شأن نزول آیه محبت: تفاوت میان نسخه‌ها

نویسنده کتاب [[ارزشمند]] [[احقاق الحق]] و ازهاق الباطل درباره [[تأویل]] و [[تفسیر]] [[آیه شریفه]] مبنی بر تحقق [[انذار]] و [[وعده الهی]] بر [[پیکار]] [[قوم]] برانگیخته شده با [[مرتدان]] و مقدار دلالت آیه شریفه بر این معنا، ضمن [[نقد]] کلمات فخررازی مطالبی را بدین مضمون بیان کرده است:

[[آیه شریفه]] بر این معنا دلالت ندارد که [[خداوند]] قومی را بر خواهد انگیخت که الزاماً با [[مرتدان]] به وسیله [[شمشیر]] و [[سنان]] [[پیکار]] نمایند، بلکه صریح مدلول [[آیه]] آن است که خداوند در مقابل مرتدان جمعیتی را بر می‌انگیزد که در [[دین]] [[راسخ]] و پا برجا بوده و در [[حق]] و [[یقین]] [[تأیید]] شده هستند، اعم از آنکه میان آنان و مرتدان [[جنگ]] و پیکاری صورت پذیرد یا نه؛ پس مانعی ندارد که گاهی خداوند قومی را بر انگیزد که دین را [[نصرت]] و [[یاری]] داده و با مرتدان با شمشیر و سنان پیکار نمایند و گاهی دیگر آن [[قوم]] را به وسیله [[حجت]] و [[برهان]] منصور و [[پیروز]] گرداند؛ ولی با وجود این از آنجایی که [[اهل سنت]] از آیه شریفه تنها مفهوم پیکار با مرتدان در میدان [[مبارزه]] را اخذ و برداشت نموده و سپس مصداق آن را [[ابوبکر]] [[تصور]] کرده و آن را بر روی منطبق دانسته‌اند؛ لذا [[تشیع]] نیز - تنها به جهت [[احتجاج]] و مجارات [[خصم]] - در صدد [[پاسخ‌گویی]] بر آمده و با افتراض [[تضییق]] مفهوم آیه بر پیکار قوم یاد شده با مرتدان، در واقع با استناد به آنچه اهل سنت در [[تفسیر]] آیه شریفه خود را بدان ملزم دانسته است، این [[حقیقت]] را آشکار کرده که به واسطه [[ادله]] قطعیه و گواهی‌های شخص [[رسول خدا]]{{صل}} در [[حق علی]]{{ع}} مبنی بر پیکار وی با [[ناکثین]] و [[قاسطین]] و [[مارقین]]، ایشان یقیناً [[افضل]] مصادیق آیه شریفه به شمار می‌رود<ref>ر.ک: احقاق الحق و ازهاق الباطل، ج۳، ص۲۱۹.</ref>.<ref>[[محمد ساعدی|ساعدی، محمد]]، [[آیات امامت و ولایت در تفسیر المنار (کتاب)|آیات امامت و ولایت در تفسیر المنار]]، ص ۴۳۵-۴۴۰.</ref>

== منابع ==