|
|
| خط ۴۸: |
خط ۴۸: |
| [[حکومت|حکومتی]] که [[رهبری امت]] ـ به‌معنای عام ـ را به عهده می‌گیرد، به دو عنصر اساسی نیازمند است: | | [[حکومت|حکومتی]] که [[رهبری امت]] ـ به‌معنای عام ـ را به عهده می‌گیرد، به دو عنصر اساسی نیازمند است: |
| ===نخست: [[مشروعیت]]=== | | ===نخست: [[مشروعیت]]=== |
| ==دوم: [[قدرت]]=== | | ===دوم: [[قدرت]]=== |
| | [[قدرت]] یعنی توانی که [[حکومت]] با آن می‌تواند نقش خود را در [[استقرار نظام]]، [[برقراری عدالت]] و [[پیاده‌سازی اهداف حکومت]] در [[پیشرفت جامعه]] و رشد دادن دارایی‌‌ها، توانایی‌ها و درآمدهای آن، ایفا کند. |
| | ===ضرورت این دو عنصر=== |
| | [[حکومت]] ـ هر حکومتی و در هر جامعه‌‌ای ـ از هیچ‌‌یک از این دو رکن بی‌‌نیاز نخواهد بود و با فقدان هر یک از آنها، یکی از عناصر سازنده‌‌اش را از دست میدهد. اگر [[حکومت]]، عنصر قدرت را از دست بدهد، مصداق بیرونی و واقعیتش به‌عنوان یک حکومت عینی را از دست میدهد و اگر عنصر مشروعیت را از دست بدهد، مشروعیتش را باخته و در نتیجه، به پدیده‌ای منفی بدل می‌گردد که [[مصالح امت]] را تهدید می‌کند و برای بنیاد وجودی آن به‌عنوان امتی دارای اراده آگاه و مستقل، خطرساز می‌شود. |
|
| |
|
| [[قدرت]] ـ که رکن اول [[حکومت]] را می‌سازد ـ یعنی توانی که [[حکومت]] با آن می‌تواند نقش خود را در [[استقرار نظام]]، [[برقراری عدالت]] و [[پیاده‌سازی اهداف حکومت]] در [[پیشرفت جامعه]] و رشد دادن دارایی‌‌ها، توانایی‌ها و درآمدهای آن، ایفا کند.
| | [[امت]] می‌تواند منبع قدرت برای [[حکومت]] باشد و [[خداوند]] منبع [[مشروعیت]] است<ref>ر.ک: [[محسن اراکی|اراکی، محسن]]، [[نظریه حکومت (کتاب)|نظریه حکومت]]، فصل اول.</ref>. |
| | |
| [[مشروعیت]] ـ رکن دوم [[حکومت]] ـ به‌معنای عنصری است که [[حقانیت حکومت|حقانیت]] و [[مشروعیت حکومت]] را تأمین می‌کند؛ یعنی به [[حکومت]]، [[حق]] و [[مشروعیت]] اِعمال اراده میدهد و حق دخالت او را در ایجاد [[نظم عادلانه]] به عنوان دخالتی مشروع و عادلانه تأمین می‌کند. بدون [[مشروعیت]]، [[حکومت]] به [[استبداد|[[استبدادی]] [[ظلم|ظالمانه]] بدل می‌شود که باید [[جامعه]] یا [[امت]] برای کنترل یا نابود و تبدیل کردن آن به [[حکومت مشروع|حکومتی مشروع]]، تلاش کند.
| |
| | |
| بنابراین [[حکومت]] ـ هر حکومتی و در هر جامعه‌‌ای ـ از هیچ‌‌یک از این دو رکن بی‌‌نیاز نخواهد بود و با فقدان هر یک از آنها، یکی از عناصر سازنده‌‌اش را از دست میدهد. اگر [[حکومت]]، عنصر اول را از دست بدهد، مصداق بیرونی و واقعیتش به‌عنوان یک حکومت عینی را از دست میدهد و اگر عنصر دوم را از دست بدهد، مشروعیتش را باخته و در نتیجه، به پدیده‌ای منفی بدل می‌گردد که [[مصالح امت]] را تهدید می‌کند و برای بنیاد وجودی آن به‌عنوان امتی دارای اراده آگاه و مستقل، خطرساز می‌شود.
| |
| | |
| [[امت]] می‌تواند منبع رکن اول [[حکومت]] یعنی [[قدرت]] باشد و [[خداوند]] منبع رکن دوم [[حکومت]] یعنی [[مشروعیت]] است<ref>[[محسن اراکی|اراکی، محسن]]، [[نظریه حکومت (کتاب)|نظریه حکومت]]، فصل اول.</ref>. | |
|
| |
|
| == ویژگی‌های حاکم == | | == ویژگی‌های حاکم == |
