حقوق عمومی در نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

#'''[[رفاه]] عمومی:''' [[امام]] {{ع}} در صدد بود تا به‌عنوان [[وظیفه]] [[حکومت]]، [[رفاه]] مردمان را برآورده سازد. ایشان در این امر موفق شد، چنان‌که خود در مورد [[مردم کوفه]] که به‌طور مستقیم زیر نظر ایشان [[اداره]] می‌شدند، فرمود: همه آن‌ها در [[رفاه]] و آسایش‌اند و هر یک بهره مناسب از گندم (نان)، سرپناه (مسکن) و [[آب]] سالم آشامیدنی دارد<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 299-300.</ref>.

#'''تأمین [[اجتماعی]]:''' در منظر [[امام]] {{ع}} از دیگر مصادیق [[حقوق]] شهروندی، تأمین [[اجتماعی]] زندگی افراد است. تأمین [[اجتماعی]] یعنی انسان‌هایی که به [[دلایل]] متفاوت در [[جامعه]] موفق به تأمین مخارج و ضرورت‌های زندگی خود نیستند زیر پوشش و [[حمایت]] [[دولت]] قرار گیرند. از این‌رو هنگامی که [[امام]] به پیرمردی در حال گدایی برخورد کرد، از همراهان خود پرسید که چرا این پدیده در [[جامعه]] رخ داده است؟ و وقتی [[پاسخ]] شنید این پیرمردی نصرانی است که در کهولت گدایی می‌کند، خطاب به آنان فرمود: "هنگام [[جوانی]] از او کار کشیدید و اکنون که توان کار ندارد او را به حال خود واگذاشته‌اید"؛ و [[دستور]] داد برای او جیره‌ای از [[بیت المال]] اختصاص دهند»<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 300.</ref>.

== منابع ==