ابونصر خسرو فیروز: تفاوت میان نسخه‌ها

==مقدمه==

پس از [[مرگ]] ابوکالیجار پسر بزرگش، ابو نصر خسرو فیروز، در [[عراق]] به جای او نشست و برخلاف میل [[خلیفه]] و به رغم [[اعتراض]] او، خود را الملک [[الرحیم]] خواند و در همین حال پسر دیگرش، ابومنصور پولادستون، [[فارس]] را ضبط کرد و بدین ترتیب [[آتش]] درگیری و [[جنگ]] خانگی، یک بار دیگر میان [[خاندان]] [[بویه]] زبانه کشید؛ زیرا نه تنها ابونصر و ابومنصور، بلکه دیگر [[فرزندان]] ابوکالیجار نیز در [[طمع]] [[قدرت]] و [[حکومت]] با هم در آویختند و پس از آنکه [[شیراز]] و [[اهواز]] و دیگر نقاط [[خوزستان]] میان آنان دست به دست گشت، هر کدام از رقیبان برای بیرون کردن حریف، از داعیه‌داران تازه نفس [[یاری]] خواستند؛ چنانکه به سال ۴۴۳ ق. پولادستون، طغرل بیگ سلجوقی را به یاری‌طلبید و پای او و سپاهش را به فارس باز کرد. چندی بعد، در حالی که [[بغداد]] در [[آتش فتنه]] و درگیری میان [[سپاهیان]] ترک و [[دیلم]] و طرفداران ارسلان [[بساسیری]]- که به [[اطاعت]] [[فاطمیان]] در آمده بود و به نفع آنان [[تبلیغ]] می‌کرد و [[خطبه]] به نام خلیفه فاطمی خوانده بود- می‌سوخت، طغرل بیگ سلجوقی بنا به [[دعوت]] خلیفه در [[رمضان]] ۴۴۷ ق. وارد بغداد شد و الملک الرحیم را دست بسته به قلعه طبرک در [[ری]] [[تبعید]] کرد که الملک الرحیم در همان‌جا به سال ۴۵۰ ق. درگذشت. در سال ۴۴۸ ق. بر اثر [[شورش]] [[طوایف]] شبانکاره، به [[رهبری]] فضلویه، پولادستون دستگیر شد و قلمرو او نیز به دست [[ترکان]] سلجوقی افتاد؛ چنانکه قلمرو سلاله [[فخرالدوله]] در [[اصفهان]] و ری و [[همدان]] نیز به دست آنان افتاد و بدین‌گونه [[دولت]] [[آل بویه]] به دنبال یک [[احتضار]] طولانی که از [[وفات]] عضدالدوله آغاز شده بود [[سقوط]] کرد و نوبت [[سلطه ترکان]] سلجوقی بر [[دستگاه خلافت عباسی]] فرا رسید.<ref>[[سید احمد رضا خضری|خضری، سید احمد رضا]]، [[تاریخ خلافت عباسی از آغاز تا پایان آل بویه (کتاب)|تاریخ خلافت عباسی از آغاز تا پایان آل بویه]] ص ۱۸۱.</ref>.

==منابع==