احد (اسم الهی): تفاوت میان نسخه‌ها

#«احد» یعنی خداوند بسیط است و هیچ‌گونه جزئی ندارد، و واحد یعنی [[شریک]] و نظیر ندارد.<ref>شرح الاسماء، ص‌۳۶۷، شرح المنظومه، ج‌۳، ص‌۵۳۶.</ref>

#برخی «احد» و «واحد» را مترادف دانسته و در معنای آن گفته‌اند: این دو، صفت خدایی است که به هیچ وجه شریک و نظیری ندارد، همان‌طور که در نقل از قرائت [[عبداللّه بن‌ مسعود]] وارد شده: او [[آیه]] نخست [[سوره توحید]] را {{عربی|"قل هو اللّه واحد"}} قرائت کرد <ref>کشف‌الاسرار، ج‌۱۰، ص‌۶۶۲.</ref> و با توجّه به اینکه او در قرائت به جای برخی کلمات، مترادف آن را که روشنی بیش‌تری داشته، به‌کار می‌برده است، می‌توان به‌دست آورد که «واحد» در نظر او مترادف با «[[احد]]» بوده است. این قرائت از اعمشی نیز نقل شده <ref>روح‌المعانی، مج‌۱۶، ج‌۳۰، ص‌۴۸۷.</ref> و از [[امام باقر]]{{ع}} در‌روایتی «احد» و «واحد» به یک معنا آمده است.<ref>التوحید، ص‌۹۰، نورالثقلین، ج‌۵، ص‌۷۰۸.</ref> در روایتی از [[امام علی]]{{ع}} که به‌معنای «واحد» اشاره داشته، در یک معنای درست آن برای [[خداوند]] متعالی، واحد را به‌معنای احدیّ المعنی که در وجود و [[عقل]] و [[قوه خیال]] قابل تجزیه و تقسیم نیست، [[تفسیر]] کرده است.<ref>التوحید، ص‌۸۳‌ـ‌۸۴.</ref> برخی نیز نتیجه دو صفت «[[الواحد]] القهّار» به شکل ترکیبی در آیه‌ {{متن قرآن|ْ قُلِ اللَّهُ خَالِقُ كُلِّ شَيْءٍ وَهُوَ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ}}<ref>« بگو خداوند آفریننده هر چیز است و اوست که یگانه دادفرماست» سوره رعد، آیه 16.</ref> را صفت احدیّت [[باری‌تعالی]] دانسته‌اند<ref> المیزان، ج‌۱۱، ص‌۱۷۶ و ۳۲۶.</ref>.<ref>[[رضا رمضانی|رمضانی]] و [[علی نصیری|نصیری]]، [[احد (مقاله)|مقاله «احد»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۲ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج2، ص 234-238.</ref>

== منابع ==

{{منابع}}