۶۴٬۶۴۲
ویرایش
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== +== پانویس ==)) |
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == ==' به '==') |
||
خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
این [[برادر]] «[[غامد]]»<ref>غامد قبیلهای بود در یمن؛ در اینجا منظور از «غامد»، سفیان بن عوف بن غامری سردار معاویه است.</ref> است که سپاهش به «[[انبار]]» تاخته و «[[حسان بن حسان بکری]]» را کشته و [[لشکریان]] شما را از پایگاه مرزها که رخنهگاه [[دشمن]] بود رانده است. به من خبر دادهاند که مردی از آن [[سپاه]] به [[خانه]] [[زن]] [[مسلمان]] و [[زن]] غیر مسلمان که در [[پناه]] [[اسلام]] [[جان]] و مالش در [[امان]] بوده وارد شده و خلخال و دستبند و گردن بند و گوشوارهای آنها را از تنشان بیرون آورده است، در حالی که هیچ وسیلهای برای [[دفاع]] جز [[گریه]] و التماس کردن نداشتهاند، آنها با [[غنیمت]] فراوان برگشتهاند بدون اینکه حتی یک نفر از آنها زخمی گردد یا قطرهای [[خون]] از آنان ریخته شود. اگر به خاطر این حادثه [[مسلمانی]] از روی تاسف بمیرد ملامت نخواهد شد و از نظر من سزاوار و بجاست<ref>{{متن حدیث|أَلاَ وَ إِنِّي قَدْ دَعَوْتُكُمْ إِلَى قِتَالِ هَؤُلاَءِ اَلْقَوْمِ لَيْلاً وَ نَهَاراً وَ سِرّاً وَ إِعْلاَناً وَ قُلْتُ لَكُمْ اُغْزُوهُمْ قَبْلَ أَنْ يَغْزُوكُمْ فَوَ اَللَّهِ مَا غُزِيَ قَوْمٌ قَطُّ فِي عُقْرِ دَارِهِمْ إِلاَّ ذَلُّوا فَتَوَاكَلْتُمْ وَ تَخَاذَلْتُمْ حَتَّى شُنَّتْ عَلَيْكُمُ اَلْغَارَاتُ وَ مُلِكَتْ عَلَيْكُمُ اَلْأَوْطَانُ هَذَا أَخُو غَامِدٍ قَدْ وَرَدَتْ خَيْلُهُ اَلْأَنْبَارَ وَ قَتَلَ حَسَّانَ بْنَ حَسَّانَ اَلْبَكْرِيَّ وَ أَزَالَ خَيْلَكُمْ عَنْ مَسَالِحِهَا وَ قَدْ بَلَغَنِي أَنَّ اَلرَّجُلَ مِنْهُمْ كَانَ يَدْخُلُ عَلَى اَلْمَرْأَةِ اَلْمُسْلِمَةِ وَ اَلْأُخْرَى اَلْمُعَاهَدَةِ فَيَنْتَزِعُ حِجْلَهَا وَ قُلْبَهَا وَ قَلاَئِدَهَا وَ رِعَاثَهَا مَا تُمْنَعُ مِنْهُ إِلاَّ بِالاِسْتِرْجَاعِ وَ اَلاِسْتِرْحَامِ ثُمَّ اِنْصَرَفُوا وَافِرِينَ مَا نَالَ رَجُلاً مِنْهُمْ كَلْمٌ وَ لاَ أُرِيقَ لَهُ دَمٌ}}؛ نهج البلاغه، خطبه ۲۷.</ref>.<ref>[[داوود الهامی|الهامی، داوود]]، [[صحابه از دیدگاه نهج البلاغه (کتاب)|صحابه از دیدگاه نهج البلاغه]]، ص۱۶۱-۱۶۳.</ref> | این [[برادر]] «[[غامد]]»<ref>غامد قبیلهای بود در یمن؛ در اینجا منظور از «غامد»، سفیان بن عوف بن غامری سردار معاویه است.</ref> است که سپاهش به «[[انبار]]» تاخته و «[[حسان بن حسان بکری]]» را کشته و [[لشکریان]] شما را از پایگاه مرزها که رخنهگاه [[دشمن]] بود رانده است. به من خبر دادهاند که مردی از آن [[سپاه]] به [[خانه]] [[زن]] [[مسلمان]] و [[زن]] غیر مسلمان که در [[پناه]] [[اسلام]] [[جان]] و مالش در [[امان]] بوده وارد شده و خلخال و دستبند و گردن بند و گوشوارهای آنها را از تنشان بیرون آورده است، در حالی که هیچ وسیلهای برای [[دفاع]] جز [[گریه]] و التماس کردن نداشتهاند، آنها با [[غنیمت]] فراوان برگشتهاند بدون اینکه حتی یک نفر از آنها زخمی گردد یا قطرهای [[خون]] از آنان ریخته شود. اگر به خاطر این حادثه [[مسلمانی]] از روی تاسف بمیرد ملامت نخواهد شد و از نظر من سزاوار و بجاست<ref>{{متن حدیث|أَلاَ وَ إِنِّي قَدْ دَعَوْتُكُمْ إِلَى قِتَالِ هَؤُلاَءِ اَلْقَوْمِ لَيْلاً وَ نَهَاراً وَ سِرّاً وَ إِعْلاَناً وَ قُلْتُ لَكُمْ اُغْزُوهُمْ قَبْلَ أَنْ يَغْزُوكُمْ فَوَ اَللَّهِ مَا غُزِيَ قَوْمٌ قَطُّ فِي عُقْرِ دَارِهِمْ إِلاَّ ذَلُّوا فَتَوَاكَلْتُمْ وَ تَخَاذَلْتُمْ حَتَّى شُنَّتْ عَلَيْكُمُ اَلْغَارَاتُ وَ مُلِكَتْ عَلَيْكُمُ اَلْأَوْطَانُ هَذَا أَخُو غَامِدٍ قَدْ وَرَدَتْ خَيْلُهُ اَلْأَنْبَارَ وَ قَتَلَ حَسَّانَ بْنَ حَسَّانَ اَلْبَكْرِيَّ وَ أَزَالَ خَيْلَكُمْ عَنْ مَسَالِحِهَا وَ قَدْ بَلَغَنِي أَنَّ اَلرَّجُلَ مِنْهُمْ كَانَ يَدْخُلُ عَلَى اَلْمَرْأَةِ اَلْمُسْلِمَةِ وَ اَلْأُخْرَى اَلْمُعَاهَدَةِ فَيَنْتَزِعُ حِجْلَهَا وَ قُلْبَهَا وَ قَلاَئِدَهَا وَ رِعَاثَهَا مَا تُمْنَعُ مِنْهُ إِلاَّ بِالاِسْتِرْجَاعِ وَ اَلاِسْتِرْحَامِ ثُمَّ اِنْصَرَفُوا وَافِرِينَ مَا نَالَ رَجُلاً مِنْهُمْ كَلْمٌ وَ لاَ أُرِيقَ لَهُ دَمٌ}}؛ نهج البلاغه، خطبه ۲۷.</ref>.<ref>[[داوود الهامی|الهامی، داوود]]، [[صحابه از دیدگاه نهج البلاغه (کتاب)|صحابه از دیدگاه نهج البلاغه]]، ص۱۶۱-۱۶۳.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == |