زیارت کربلا: تفاوت میان نسخه‌ها

*وقتی هیئتی و موکبی راه می‌افتد، پیشاپیش آن، پرچمی در اهتزاز است. مگر نه اینکه [[پرچم‌ها]]، نشانه یک گروه منسجم و مجموعه ای از [[لشکر]] است؟! بر افراشتن [[پرچم]] در این هیئت‌های [[زائر]] و [[عزادار]]، نوعی [[سازماندهی]] نیروهای عاشورایی تحت [[پرچم]] [[حسینی]] است. این گروه‌ها، به ویژه در [[کربلا]] و راه‌هایی که به [[کربلا]] منتهی می‌شود، علاوه بر جنبه [[عزاداری]] از بُعد زیارتی هم برخوردارند. [[عزاداران]] [[زائر]]، یا [[زائران]] [[عزادار]]. [[هجوم]] عاشقانه [[زائران]] [[امام حسین|حسین]]{{ع}} به [[کربلا]]، به خصوص در روزهایی همچون [[عاشورا]]، [[اربعین]]، ایام [[رجب]]، [[نیمه شعبان]] و... حال و هوای دیگری دارد. [[قبله]] [[کربلا]]، چنان [[جاذبه]] ای دارد که دل‌های توده‌های وسیعی از علاقمندان را به آن کوی [[عشق]] و [[مکتب]] [[شهادت]] می‌کشد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۲۴۷-۲۴۹.</ref>.  

*در [[تاریخ]] و [[فرهنگ]] [[عراق]]، مخصوصاً در میان عشایر حاشیه [[فرات]] و دجله، این تعلّق خاطر و [[دلبستگی]] [[معنوی]]، افزون‌تر است. به [[راستی]] که [[کربلا]]، [[محشر]] است، [[رستاخیز]] [[عظیم]] حضور [[زائران]] پاکباخته و شیفته [[دل]] است. به تعبیر [[شهید]] [[قاضی]] طباطبایی: "... در روزهای زیارتی، در [[نجف]] و یا [[کربلا]] و سایر [[مشاهد مشرفه]]، اشخاصی که همیشه در بیابان و صحرا و در اطراف [[فرات]] و دجله به [[کشاورزی]] و گله‌داری و [[دامپروری]] و زراعت، اشتغال دارند و کمتر به [[شهرها]] آمد و رفت می‌کنند و اغلب در ایام زیارتی رو به [[شهر]] می‌آورند، از هر طرف، به [[مشاهد مشرفه]]، خصوصاً [[کربلا]] [[هجوم]] آورده و در ایام [[سوگواری]]، با [[شعار]] عزا و در [[اعیاد]]، با [[شعار]] [[شادی]] که در میان [[زنان]] [[اعراب]] [[عراق]] مرسوم است، وارد شده و در [[صحن]] [[مقدس]] و رواق‌های [[حرم مطهر]]، مسکن کرده و [[شب]] و روز، زیر [[آسمان]] کبود [[عراق]] و در سرما و [[گرما]]، اطاق نشیمن آنها بوده و می‌‌نشینند و می‌خوابند و [[زندگی]] می‌نمایند، ولی دیده نمی‌شود با آن [[کثرت]] و ازدحام، آنها که برای رفتن به [[حرم مطهر]]، به جز یک راه باریک از میان [[مردم]] باز بوده، که یک یا دو نفر به زحمت می‌توانند از آنجا عبور کنند، در میانشان نزاعی درگیرد، و شب‌ها، سرهای خانواده‌ای که فضای [[صحن]] [[مطهر]] و در بعضی از خیابان‌ها مسکن کرده و در موقع [[خواب]]، با پاهای [[خانواده]] دیگر چسبیده است، و با [[آرامش روحی]] و جسمی که پیاده و اغلب، پابرهنه راه آمده‌اند و خسته و خوابیده‌اند، ابداً کسی با دیگری به [[مقام]] [[نزاع]] و گلایه نیامده و [[جنگ]] و جدالی به راه نمی‌اندازند، در صورتی که بر حسب عادت، در آن [[کثرت]] جمعیت و ازدحام و ضیق مکان برای سکونت [[خانواده‌ها]]، [[نزاع]] و اوقات تلخی بیشتری درگیرد و برای اشغال مکان با همدیگر به [[مقام]] [[جنگ]] و [[جدل]] برخیزند، ولی ابداً از ستیزگی و [[جدال]]، آثاری دیده نمی‌شود و اصلًا از آنها دزدی از اشیای دیگر دیده نشده..."<ref>تحقیق درباره اولین اربعین [[امام حسین|سیدالشهدا]]{{ع}}، شهید قاضی طباطبایی، چاپ اول ۱۳۹۷هجری، ص ۵۵۶.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۲۴۷-۲۴۹.</ref>.  

== منابع ==

{{منابع}}