پرش به محتوا

شأن نزول آیه اکمال چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-رده:پرسش‌ +رده:پرسش)؛ زیباسازی)
خط ۵۸: خط ۵۸:


سپس [[ابن‌اسحاق]] [[راوی حدیث]] می‌گوید: من از ابی‌جعفر{{عم}} پرسیدم: «این جریان در چه روزی واقع شد؟» حضرت فرمود: «شب نوزده از ماه ذی‌الحجة [[سال دهم هجرت]] و بین این ماجرا و بین [[وفات رسول خدا]]{{صل}} صد روز فاصله شد»<ref>البرهان فی تفسیر القرآن (ط. موسسة البعثة، قسم الدراسات الإسلامیة، ۱۴۱۵ ه.ق.)، ج۲، ص۲۲۷.</ref>. [[مناقب]] ابن‌المغازلی، بعد از حذف اوایل [[سند]]، از ابی‌هریره [[روایت]] کرده که گفت: «از اولین کسانی که با [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} [[بیعت]] کردند، [[ابوبکر]] و [[عمر]] بودند و [[عمر بن خطاب]] پیش آمد و گفت: {{متن حدیث|بَخْ بَخْ لَكَ يَا ابْنَ أَبِي طَالِبٍ، أَصْبَحْتَ‏ مَوْلَايَ‏ وَ مَوْلَى‏ كُلِّ‏ مُؤْمِنٍ‏ وَ مُؤْمِنَةٍ}} ([[مبارک]] باد، مبارک باد برتوای پسر [[ابی طالب]]{{ع}}؛ که مولای من و مولای هر مرد و [[زن]] با [[ایمانی]] شدی!) و بعد از او گروه گروه [[مسلمانان]] با [[علی]]{{ع}} [[بیعت]] کردند<ref>بشارة المصطفی{{صل}} لشیعة المرتضی{{ع}} (ط. المکتبة الحیدریة، ۱۳۸۳ه.ق)، ج۲، ص۹۸.</ref>»<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۴ ص ۳۰۷.</ref>
سپس [[ابن‌اسحاق]] [[راوی حدیث]] می‌گوید: من از ابی‌جعفر{{عم}} پرسیدم: «این جریان در چه روزی واقع شد؟» حضرت فرمود: «شب نوزده از ماه ذی‌الحجة [[سال دهم هجرت]] و بین این ماجرا و بین [[وفات رسول خدا]]{{صل}} صد روز فاصله شد»<ref>البرهان فی تفسیر القرآن (ط. موسسة البعثة، قسم الدراسات الإسلامیة، ۱۴۱۵ ه.ق.)، ج۲، ص۲۲۷.</ref>. [[مناقب]] ابن‌المغازلی، بعد از حذف اوایل [[سند]]، از ابی‌هریره [[روایت]] کرده که گفت: «از اولین کسانی که با [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} [[بیعت]] کردند، [[ابوبکر]] و [[عمر]] بودند و [[عمر بن خطاب]] پیش آمد و گفت: {{متن حدیث|بَخْ بَخْ لَكَ يَا ابْنَ أَبِي طَالِبٍ، أَصْبَحْتَ‏ مَوْلَايَ‏ وَ مَوْلَى‏ كُلِّ‏ مُؤْمِنٍ‏ وَ مُؤْمِنَةٍ}} ([[مبارک]] باد، مبارک باد برتوای پسر [[ابی طالب]]{{ع}}؛ که مولای من و مولای هر مرد و [[زن]] با [[ایمانی]] شدی!) و بعد از او گروه گروه [[مسلمانان]] با [[علی]]{{ع}} [[بیعت]] کردند<ref>بشارة المصطفی{{صل}} لشیعة المرتضی{{ع}} (ط. المکتبة الحیدریة، ۱۳۸۳ه.ق)، ج۲، ص۹۸.</ref>»<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۴ ص ۳۰۷.</ref>
}}
{{پاسخ پرسش
| عنوان پاسخ‌دهنده = ۴. آقای ساعدی؛
| تصویر = محمد ساعدی.jpg
| پاسخ‌دهنده = محمد ساعدی
| پاسخ = آقای دکتر '''[[محمد ساعدی]]''' در کتاب ''«[[آیات امامت و ولایت در تفسیر المنار (کتاب)|آیات امامت و ولایت در تفسیر المنار]]»'' در این‌باره گفته‌ است:
