خوش‌گمانی به خود: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ابراهیم]] وقتی در [[آتش]] افکنده شد، گفت: خدایا! به حق محمد و آل محمد از تو می‌خواهم که مرا از این آتش نجات دهی. و خدا آتش را بر او سرد و [[سلامت]] کرد.

[[موسی]] وقتی که [در مقابل [[ساحران]]] عصای خویش را به [[زمین]] انداخت در عمق جانش می‌هراسید، گفت: خدایا! به حق محمد و آل محمد از تو می‌خواهم که مرا از [[کید]] ایشان در [[امان]] بداری و خدا به او فرمود: نترس که تو [[پیروزی]]. ای یهودی! اگر موسی مرا می‌دید و به من [[ایمان]] نمی‌آورد، ایمانش به کارش نمی‌آمد و نبوتش سودی برایش نداشت. ای یهودی؛ [[مهدی]] از [[نسل]] من است که چون به پا خیزد، [[عیسی‌بن مریم]] برای [[یاری]] او فرو می‌آید و او را پیش می‌اندازد و پشت سرش [[نماز]] می‌خواند<ref>صدوق، امالی، ص۲۸۷.</ref>.<ref>[[مجتبی تهرانی|تهرانی، مجتبی]]، [[اخلاق الاهی ج۱۴ (کتاب)|اخلاق الاهی]]، ج۱۴، ص ۲۳۵.</ref>.

== منابع ==