ها خالی و دیگران میراث‌بران او شدند. این است که شما را از [[تاریخ]] گذشتگان عبرتی باید. اهالی شهرهای "رسّ" چه شدند، آن‌ها که پیامبرانشان را کشتند و [[سنّت]] [[رسولان]] را زیر پا نهادند و راه [[ستمگران]] پیش گرفتند، کجا رفتند؛ آن‌ها که با همراهان بسیار حرکت می‌کردند، هزاران نفر را [[شکست]] می‌دادند، [[لشکریان]] را به [[خدمت]] می‌گرفتند و [[شهرها]] می‌ساختند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 354-355.</ref>.
== پرسش‌های وابسته ==


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==