خویشان در نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

*[[امام]]{{ع}} در فرازی از [[نهج البلاغه]] با عنوان بال‌های [[آدمی]] یاد می‌کند و می‌فرماید: خویشانت را گرامی‌دار که بال‌های تواند و به نیروی آنان پرواز توانی کرد، و هم ریشه‌ات که بدان بازمی‌گردی، و همدستت که با ان یورش به [[دشمن]] را می‌توانی<ref>نهج البلاغه، نامه ۳۱: {{متن حدیث|"وَ أَكْرِمْ عَشِيرَتَكَ فَإِنَّهُمْ جَنَاحُكَ الَّذِي بِهِ تَطِيرُ وَ أَصْلُكَ الَّذِي إِلَيْهِ تَصِيرُ وَ يَدُكَ الَّتِي بِهَا تَصُولُ"}}</ref>. پیوند [[خویشاوندی]] در [[فرهنگ دینی]] آن‌چنان جدی و عمیق است که حتی اگر میان افراد اختلاف‌های [[عقیدتی]] و مسلکی شدید [[حاکم]] باشد، اجازه قطع‌رحم صادر نشده است.[[امام علی]]{{ع}} در فرازهای گوناگونی بر موضوع [[صله رحم]] اشاره داشته و بر آن تأکید کرده‌اند. برخی از مصادیق عمل به [[صله رحم]] عبارت‌اند از: نشانه [[بزرگواری]] [[آدمی]]<ref>غررالحکم، ۱/۳۳</ref>؛ [[برترین]] [[خصلت]]<ref>غررالحکم، ۲۰۷</ref>؛ موجب [[پایداری]] نعمت‌ها<ref>غررالحکم، ۳۸۴</ref>؛ موجب [[سلامتی]] [[آدمی]]<ref>غررالحکم، ۴۲۵</ref>؛ موجب [[حفظ نعمت‌ها]]<ref>غررالحکم، ۲/۵۱۳</ref>؛ [[برترین]] روش‌های [[مردان نیک]]<ref>غررالحکم، ۴۵۹</ref>؛ ثمره [[ایمان]]<ref>غررالحکم، ۵۰۵</ref>؛ موجب [[بخشش گناهان]]<ref>غررالحکم، ۵۱۳</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 384- 385.</ref>.

*[[امام علی]]{{ع}} در فرازی می‌فرماید: بر شما باد به [[نیکوکاری‌ها]] و [[خوش‌رفتاری]] با خویشان و [[همسایگان]]، زیرا که این دو کار عمرها را می‌افزاید و خانه‌ها را آباد می‌دارند<ref>غررالحکم، ۴۸۶</ref>. هم‌چنین [[امام]] در فرازهایی، [[ترک رحم]] را مورد [[نکوهش]] قرار می‌دهد و برخی آثار سوء آن را برمی‌شمرد، با این تعبیرها: بدترین [[گناهان]]<ref>غررالحکم، ۲۰۱</ref>، موجب [[نزول]] [[گرفتاری‌ها]] و [[بلایا]]<ref>غررالحکم، ۳۸۴</ref>، موجب [[نزول]] [[گرفتاری‌ها]] و [[خشم]] [[خداوند]]<ref>غررالحکم، ۲ / ۵۱۳</ref>، [[ستم]] بر خویشان و نکوهیده‌ترین [[ستم‌ها]]<ref>غررالحکم، ۱۸۳</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 385.</ref>.

== منابع ==