«در [[شأن نزول]] این [[آیه شریفه]] افزون بر روایاتی که در ذیل [[آیه تبلیغ]] - به جهت تناسب و پیوند. نزدیک این دو [[آیه]] - نقل گردید و به واسطه آن، [[شأن نزول آیه]] اکمال نیز آشکار شد. [[روایات]] دیگری در این مورد وارد شده است. مانند:
#از [[امام باقر]]{{ع}} و [[امام صادق]]{{ع}} نقل شده است که فرمودند: این آیه هنگامی نازل گردید که [[پیامبر]]{{صل}} در [[روز غدیر خم]] در هنگام بازگشت از [[حجة الوداع]]، علی{{ع}} را [[پیشوای مردم]] ساخت. آخرین امری که [[خداوند]] نازل فرمود همین بود و بعد از آن دیگر فریضه‌ای نازل نشد<ref>تفسیر القمی، ج۱، ص۱۷۰؛ مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۲، ص۱۵۹؛ تفسیر العیاشی، ج۲، ص۹؛ المیزان فی تفسیر القرآن، ج۵، ص۲۰۰؛ البرهان فی تفسیر القرآن، ج۲، ص۳۷۳.</ref>.
#[[محدث بحرانی]]، در کتاب خود از [[ابوسعید خدری]] نقل می‌کند: [[رسول خدا]]{{صل}} در روزی که [[مردم]] را به جمع شدن در [[غدیر خم]] [[دعوت]] فرمود، دستور داد زیر درختی را که در آنجا بود از [[خاک]] و خاشاک [[پاکیزه]] کنند، آن [[روز]]، روز [[پنجشنبه]] بود، روزی بود که مردم را به [[پیروی]] از علی{{ع}} دعوت کرد. بازوی او را گرفت و بلند کرد؛ به طوری که مردم سفیدی زیر بغل آن جناب را دیدند، و این دو از یکدیگر جدا نشدند، تا آن‌که آیه شریفه: {{متن قرآن|...الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلَامَ دِينًا...}} نازل شد، پس رسول خدا{{صل}} به مژدگانی این که [[دین]] به حد کمال رسید و [[نعمت خدا]] تمام شد و [[پروردگار]] از رسالتش و از [[ولایت علی]]{{ع}} [[راضی]] گردید، [[الله اکبر]] گفت، سپس گفت؛ {{متن حدیث|اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاهُ وَ عَادِ مَنْ عَادَاهُ وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ}}<ref>سید هاشم البحرانی، غایة المرام و حجة الخصام، ج۱، ص۲۸۳؛ یحیی بن الحسن الحلی (ابن بطریق)، خصائص الوحی المبین، ص۹۳، الفصل الثالث.</ref>.
در [[تفسیر نورالثقلین]] سیزده [[روایت]] در این باره نقل شده که این [[آیه]] درباره علی{{ع}} در [[روز غدیر خم]] نازل شده است<ref>عبد علی بن جمعة العروسی الحویزی، تفسیر نورالثقلین، ج۲، ص۱۹۱ - ۱۹۴.</ref>.
این بیان و [[شأن نزول]]، در نزد [[شیعه]] [[اجماعی]] است، در میان [[عامه]] نیز برخی [[نزول]] این [[آیه شریفه]] را در [[شأن]] [[امیر مؤمنان علی]]{{ع}} و پس از [[خطبه غدیر خم]] مورد [[تأیید]] کرده‌اند. آنان [[روایات]] فراوانی را در منابع خود آورده‌اند که [[صحت]] شأن نزول یاد شده را آشکار می‌سازد.»<ref>[[محمد ساعدی|ساعدی، محمد]]، [[آیات امامت و ولایت در تفسیر المنار (کتاب)|آیات امامت و ولایت در تفسیر المنار]]، ص ۲۶۴.</ref>
}}
}}


۷۳٬۴۱۵

ویرایش